Είδος : Περιπέτεια, Θρίλερ, Δράμα
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
 |
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Σκηνοθεσία:Alejandro G. Iñárritu
Σενάριο:Mark L. Smith,
Alejandro G. Iñárritu
Παίζουν:Leonardo DiCaprio,
Tom Hardy,Will Poulter |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Το 1823, στα αχορταγράφητα δάση της Νότιας Ντακότα στην Αμερική, ο Χιού Γκλας, ανιχνευτής μιας ομάδας κυνηγών, μετά από επίθεση αρκούδας, εγκαλείπεται από τα μέλη της ομάδας του, ως νεκρός. Δύο άτομα κι ο γιος του θα μείνουν μαζί του, περιμένοντας να ξεψυχήσει, όμως στην πορεία το μεγαλύτερο μέλος αποφασίζει να σκοτώσει το γιο μπροστά στον ανήμπορο να αντιδράσει πατέρα και να θάψει τον ίδιο ζωντανό. Ο Γκλας, όμως, καταπονημένος και μ λιγοστές δυνάμεις, θα προσπαθήσει να επιστρέψει στη βάση του, επιθυμώντας να εκδικηθεί για το χαμό του γιου του.
ΑΠΟΨΗ: Ο Ινιαρίτου, ένα χρόνο μετά το Birdman, δίνει στους κινηματογραφόφιλους κι άλλη τροφή για συζήτηση, όχι τόσο για την ουσία του νέου του φιλμ, αλλά περισσότερο για το τεχνικό κομμάτι αλλά και τις ερμηνείες των ηθοποιών. Το The Revenant είναι αξιοθαύμαστο τεχνικά φιλμ, σκληρό απέναντι στο θεατή αλλά και στους ηθοποιούς του, σκοτεινό, πεσιμιστικό, που δεν αφήνει χώροι για αναπνοές, παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα. Και, όχι, αυτό το τελευταίο, δεν το γράφω θετικά.
Η δουλειά που έχει κάνει ο Ινιαρίτου με την κάμερα σε καθηλώνει από την πρώτη σκηνή της ταινίας. Η κάμερα γυρίζει γύρω από τους κυνηγούς που δέχονται επίθεση, κοιτάζει τον ουρανό, μετά ξανά τη γύρω περιοχή, δέχεται βέλη, ανεβαίνει και κατεβαίνει από άλογα, βάζοντας το θεατή μέσα στο φιλμ από πολύ νωρίς. Το φυσικό φως κάνει την ταινία μουντή και καταφέρνει να μεταδώσει στο θεατή όλα όσα περνούν οι πρωταγωνιστές. Λάσπη, χιόνι, νερό, πάγος και αίμα μένουν στο σώμα μας μετά το τέλος της ταινίας και θέλουμε επειγόντως να κάνουμε ένα ζεστό μπάνιο. Δεν είναι ευχάριστη η παρακολούθηση του φιλμ. Είναι δύσκολη και απαιτητική πολλές φορές, καθώς εκτός από τις πολύ σκληρές και βίαιες σκηνές, έχεις να κάνεις και με μια διάθεση σουρεαλισμού από τον Ινιαρίτου αλλά και με μια μόνιμη επανάληψη των κακουχιών που περνά ο Ντι Κάπριο, σε βαθμό κουραστικό και αχρείαστο. Αυτό το "πέφτω- σηκώνομαι" γίνεται κουραστικό και υπερβολικό πολλές φορές (η σκηνή με την πτώση του αλόγου) και σε κάνει να επιζητείς μια κατάληξη σιγά- σιγά.
Δε μπορείς βέβαια να κλείσεις τα μάτια στην εκπληκτική φωτογραφία. Ακόμα και στις στιγμές που ζητάς να έρθει το τέλος του φιλμ, που μοιάζει μεγαλύτερο των ήδη υπερβολικών 150 λεπτών, αναγνωρίζεις την ομορφιά των εικόνων του Εμμανουέλ Λουμπέσκι. Βαριές, μουντές εικόνες και χρώματα, που κρατούν το βλέμμα στην οθόνη σαν μαγεμένο.
Ο άνθρωπος που δίνει ψυχή και σώμα στο The Revenant δεν είναι άλλος από τον πρωταγωνιστή του, Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Πλήρως αφοσιωμένος στο ρόλο του, μας δίνει μια από τις αξιολογότερες ερμηνείες των τελευταίων ετών, από αυτές που με ευκολία ονομάζουμε οσκαρικές. Ταλαιπωρεί κορμί και ψυχή και καταφέρνει να μας κερδίσει, όπως συμβαίνει και με τους υπόλοιπους και με τον πάντα ευφυή Τομ Χάρντι να μεταμορφώνεται για ακόμα μια φορά, σε έναν άλλο χαρακτήρα, κάνοντας μας να ξεχάσουμε ποιος βρίσκεται πίσω από τα βρώμικα γένια του Φιτζέραλντ.
Εν μέρει η αληθινή ιστορία του Χιού Γκλας, εν μέρει βασισμένο σε μυθιστόρημα και εν μέρει δημιούργημα των σεναριογράφων Ινιαρίτου και Μαρκ Λ. Σμιθ, το The Revenant είναι μια από τις σημαντικότερες και καινοτόμες ταινίες του 2015. Τεχνικά εκπληκτικό, δραματουργικά, όμως, με προβληματάκια, που σε εμποδίζουν να το θεωρήσεις αριστούργημα, δεν παύει να αποτελεί μια αξιόλογη κινηματογραφική εμπειρία. Ταινία εκδίκησης, γουέστερν (και σπαγγέτι μερικές φορές), σινεφίλ με ποιητικές διαστάσεις, θρίλερ, δράμα, το νέο φιλμ του Ινιαρίτου, τουλάχιστον προκαλεί το θεατή να συζητήσει για αυτό και μετά το τέλος του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου