Είδος: Εποχής, Δραματική
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
"Ο σκηνοθέτης μας δίνει την ιστορία με όσο πιο απέριττο τρόπο μπορεί, αδειάζοντας τα κάδρα και την αφήγηση και αφήνοντας εκτεθειμένους τους πρωταγωνιστές, ξεγυμνώνοντας έτσι τα σημεία που θέλει να τονίσει."
ΛΑΙΔΗ ΜΑΚΜΠΕΘ
Σκηνοθεσία:William Oldroyd
Σενάριο:Alice Birch
Παίζουν:Florence Pugh,
Cosmo Jarvis,Paul Hilton |
Η ιστορία της Κάθριν, μιας κοπέλας από φτωχή οικογένεια που παντρεύτηκε το γιο μεγαλογαιοκτήμονα, αποτελώντας μέρος της συμφωνίας των γονιών της κατά την πώληση ενός μεγάλου κομματιού γης, μας εξιστορείται μέσα από την ενδιαφέρουσα μινιμαλιστική ματιά του Γουίλιαμ Όλντροϊντ, με τη συμβολή της εξαιρετικής φωτογραφίας της Άρι Βέγκνερ.
Το φιλμ είναι βασισμένο στη νουβέλα Η Λάιδη Μάκμπεθ του Μτσενκ, του Ρώσου συγγραφέα Νικολάι Λέσκοφ. Η δράση μεταφέρεται από τη Ρωσία στην επαρχία της Βόρειας Αγγλίας και η Κατερίνα του Λέσκοφ γίνεται Κάθριν, δίνοντάς μας την ευκαιρία να δούμε πίσω από τη βιτρίνα της ευγένειας και του καθωσπρεπισμού της βικτωριανής εποχής. Ο σκηνοθέτης μας δίνει την ιστορία με όσο πιο απέριττο τρόπο μπορεί, αδειάζοντας τα κάδρα και την αφήγηση και αφήνοντας εκτεθειμένους τους πρωταγωνιστές, ξεγυμνώνοντας έτσι τα σημεία που θέλει να τονίσει. Η θέση της γυναίκας, η συμπεριφορά του άντρα, ο γάμος, η οικογένεια, ο έρωτας, είναι θέματα που θίγει το φιλμ και ο Όλντροϊντ, παρότι θαυμάζει την πρωταγωνίστρια και μας δίνει λόγους να σταθούμε στο πλάι της, δεν μας οδηγεί να την υπερασπιστούμε τυφλά μέχρι τέλους. Όταν κι αυτή κάνει λάθος, ο Όλντροϊντ μας αφήνει να το χειριστούμε όπως εμείς θέλουμε. Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά αυτά, που πάντα θαυμάζω στους σκηνοθέτες. Ο απόλυτος σεβασμός στο κοινό, ώστε να μην το καθοδηγώ αλλά να εξιστορώ και να αφήνω τον καθένα να κρίνει
Η Φλόρενς Πιού είναι η πρωταγωνίστρια του φιλμ, η Κάθριν, που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας με εκπληκτικό τρόπο, από ένα κορίτσι, προϊόν ανταλλαγής, σύζυγος προορισμένη να δώσει απογόνους σε έναν άντρα που ποτέ δεν την ακουμπά, σε μια γυναίκα που διεκδικεί τα δικαιώματά της αδιαφορώντας για τον τρόπο που ο στημένος αυτός κοινωνικός περίγυρος αντιδρά. Η ερμηνεία της νεαρής Πιού είναι πραγματικά υποδειγματική. Ο τρόπος που κινείται, ο τρόπος που κοιτά και πως αυτά αλλάζουν βήμα- βήμα και δείχνουν την αλλαγή μέσα της, μέχρι και την τελευταία στιγμή, στο τελευταίο πλάνο, κρύβουν όλη την ουσία της ταινίας.
Αν αναρωτιέστε τη σχέση που έχει η ιστορία της Κάθριν με αυτή του Σαιξπηρικού έργου, θα το κατανοήσετε στη διάρκεια της προβολής. Μην αναζητήσετε περισσότερα στοιχεία, αφήστε το φιλμ να σας τα δώσει. Αυτό που πάντως ξεκινά ως ένα ερωτικό δράμα εποχής, φτάνει, στο φινάλε, στα όρια του θρίλερ, με ανατροπές και ξεσπάσματα βίας.
Η ιστορία της Λαίδης Μάκμπεθ είναι μια τραγική ιστορία. Μια ηρωίδα που γίνεται σκλάβα της ελευθερίας που προσπαθεί να αποκτήσει. Μια γυναίκα που δεν ανήκε στην εποχή της κι ένα φιλμ που το κατανοεί αυτό και λέει την ιστορία της με τρόπο σαφώς μοντέρνο, πολύ πιο μοντέρνο από αυτών που συνηθίζουν τα φιλμς που καταπιάνονται με παρόμοια θέματα εποχής. Δεν υπάρχουν τα μεγαλειώδη σκηνικά και τα εντυπωσιακά ενδύματα, πέρα από το φόρεμα της Κάθριν, το οποίο παίζει και αυτό το ρόλο του, ξεκινώντας από ένα έντονο χρώμα και προχωρώντας σε πιο μουντές αποχρώσεις. Απλό, λιτό αλλά συνάμα έντονο, βαθιά τραγικό φιλμ με τρεις ισάξιους πρωταγωνιστές. Την ηθοποιό, τον σκηνοθέτη και την διευθύντρια φωτογραφίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου