Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας, Δράσης, Τρόμου
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Υπάρχει μια πιο κόμικ αισθητική σε αυτή την τρίτη συνέχεια της σειράς, της οποίας το σενάριο υπογράφει ο Τζος Γουίντον (The Avengers) και τη σκηνοθεσία ο Ζαν Πιέρ Ζενέ, δύο χρόνια μετά το Η Πόλη Των Χαμένων Παιδιών. Το Allien: Resurrection αποτέλεσε τη μοναδική εμπειρία του Ζενέ στο Χόλιγουντ, ο οποίος τέσσερα χρόνια παραδίδει το πιο γνωστό του φιλμ, Αμελί. Η κόμικ αισθητική την οποία φέρνει ο Γουίντον, έστω και με το σενάριο του να είναι αρκετά πειραγμένο από τους παραγωγούς, όπως υποστηρίζει ο ίδιος, δένει παράξενα με τον Ευρωπαϊκό αέρα και τη ματιά του Ζενέ. Δεν υπάρχει η αίσθηση φόβου αλλά μια φορτισμένη σε ορισμένες σκηνές σεξουαλική ένταση και μια μυστηριακή ατμόσφαιρα. Η σχέση της Ρίπλεϊ με τον εξωγήινο οργανισμό τονίζεται εδώ όσο περισσότερο γίνεται και μπορεί κάποιες στιγμές να αποτυπώνεται στην οθόνη με τρόπο ελαφρώς κωμικό αλλά όταν έχουμε επαφή των δυο τους, είτε με τη βασίλισσα είτε με το επόμενο πλάσμα, υπάρχει μια ένταση στα πλάνα του Ζένε. Συν του ότι βρίσκω την Σιγκούρνι Γουίβερ εδώ εξαιρετική, ξέροντας πως να χειριστεί το χαρακτήρα της απόλυτα και βγάζοντας έναν τρομακτικό δυναμισμό στην οθόνη.
"Οι φίλοι της σειράς απογοητεύτηκαν από το τέταρτο φιλμ της σειράς. Οι καινούριες ιδέες δεν τους έπεισαν ενώ η περίεργη αισθητική του Γάλλου,Ζαν Πιέρ Ζενέ, έπαιξε με τα όρια της μεγάλης Χολιγουντιανής παραγωγής, της b movie και του Ευρωπαϊκού σινεμά."
 |
ΑΛΙΕΝ: ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
Σκηνοθεσία:Jean-Pierre Jeunet
Σενάριο:Joss Whedon
Παίζουν:Sigourney Weaver,
Winona Ryder,Dominique Pinon |
"Η Ρίπλεϊ πέθανε στην προηγούμενη ταινία; Ε, και; Θα την αναστήσουμε, για να γυρίσουμε ακόμα μία. Δε με νοιάζει πως και με ποια δικαιολογία. Απλώς, αναστήστε τη!" Γνήσιος, σύντομος μονόλογος του υπεύθυνου της 20th Century Fox, πίσω στο 1996. Και η Ρίπλεϊ επανήλθε στη ζωή, αφού έβαλε στην τσέπη της ολόκληρο τον προϋπολογισμό της πρώτης ταινίας, Alien, και η σειρά άντεξε μία ακόμα συνέχεια, η οποία για τους περισσότερους είναι η χειρότερη. Όχι στο επίπεδο των δύο πρώτων ταινιών, θα έλεγα εγώ, αλλά μια τυπική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας των τελών του 1990, με μια πιο χαλαρή ματιά στο μύθο, που ναι μεν δεν προσέφερε κάτι ιδιαίτερο αλλά για τα σκουπίδια δεν τη λες.
Διακόσια περίπου χρόνια μετά το θάνατο της Ρίπλεϊ, οι επιστήμονες της Γουέιλαντ/ Γιουτάνι πετυχαίνουν την κλωνοποίησή της μέσα από ένα δείγμα αίματος. Όταν η Ρίπλεϊ αυτοκτόνησε, είχε μέσα της ένα εξωγήινο έμβρυο, το DNA του οποίου έχει μπλεχτεί με αυτό της ηρωίδας. Η Ρίπλεϊ επανέρχεται, έχοντας μερικές εξωπραγματικές ικανότητες, όπως τεράστια δύναμη, ευαίσθητη ακοή και όσφρηση, ενώ το έμβρυο εξελίχθηκε σε βασίλισσα και αρχίζει να γεννά. Όλα αυτά πάντα σε ένα διαστημικό σταθμό, στον οποίο σύντομα τα πλάσματα θα τρέχουν ελεύθερα και θα αφήνουν παντού θύματα, ενώ η Ρίπλεϊ, μαζί με το πλήρωμα ενός πειρατικού σκάφους, που βρέθηκε εκεί για να παραδώσει ξενιστές για τους εξωγήινους, προσπαθεί να αποδράσει και να σκοτώσει για άλλη μια φορά τα πλάσματα.
Υπάρχει μια πιο κόμικ αισθητική σε αυτή την τρίτη συνέχεια της σειράς, της οποίας το σενάριο υπογράφει ο Τζος Γουίντον (The Avengers) και τη σκηνοθεσία ο Ζαν Πιέρ Ζενέ, δύο χρόνια μετά το Η Πόλη Των Χαμένων Παιδιών. Το Allien: Resurrection αποτέλεσε τη μοναδική εμπειρία του Ζενέ στο Χόλιγουντ, ο οποίος τέσσερα χρόνια παραδίδει το πιο γνωστό του φιλμ, Αμελί. Η κόμικ αισθητική την οποία φέρνει ο Γουίντον, έστω και με το σενάριο του να είναι αρκετά πειραγμένο από τους παραγωγούς, όπως υποστηρίζει ο ίδιος, δένει παράξενα με τον Ευρωπαϊκό αέρα και τη ματιά του Ζενέ. Δεν υπάρχει η αίσθηση φόβου αλλά μια φορτισμένη σε ορισμένες σκηνές σεξουαλική ένταση και μια μυστηριακή ατμόσφαιρα. Η σχέση της Ρίπλεϊ με τον εξωγήινο οργανισμό τονίζεται εδώ όσο περισσότερο γίνεται και μπορεί κάποιες στιγμές να αποτυπώνεται στην οθόνη με τρόπο ελαφρώς κωμικό αλλά όταν έχουμε επαφή των δυο τους, είτε με τη βασίλισσα είτε με το επόμενο πλάσμα, υπάρχει μια ένταση στα πλάνα του Ζένε. Συν του ότι βρίσκω την Σιγκούρνι Γουίβερ εδώ εξαιρετική, ξέροντας πως να χειριστεί το χαρακτήρα της απόλυτα και βγάζοντας έναν τρομακτικό δυναμισμό στην οθόνη.
Οι φίλοι της σειράς απογοητεύτηκαν από το τέταρτο φιλμ της σειράς. Οι καινούριες ιδέες δεν τους έπεισαν ενώ η περίεργη αισθητική του Γάλλου, έπαιξε με τα όρια της μεγάλης Χολιγουντιανής παραγωγής, της b movie και του Ευρωπαϊκού σινεμά. Αν μου βάλεις το δίλημμα της επαναπροβολής ενός εκ των Alien 3 και Alien: Resurrection, με ευκολία διαλέγω το δεύτερο. Δε μπορεί να πλησιάσει τα δύο πρώτα φιλμς αλλά παραμένει ένα διασκεδαστικό φιλμ επιστημονικής φαντασίας, με τα στοιχεία που βρίσκαμε γενικά σε αυτό το είδος πίσω στα 1990.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου