Είδος: Τρόμου, Θρίλερ
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Καλύτερα είναι τα πράγματα σε αυτό το φιλμ, σε σχέση με το προηγούμενο. Το Jackals υποτίθεται ότι βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, που έλαβαν χώρα κάπου πίσω στη δεκαετία του 1980, δεν βρήκα όμως στοιχεία πιο συγκεκριμένα. Ο γιος μιας οικογένειας έχει δεχτεί πλύση εγκεφάλου από μια αίρεση, που το μόνο που μαθαίνουμε είναι ότι τους αρέσει η βία και να φοράνε μάσκες ζώων. Ο πατέρας μαζί με έναν τύπο που μπορεί να "επαναπρογραμματίσει" το μυαλό του νεαρού τον απαγάγουν και μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας κλείνονται στην εξοχική κατοικία τους στο δάσος (που αλλού), ξεκινώντας τη διαδικασία. Σύντομα όμως θα βρεθούν περικυκλωμένοι από τα μέλη της περίεργης αυτής αίρεσης και θα πρέπει να βρουν τρόπο να ξεφύγουν.
Σκηνές και μνήμες από παλιότερα φιλμς έρχονται στο μυαλό σου όταν παρακολουθείς το Jackals. Από το Straw Dogs μέχρι το You 're Next και το The Strangers, στο οποίο δούλεψε και ο σκηνοθέτης μας ως μοντέρ. Τίποτα καινούριο αλλά και τίποτα που να σε ενοχλεί τρομερά δεν υπάρχει εδώ. Συγκρατημένες οι περισσότερες ερμηνείες, μερικές καλές σκηνές με ατμόσφαιρα που προκαλεί φόβο και αγωνία, όπως η φωτογραφία που βλέπετε πιο πάνω, ενώ τους περισσότερους πόντους δίνει στην ταινία το έντονο τελευταίο μισάωρο, αυτό που οι οικογένεια πρέπει να βρει τρόπο να αποδράσει από το σπίτι που βρίσκεται περικυκλωμένο από τα μέλη της αίρεσης.
"Σκηνές και μνήμες από παλιότερα φιλμς έρχονται στο μυαλό σου όταν παρακολουθείς το Jackals. Από το Straw Dogs μέχρι το You 're Next και το The Strangers, στο οποίο δούλεψε και ο σκηνοθέτης μας ως μοντέρ. Τίποτα καινούριο αλλά και τίποτα που να σε ενοχλεί τρομερά δεν υπάρχει εδώ. "
 |
Σκηνοθεσία:Kevin Greutert
Σενάριο:Jared Rivet
Παίζουν:Deborah Kara Unger,
Stephen Dorff,Johnathon Schaech |
Παρθενογένεση πια στις τέχνες δεν υπάρχει. Ούτε στη μουσική, ούτε στη ζωγραφική, ούτε στον κινηματογράφο. Όλοι πατάνε πάνω σε φόρμες που έχουν εδραιωθεί από κάποιους άλλους πριν χρόνια. Η διαφορά είναι ότι κάποιοι προσπαθούν να βάλουν τη δική τους πινελιά, κάποιοι προσπαθούν (και φαίνεται) αλλά "δεν τους βγαίνει", άλλοι δεν προσπαθούν αλλά σέβονται τη φόρμα κάνοντας "επαγγελματική τέχνη" και υπάρχουν φυσικά και αυτοί που ούτε να χρησιμοποιήσουν τη φόρμα μπορούν, ούτε να βάλουν τη δική τους πινελιά. Στον κινηματογράφο, ιδιαίτερα στο είδος του τρόμου και των θρίλερ, μπορώ να ανεχτώ μέχρι την τρίτη περίπτωση, εκεί που θα τοποθετούσα και το Jackals, του Κέβιν Γκρούιτερτ.
Ο Γκρούιτερτ έχει χρόνια στη δουλειά, με μεγάλη προϋπηρεσία στο μοντάζ. Δούλεψε σε φιλμ όπως ο Τιτανικός, Αρμαγεδδών και τα πέντε πρώτα Σε Βλέπω. Από μοντέρ είπε αναλάβει τη σκηνοθεσία στη συνέχεια της σειράς Σε Βλέπω και σκηνοθέτησε το έκτο μέρος και το Saw 3D. Δύο ακόμα φιλμς μπήκαν στο βιογραφικό του πριν το Jackals, το Jessabelle και το μετριότατο Visions, που είδαμε το 2015.
Καλύτερα είναι τα πράγματα σε αυτό το φιλμ, σε σχέση με το προηγούμενο. Το Jackals υποτίθεται ότι βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, που έλαβαν χώρα κάπου πίσω στη δεκαετία του 1980, δεν βρήκα όμως στοιχεία πιο συγκεκριμένα. Ο γιος μιας οικογένειας έχει δεχτεί πλύση εγκεφάλου από μια αίρεση, που το μόνο που μαθαίνουμε είναι ότι τους αρέσει η βία και να φοράνε μάσκες ζώων. Ο πατέρας μαζί με έναν τύπο που μπορεί να "επαναπρογραμματίσει" το μυαλό του νεαρού τον απαγάγουν και μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας κλείνονται στην εξοχική κατοικία τους στο δάσος (που αλλού), ξεκινώντας τη διαδικασία. Σύντομα όμως θα βρεθούν περικυκλωμένοι από τα μέλη της περίεργης αυτής αίρεσης και θα πρέπει να βρουν τρόπο να ξεφύγουν.
Όπως είπαμε, τα έχετε ξαναδεί όλα κάπου, είτε σε καλύτερη είτε σε χειρότερη εκδοχή. Υπάρχουν όλα τα κλισέ του είδους με ότι συνεπάγεται αυτό. Η διάρκεια της ταινίας είναι μικρή και αυτό λειτουργεί υπέρ της, οπότε αν οι απαιτήσεις σας δεν είναι υψηλές και θέλετε ένα ατμοσφαιρικό θριλεράκι, με σπίτια στο δάσος και σκοτεινές φιγούρες που θέλουν να εισβάλλουν, θεωρώ ότι δε χάνετε τίποτα αν ρίξετε μια ματιά. Μέτριο αλλά με μια τάση προς το καλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου