Rebel Moon-Part Two: The Scargiver (2024) Netflix Review

 

Επιστημονικής Φαντασίας, Δράσης
Διάρκεια: 122'

 

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

   Μέχρι σήμερα, η μοναδική ταινία του Ζακ Σνάιντερ που μπορώ να πω ότι δεν μου αρέσει, είναι το Sucker Punch. Όλες οι άλλες δημιουργίες του και ειδικά αυτές του υπερηρωικού σύμπαντος της DC είναι από τις αγαπημένες μου του είδους. Το πρώτο μέρος του Rebel Moon που κυκλοφόρησε στο τέλος του 2023, δεν είχε καλή υποδοχή, όμως προσωπικά την διασκέδασα και με θετική προδιάθεση στάθηκα απέναντι στην οθόνη μου για την προβολή του δεύτερου μέρους του Rebel Moon. Δυστυχώς πλέον οι ταινίες του Ζακ που δεν μου αρέσουν έγιναν δύο.

 Αυτή η δεύτερη ταινία βρίσκει τους μαχητές που πολέμησαν τον Μητρικό Κόσμο, να προετοιμάζουν τους χωρικούς στο Βελντ για να αντιμετωπίσουν την επερχόμενη επίθεση. Τα σκάφη του Μητρικού Κόσμου θα έρθουν να πάρουν τη σοδειά τους και αυτοί θα πρέπει να σταθούν απέναντί τους. Ένα έξτρα πρόβλημα προστίθεται στους επαναστάτες όταν μαθαίνουν ότι ο μοχθηρός στρατηγός Νομπλ δεν είναι νεκρός και ηγείται ξανά της στρατιάς του.

 Δεν υπάρχουν πολλά να πεις εδώ. Έχουμε μια αρκετά βαρετή ταινία. Έκθεση στην έκθεση, για να μάθουμε κι άλλα για το υπόβαθρο των ηρώων, μία ώρα περίπου βλέπουμε αγρότες να σπέρνουν και να θερίζουν και μετά από μία ώρα δείχνει να παίρνει μπροστά η ταινία αλλά το μόνο πράγμα που τη σώζει (αν κιάτι μπορεί να τη σώσει στα μάτια του κοινού) είναι η τρίτη πράξη που είναι πραγματικά θεαματική. Δυστυχώς όμως παρά τη μεγάλη έκθεση των  ηρώων δεν νιώθεις ποτέ κανένα δέσιμο μαζί τους την ώρα της τελικής μάχης

 Ο Σνάιντερ εδώ δεν μοιάζει καθόλου σε φόρμα. Η πρώτη ταινία είχε αρκετά θετικά στοιχεία, είχε μια ενδιαφέρουσα παρουσιάση των χαρακτήρων και είχε αρχή, μέση και τέλος. Εδώ όλα είναι αρκετά μπερδεμένα και κυλάνε πολύ αργά. Φαίνεται ότι θέλει να δώσει βάση στην ιστορία που κουβαλάνε οι ήρωες και να μας φέρει κοντά τους αλλά δεν νιώθω ότι αποδίδει αυτό όταν έρχεται η "ώρα της πληρωμής".

 Χαράς Ευαγγέλια για όσους υποστήριζαν ότι ο Σνάιντερ δεν μπορεί να τα καταφέρει με δικό του υλικό και όχι με ταινίες βασισμένες σε πασίγνωστα κόμιξ. Ας μην βιαστούμε να τον διαγράψουμε. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα δουλέψει το franchise του Rebel Moon, γιατί ξεκάθαρα στο φινάλε βλέπουμε ότι θα έχει συνέχεια, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Filmy.gr

IMDB

 

Scoop (2024) Netflix Review

 

ΤΟ ΛΑΒΡΑΚΙ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ

Δραματική, Βιογραφική, Ιστορική
Διάρκεια: 102'

 

 

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

   Το τελευταίο διάστημα περνάει τα ζόρια της η βασιλική οικογένεια της Αγγλίας, έχοντας να διαχειριστούν ασθένειες, θανάτους αλλά και τον Χάρι που την έκανε με τη Μέγκαν, μακριά από το παλάτι. Το μόνο που τους έλειπε ήταν και μια ταινία του Νέτφλιξ που θα υπενθυμίσει στο κοινό το σκάνδαλο που ξέσπασε προ λίγων ετών και που στο επίκεντρο βρέθηκε ο αγαπημένος γιος της Βασίλισσας, πρίγκηπας Άντριου. Απ' ότι φαίνεται βέβαια, ούτε τότε ίδρωσε ιδιαίτερα το αυτάκι τους αλλά ούτε και τώρα καθώς εδώ που τα λέμε δεν διαφημίστηκε και ιδιαίτερα από την πλατφμόρμα η ταινία που υπογράφει σκηνοθετικά ο Φίλιπ Μάρτιν.

 Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο που έγραψε η δημοσιογράφος Σαμ ΜακΆλιστερ, για να παρουσιάσει στο κοινό την προσπάθεια της ίδιας αλλά και της δημοσιογραφικής ομάδας της εκπομπής Newsnight του BBC. Όταν στα χέρια της ΜακΆλιστερ φτάνουν πληροφορίες και φωτογραφίες που αποδεικνύουν τη σχέση του πρίγκηπα Άντριου με τον Τζέφρι Έπστιν, καταδικασμένο για παιδεραστία και διακίνηση παιδιών, τότε θα πιέσει το παλάτι και θα διεκδικήσει συνέντευξη με τον πρίγκηπα. Οι πιέσεις αποδίδουν και η κεντρική παρουσιάστρια της εκπομπής, Έμιλι Μάιτλις, βρίσκεται απέναντι από το αμφιλεγόμενο πρόσωπο.

 Η ιστορία έχει ενδιαφέρον αλλά η ταινία στηρίζεται κυρίως στις ερμηνείες της Τζίλιαν Άντερσον (Μάιτλις) και του αγνώριστου Ρούφους Σιούελ (πρίγκηπας Άντριου). Κάθε φορά που ένας από τους δύο (ή και οι δύο) βρίσκεται στην οθόνη, η θέαση γίνεται πιο ευχάριστη. Κατά τα άλλα όμως δεν έχουμε κάτι ιδιαίτερο εδώ. Τηλεοπτική προσέγγιση από τον Μάρτιν στο σενάριο του θεατρικού και τηλεοπτικού Πίτερ Μόφατ, που εδώ ομολογουμένως ταιριάζει σε αρκετά σημεία αλλά από την άλλη έχεις να κάνεις με μια μεγάλου μήκους ταινία, που έκανε μάλιστα πρεμιέρα στο Λονδίνο σε κινηματογραφική προβολή, οπότε θα ήθελα κάτι λίγο πιο κινηματογραφικό.

 Πήγε το Νέτφλιξ να φτιάξει το δικό του Spotlight αλλά δεν βγήκε όπως θα ήθελε. Το Scoop είναι ωστόσο μια από τις παραγωγές τις πλατφόρμας που ξεπερνάει το μέσο και που βλέπεται ευχάριστα, χάρη στις ερμηνείες των πρωταγωνιστών και του καλά σκηνοθετημένου τελευταίου ημίωρου.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Filmy.gr

IMDB