Είδος: Φαντασίας, Περιπέτεια, Κόμικ
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
"Ενθουσιάστηκα αρχικά, το έχασα για λίγο στη μέση, πέρασα καλά στο τέλος. Την επόμενη μέρα όμως, άρχισε να ξεθωριάζει η ταινία όσο τη σκεφτόμουνα. Σκέφτομαι ότι θα πέρναγα πολύ καλύτερα αν υπήρχε περισσότερος χρόνος στο Άσγκαρντ ή ακόμα κι αν όλη η πλοκή διαδραματίζονταν μόνο εκεί και υπήρχε έστω ένα πολύ μικρό σημείο που θα συνέδεε τον Θορ με τη Γη και τους Εκδικητές."
 |
ΘΟΡ
Σκηνοθεσία:Kenneth Branagh
Σενάριο:Ashley Miller,
Zack Stentz,Don Payne
Παίζουν:Chris Hemsworth,
Anthony Hopkins,Natalie Portman |
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 έρχεται η στιγμή που εμφανίζεται το όνομα Marvel Comics στο προσκήνιο. Η εταιρεία που ξεκίνησε ως Timely Comics, το 1939, μετονομάστηκε σε Atlas Comics, το 1951, μετατρέπεται πλέον στην γνωστή μας σήμερα, Marvel Comics. Το 1961 είναι η εποχή που ο Σταν Λη και ο Τζακ Κέρμπι δημιουργούν χαρακτήρες που δε θα χαθούν ποτέ από το προσκήνιο (εντάξει δημιούργησαν και αρκετούς που χάθηκαν σύντομα, αλλά δεν κολλάμε εκεί...). Οι Τέσσερις Φανταστικοί αποτελούν το πρώτο δημιούργημα της νέας εταιρείας και σε σύντομο χρονικό διάστημα έρχονται κι άλλοι κι άλλοι κι άλλοι! Ο Άιρον Μαν, ο Άντ Μαν, ο Σπάιντερ Μαν, ο Χαλκ... Στοπ, εδώ! Τον Αύγουστο του 1962 και αφού ο Σταν Λη ψάχνει πως θα δημιουργήσει έναν πιο δυνατό χαρακτήρα μετά το Χαλκ, στρέφεται στα Θεία. Όχι, δε ζητά θεϊκή παρέμβαση και βοήθεια από ψηλά για να σκεφτεί το νέο χαρακτήρα. Παίρνει έναν Σκανδιναβό Θεό και τον μετατρέπει σε υπερήρωα. Ο Θορ, θεός του Κεραυνού, στην Σκανδιναβική μυθολογία, παίρνει το σφυρί του και πετά στο τεύχος 83 του περιοδικού Journey Into Mystery. Ο Λη έχει την ιδέα, ο Κέρμπι του δίνει μορφή και την ιστορία επιμελείται ο αδερφός του Λη, Λάρι Λίμπερ. Αυτό ήταν! Ο Θορ, ιδρυτικό μέλος των Εκδικητών, παραμένει μέχρι σήμερα ένας από τους πιο αγαπητούς κόμικ ήρωες.
Το 2011 έρχεται η στιγμή που θα εμφανιστεί και στο νεοσύστατο τότε κινηματογραφικό σύμπαν της Μάρβελ. Τέταρτη κατά σειρά ταινία της Μάρβελ, μετά τα Iron Man, The Incredible Hulk και Iron Man 2, το Thor έρχεται να προσθέσει έναν ακόμα Εκδικητή (δύο βασικά, γιατί εδώ εμφανίζεται και ο Hawkeye) στο κινηματογραφικό πανί.
Η ιστορία παρακολουθεί την πορεία του Θορ κατά την περίοδο που ετοιμάζεται να αναλάβει το Βασίλειο του Άσγκαρντ, διαδεχόμενος τον πατέρα του, Όντιν. Όμως, ο μοχθηρός αδερφός του Θορ, Λόκι, θέλοντας να πάρει αυτός τη βασιλεία, προδίδει τον αδερφό του κατασκευάζοντας μια απίθανη σκευωρία εναντίον του, συμμαχώντας με τους εχθρούς του Άσγκαρντ, Γίγαντες του Πάγου. Ο Όντιν ξεγελασμένος από το Λόκι, απογοητεύεται από τον Θορ και τον ρίχνει στη Γη, για να βιώσει την απώλεια των Θεϊκών δυνάμεων και να κατανοήσει το σφάλμα του. Εκεί, ο Θορ πέφτει πάνω σε μια ομάδα επιστημόνων, με αρχηγό την αστροφυσικό Τζέιν Φόστερ, η οποία κάνει πειράματα στο Νέο Μεξικό. Ο Θορ αναζητά τρόπο να επιστρέψει στο Άσγκαρντ για να αποκαλύψει την προδοσία.
Πολύ έξυπνα, η σκηνοθεσία της ταινίας ανατίθεται στον Κένεθ Μπράνα. Ο Μπράνα είναι εξοικειωμένος με το Σαιξπηρικό στοιχείο, κάτι που ταιριάζει σαν τρόπο προσέγγισης σε μια ταινία που πρέπει να ασχοληθεί με ένα βασίλειο και μια ιστορία προδοσίας δύο αδελφών. Σε αυτό το σημείο εστιάζει και ο Μπράνα και φαίνεται ότι τον συναρπάζει η παρουσίαση αυτού του μυθικού κόσμου, σε αντίθεση με όσα συμβαίνουν κατά την περιφορά του Θορ στη Γη. Το Άσγκαρντ και όλος αυτός ο μυθολογικός κόσμος παρουσιάζονται εξαιρετικά και κάθε φορά που βρισκόμαστε εκεί, η ταινία είναι απολαυστική. Αν έλειπαν τα κομμάτια της περιπέτειας του Θορ στη Γη, νομίζω ότι θα μιλάγαμε για μια πολύ καλή περιπέτεια επικής φαντασίας. Υπάρχει ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα, τα δύο αδέρφια που διεκδικούν το θρόνο, οι πολεμιστές/ ιππότες, η εχθρική φυλή των Γιγάντων του Πάγου, ο φύλακας της Πύλης που οδηγεί σε διαφορετικούς κόσμους. Τόσο οπτικά όσο και σεναριακά, η ταινία έχει αρκετό ενδιαφέρον σε αυτά τα κομμάτια.
Στα κομμάτια που εκτυλίσσονται στη Γη, βρίσκονται δυστυχώς οι αδυναμίες του φιλμ.Έπρεπε βέβαια ο Θορ να συνδεθεί με τους Εκδικητές οπότε δεν μπορούσαν να λείπουν οι συνδέσεις με τον κόσμο μας. Έπρεπε να παρουσιαστεί σε μεγαλύτερη έκταση η Α.Σ.Π.Ι.Δ.Α. και ο πράκτορας Κούλσον, να γίνει εισαγωγή του Χόκαϊ, να έχουμε και το ερωτικό ενδιαφέρον με τη γήινη Τζέιν Φόστερ, που χρησιμοποιήθηκε σε μια ακόμα ταινία και ξεχάστηκε μετά, και τέλος να εισάγουμε κι έναν επιστήμονα που θα χρησιμοποιηθεί από τον Λόκι, για τα μελλοντικά του σχέδια. Έτσι, ενώ η ταινία κυλάει αβίαστα για το πρώτο ημίωρο, κάπου εκεί στη μέση αρχίζει να μας χάνει για λίγο, να εστιάζει περισσότερο στο χιούμορ, μέχρι να πάρει ξανά πίσω τις δυνάμεις του ο Θορ και να πάμε στο αναμενόμενο φινάλε.
Οι καλές επιλογές της Μάρβελ ως προς τους ηθοποιούς που καλούνται να ενσαρκώσουν του ήρωές της, συνεχίζονται κι εδώ , με τον Αυστραλό, Κρις Χέμσγουορθ, να φαντάζει σήμερα ως η μόνη επιλογή που θα μπορούσε να έχει γίνει για τον Θορ. Το ίδιο καλή και η επιλογή του Λόκι, με τον Τομ Χίντλεστον, να μοιάζει πραγματικά απωθητικός, με ένα διαβολικό βλέμμα, το οποίο φροντίζει να διατηρήσει και στις επόμενες ταινίες. Έχουμε και Άντονι Χόπκινς στο ρόλο του Όντιν, έχουμε και Ρενέ Ρούσο ως βασίλισσα Φρίγκα, έχουμε και Νάταλι Πόρτμαν ως Τζέιν, έχουμε και τον Σκανδιναβό Στέλαν Σκάρσγκαρντ να ερμηνεύει έναν Σκανδιναβό επιστήμονα. Μια χαρά γενικά το καστ!
Όπως στην πρώτη προβολή του Θορ, το 2011 στον κινηματογράφο, έτσι και τώρα σε αυτή τη δεύτερη προβολή, μου συνέβη το ίδιο. Ενθουσιάστηκα αρχικά, το έχασα για λίγο στη μέση, πέρασα καλά στο τέλος. Την επόμενη μέρα όμως, άρχισε να ξεθωριάζει η ταινία όσο τη σκεφτόμουνα. Σκέφτομαι ότι θα πέρναγα πολύ καλύτερα αν υπήρχε περισσότερος χρόνος στο Άσγκαρντ ή ακόμα κι αν όλη η πλοκή διαδραματίζονταν μόνο εκεί και υπήρχε έστω ένα πολύ μικρό σημείο που θα συνέδεε τον Θορ με τη Γη και τους Εκδικητές. Θα μπορούσε να λείπει ακόμα και η Τζέιν Φόστερ και να μη χάσει τίποτα η ταινία. Οπότε, τελική εκτίμηση για τον Θορ. Πάλι μου αφήνει την αίσθηση της πιο αδιάφορης ταινίας από την πρώτη φάση της Μάρβελ. Δεν είναι ότι τη βρίσκω κακή αλλά τη βρίσκω άνισα μοιρασμένη ανάμεσα σε Γη και Άσγκαρντ, με πολλά σημεία της ταινίας να θυσιάζονται χάριν των επερχόμενων Εκδικητών. Κρίμα γιατί ο Μπράνα έδειξε ότι το είχε καλύτερα με το κομμάτι της επικής φαντασίας και αν ήταν ίσως λίγο πιο ελεύθερος θα μπορούσε να δώσει μια ακόμα καλύτερη αρχική ιστορία στον Θορ. Είναι ωστόσο διασκεδαστικό, όπως η πλειοψηφία των ταινιών της Μάρβελ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου