Είδος: Κωμωδία
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Συμπρωταγωνιστής κι εδώ του Φερέλ, είναι ο Μαρκ Γουόλμπεργκ και η χημεία τους είναι ξανά φανερή αλλά φέρνω στο μυαλό μου την ατάκα που άκουσα σε μια διαδικτυακή εκπομπή κινηματογραφικών κριτικών στο YouTube, στο ενδιαφέρον κανάλι What The Flick?!. Το σχόλιο ανήκει στον Αλόνσο Ντουράλντε, αν δε με απατά η μνήμη μου, ο οποίος αναφέρεται στο πρώτο φιλμ που είδαμε μαζί τους Φερέλ και Γουόλμπεργκ, The Other Guys, και λέει περίπου ότι σε ένα παράλληλο σύμπαν κινηματογραφικών συνεχειών, θα προτιμούσε να δει το σίκουελ του The Other Guys, της πραγματικά αστείας ταινίας των δύο ηθοποιών και όχι αυτό που δημιουργήθηκε. Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Αυτό θα ήταν το σωστό σίκουελ! Τα λεφτά όμως που έφερε το Daddy's Home είχαν ως φυσικό επακόλουθο αυτή τη συνέχεια της ιστορίας των δύο μπαμπάδων. Αυτή η συνέχεια βάζει στο παιχνίδι και τους δύο παππούδες. Ο αλήτης, γυναικάς μπαμπάς του Ντάστι και ο γλυκός, πολυλογάς μπαμπάς του Μπραντ έρχονται να περάσουν τις γιορτές σε ένα σαλέ με τις οικογένειες των γιων τους. Ο Ντάστι δεν είχε ποτέ καλή σχέση με τον πατέρα του, σε αντίθεση με τον Μπραντ που η σχέση με τον γλυκό μπαμπά του ήταν πάντα άριστη. Μετά την είσοδο των παππούδων στο φιλμ ακολουθείται η πεπατημένη, με λίγο γλυκανάλατο οικογενειακό χιούμορ, μερικές αστείες σκηνές που κάπου έχουμε ξαναδεί, για να φτάσουμε στη στιγμή που οι σχέσεις θα κλονιστούν, μυστικά θα αποκαλυφθούν αλλά μην ανησυχείτε, γιατί έρχεται το γνωστό φινάλε συμφιλίωσης αυτών των ταινιών και όλοι τραγουδάμε αγκαλιασμένοι, αφήνοντας στην άκρη τις διαφορές μας, γιατί είναι Χριστούγεννα βρε αδερφέ!
Δε μπορώ να πω ότι υπάρχει καμία ιδιαίτερη διαφορά σε αυτό το φιλμ σε σχέση με το πρώτο. Πάνω κάτω κινούμαστε στα ίδια. Ένα μέτριο αποτέλεσμα με μερικές αστείες σκηνές, που οφείλονται κυρίως στον Φερέλ και στους δύο παππούδες, Μελ Γκίμπσον και Τζον Λίθγκοου. Ο Φερέλ εξακολουθεί να χρησιμοποιεί την κλασική μανιέρα του αθώου γκαφατζή ενώ ο Γκίμπσον αυτοπαρωδεί κάπως την κινηματογραφική του περσόνα.
"Δε μπορώ να πω ότι υπάρχει καμία ιδιαίτερη διαφορά σε αυτό το φιλμ σε σχέση με το πρώτο. Πάνω κάτω κινούμαστε στα ίδια. Ένα μέτριο αποτέλεσμα με μερικές αστείες σκηνές, που οφείλονται κυρίως στον Φερέλ και στους δύο παππούδες, Μελ Γκίμπσον και Τζον Λίθγκοου."
 |
ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ
Σκηνοθεσία:Sean Anders
Σενάριο:Sean Anders,John Morris
Παίζουν:Will Ferrell,Mark Wahlberg,
Mel Gibson |
Το δεύτερο μέρος της όχι και τόσο αστείας αλλά επιτυχημένης στα ταμεία ταινίας του 2015, Γύρισε ο Μπαμπάς, έφτασε και μας βάζει στο κλίμα των Χριστουγεννιάτικων χολιγουντιανικών παραγωγών. Μόνο και μόνο από αυτή την πρώτη πρόταση μπορείτε να καταλάβετε μέσες- άκρες τι έχετε να περιμένετε. Εγώ απλώς θα περιμένω τον Γουίλ Φερέλ να παίξει σε κάτι πιο αξιόλογο, αντάξιο του κωμικού ταλέντου που διαθέτει και που τα τελευταία χρόνια, κινηματογραφικά φαίνεται να παραμένει στάσιμο και να αναλώνεται σε εντελώς συμβατικούς ρόλους.
Συμπρωταγωνιστής κι εδώ του Φερέλ, είναι ο Μαρκ Γουόλμπεργκ και η χημεία τους είναι ξανά φανερή αλλά φέρνω στο μυαλό μου την ατάκα που άκουσα σε μια διαδικτυακή εκπομπή κινηματογραφικών κριτικών στο YouTube, στο ενδιαφέρον κανάλι What The Flick?!. Το σχόλιο ανήκει στον Αλόνσο Ντουράλντε, αν δε με απατά η μνήμη μου, ο οποίος αναφέρεται στο πρώτο φιλμ που είδαμε μαζί τους Φερέλ και Γουόλμπεργκ, The Other Guys, και λέει περίπου ότι σε ένα παράλληλο σύμπαν κινηματογραφικών συνεχειών, θα προτιμούσε να δει το σίκουελ του The Other Guys, της πραγματικά αστείας ταινίας των δύο ηθοποιών και όχι αυτό που δημιουργήθηκε. Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Αυτό θα ήταν το σωστό σίκουελ! Τα λεφτά όμως που έφερε το Daddy's Home είχαν ως φυσικό επακόλουθο αυτή τη συνέχεια της ιστορίας των δύο μπαμπάδων. Αυτή η συνέχεια βάζει στο παιχνίδι και τους δύο παππούδες. Ο αλήτης, γυναικάς μπαμπάς του Ντάστι και ο γλυκός, πολυλογάς μπαμπάς του Μπραντ έρχονται να περάσουν τις γιορτές σε ένα σαλέ με τις οικογένειες των γιων τους. Ο Ντάστι δεν είχε ποτέ καλή σχέση με τον πατέρα του, σε αντίθεση με τον Μπραντ που η σχέση με τον γλυκό μπαμπά του ήταν πάντα άριστη. Μετά την είσοδο των παππούδων στο φιλμ ακολουθείται η πεπατημένη, με λίγο γλυκανάλατο οικογενειακό χιούμορ, μερικές αστείες σκηνές που κάπου έχουμε ξαναδεί, για να φτάσουμε στη στιγμή που οι σχέσεις θα κλονιστούν, μυστικά θα αποκαλυφθούν αλλά μην ανησυχείτε, γιατί έρχεται το γνωστό φινάλε συμφιλίωσης αυτών των ταινιών και όλοι τραγουδάμε αγκαλιασμένοι, αφήνοντας στην άκρη τις διαφορές μας, γιατί είναι Χριστούγεννα βρε αδερφέ!
Δε μπορώ να πω ότι υπάρχει καμία ιδιαίτερη διαφορά σε αυτό το φιλμ σε σχέση με το πρώτο. Πάνω κάτω κινούμαστε στα ίδια. Ένα μέτριο αποτέλεσμα με μερικές αστείες σκηνές, που οφείλονται κυρίως στον Φερέλ και στους δύο παππούδες, Μελ Γκίμπσον και Τζον Λίθγκοου. Ο Φερέλ εξακολουθεί να χρησιμοποιεί την κλασική μανιέρα του αθώου γκαφατζή ενώ ο Γκίμπσον αυτοπαρωδεί κάπως την κινηματογραφική του περσόνα.
Γέλασα σε μία δύο σκηνές αλλά από εκεί και πέρα τα πάντα είναι πράγματα που έχουμε ξαναδεί και τα έχουμε δει καλύτερα. Για κατανάλωση στην τηλεόραση, την περίοδο των γιορτών, μπορείς να δεις το Daddy's Home 2 σχετικά ανώδυνα. Λίγο σλάπστικ κωμωδία από τον Φερέλ, λίγο τα χιονισμένα τοπία, λίγο η χαλαρή διάθεση, αν είσαι και αυτούς που λατρεύουν να στολίζουν το δέντρο τους από τις αρχές Νοέμβρη και να βλέπουν Χριστουγεννιάτικες ταινίες μέχρι το Γενάρη, δες το κι αυτό να ησυχάσεις. Τώρα και να μην προλάβεις να το δεις, μην τα βάψεις και μαύρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου