ΑΝΑΚΟΝΤΑ
 |
| Δράσης- Τρόμου- Περιπέτεια Διάρκεια: 89' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Η Έχουν περάσει μόλις δέκα με δέκα πέντε λεπτά από τους τίτλους αρχής του Ανακόντα και ήδη συνειδητοποιώ ότι μάλλον δεν θυμάμαι αρκετά πράγματα από την εποχή που πρωτοείδα την ταινία. Πάνε μάλιστα τόσα χρόνια ακόμα και από τη δεύτερη προβολή της που είναι σαν να βλέπω την ταινία πρώτη φορά. Θυμάμαι βέβαια ότι την πρώτη φορά που είχα δει το Ανακόντα δεν είχα τρελαθεί, όπως άλλοι συνομήλικοί μου, αλλά τα χρόνια πέρασαν, το γούστο χειροτέρεψε, τα στάνταρ έπεσαν και ευθαρσώς βγαίνω μπροστά και φωνάζω: "Μην πυροβολείτε το Ανακόντα!" (Την ταινία Ανακόντα... Αν δείτε αληθινό ανακόντα και κρατάτε κάποιου είδους όπλο νομίζω ότι εννοείται ότι πρέπει να το χρησιμοποιήσετε εναντίον του...).
Η ταινία μας μεταφέρει στον Αμαζόνιο εκεί όπου η Τέρι Φλόρες θα σκηνοθετήσει το πρώτο της ντοκιμαντέρ, μετά από πρόσκληση του ανθρωπολόγου Στίβεν Κέιλ. Το επιτελείο που έχει μαζί της η Φλόρες αποτελείται από τον Ντάνι Ριτς, εικονολήπτη, τον Γκάρι Ντίξον, ηχολήπτη, την Ντενίζ Κάλπεργκ, υπεύθυνη παραγωγής, τον ηθοποιό Γουόρεν Γουέστριτζ, αφηγητή/ παρουσιαστή, τον Ματέο, καπετάνιο του σκάφους, και φυσικά τον ίδιο τον Κέιλ. Ο Κέιλ, με το ντοκιμαντέρ αυτό, αναζητά τα ίχνη της χαμένης φυλής των Σιρισάμα. Στην πορεία θα πέσουν πάνω στον Πολ Σερόν, έναν κυνηγό φιδιών, ο οποίος ζητά τη βοήθειά τους καθώς η βάρκα του έχει καταστραφεί. Ο Σερόν προσφέρεται να τους βοηθήσει να βρουν τη φυλή των Σιρισάμα αλλά σύντομα φαίνεται ότι έχει άλλες βλέψεις και αυτές δεν είναι άλλες από την αναζήτηση ενός τεράστιου φιδιού ανακόντα που θεάθηκε στην περιοχή πρόσφατα.
Θα ξεκινήσω με το πιο απολαυστικό "πράγμα" στο Ανακόντα και αυτό δεν είναι άλλο από τον Γιον Βόιτ. Ο Γιον Βόιτ είναι εξαιρετικός ηθοποιός κι εδώ φαίνεται να το ευχαριστιέται αφάνταστα. Παίζει στο όρια της υπερβολής αλλά ερμηνευτικά δεν τα ξεπερνάει ποτέ και φτιάχνει έναν χαρακτήρα που από τη μία σίγουρα δεν θα ήθελες να υπάρχει δίπλα σου, από την άλλη θέλεις να υπάρχει συνέχεια στην οθόνη, γιατί αν δεν υπάρχει αυτός χάνεται αρκετά το ενδιαφέρον, καθώς καλούς ηθοποιούς έχεις αλλά σε δεύτερους ρόλους. Έχεις Όουεν Ουίλσον στον τρίτο του μόλις ρόλο, έχεις Έρικ Στολτζ αλλά χάνεται μετά το πρώτο μισάωρο, έχεις Τζόναθαν Χάιντ σε λίγες αλλά καλές ατάκες. Έχεις επίσης Τζένιφερ Λόπεζ, αδιάφορη σχετικά αλλά από εδώ και μετά γίνεται μεγάλη σταρ, έχεις Άις Κιουμπ, που είναι ο Άις Κιουμπ.
Τη σκηνοθεσία του Ανακόντα ανέλαβε ο Περουβιανός, Λούις Λιόσα, ο οποίος σκηνοθέτησε δύο ακόμα γνωστές αλλά όχι εκατό τοις εκατό επιτυχημένες χολιγουντιανές παραγωγές της δεκαετίας του 1990 (Sniper, The Specialist) και μετά ασχολήθηκε περισσότερο με την παραγωγή σειρών και ταινιών στη Νότια Αμερική. Δεν έχει κάνει άσχημη δουλειά εδώ ο Λιόσα καθώς χρησιμοποίησε το υλικό του με τρόπο που παραπέμπει στις ταινίες με τέρατα της δεκαετίας του 1950. Υπάρχει αυτή η "μυρωδιά" της b-movie σε ολόκληρη την ταινία που σώζει αρκετά τις ατέλειές της. Από τα όχι προσεγμένα ψηφιακά εφέ, τα κάπως ατελή πρακτικά εφέ, τις εκτός στόχου ανά διαστήματα ερμηνείες, υπάρχουν αρκετά πραγματάκια που φωνάζουν b-movie. Ωστόσο σε ότι έχει να κάνει με τη ροή της ταινίας, με τη δράση της και με την κινηματογράφηση της φύσης, ο Λιόσα και οι συνεργάτες του δεν τα έχουν πάει καθόλου άσχημα.
Έχοντας περάσει πια σχεδόν τριάντα χρόνια από την χρονιά προβολής του Ανακόντα, μπορείς να το δεις με άλλη ματιά. Μπορείς να διακρίνεις πια με μεγαλύτερη ευκολία τη χαλαρή διάθεση που προσεγγίζεται το υλικό και βλέπεις ότι μπορεί ακόμα και σήμερα να σε διασκεδάσει. Κάποιες στιγμές χάρη στον τεράστιο Γιον Βόιτ, άλλες χάρη στην καλή δράση του, άλλες χάρη στην ατμόσφαιρα, άλλες πάλι χάρη στις υπερβολές του. Όλα τα υλικά βοηθούν να βγει ένα μείγμα που μπορεί να μην το λες απαραίτητα καλή ταινία αλλά μια ταινία απολύτως διασκεδαστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου