Headhunters (2011) Θρίλερ

ΚΥΝΗΓΟΙ ΚΕΦΑΛΩΝ

Σκηνοθεσία:Morten Tyldum

Σενάριο:Ulf Ryberg,

Lars Gudmestad

Παίζουν: Aksel Hennie,

Nikolaj Coster-Waldau 

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

ΑΠΟΨΗ:  Ένας "κυνηγός κεφαλών", είναι ο άνθρωπος που ψάχνει να βρει τα κατάλληλα άτομα για τη στελέχωση επιχειρήσεων.Αυτή είναι και η δουλειά του Ρότζερ Μπράουν (Aksel Hennie).

  Ο Ρότζερ είναι επιτυχημένος στη δουλειά του, αλλά αρκετά ανασφαλής στις σχέσεις με τους γύρω του και κυρίως με τη σύζυγό του. Ποιο είναι το πρόβλημά του;

  Είναι μόλις 1,68 και είναι παντρεμένος με μια, σχεδόν δίμετρη,  καλλονή( την οποία απατά κιόλας,παρακαλώ!). Νιώθοντας ότι δε μπορεί να της παρέχει όλα όσα της χρειάζονται, κάνει και δεύτερη "δουλειά". Κλέβει πανάκριβους πίνακες ζωγραφικής ,με τη βοήθεια του συνεργάτη του Όβε, και τους πουλάει σε απίστευτα ποσά ,για να μπορεί να συντηρεί τη γκαλερί της συζύγου και να πληρώνει το δάνειο, για το υπερπολυτελές σπίτι τους.

 Δεν του έφταναν όλα τα παραπάνω, μπαίνει στο παιχνίδι κι ένας γοητευτικός, αρρενωπός τύπος,ονόματι Κλας Γκριβ (Nikolaj Coster-Waldau), και η σύζυγος του προτείνει να τον βοηθήσει να γίνει διευθυντικό στέλεχος σε μια συγκεκριμένη εταιρεία.Μέσα από τη συνομιλία τους, ο Ρότζερ μαθαίνει πως ο Κλας έχει στην κατοχή του ένα πίνακα που τον ενδιαφέρει( η δεύτερη δουλειά που λέγαμε), και όταν θα επιχειρήσει να τον κλέψει, η ζωή του θα αλλάξει ,προς το χειρότερο φυσικά.

 Μετά την επιτυχία της τριλογίας Μιλένιουμ (Το Κορίτσι με το Τατουάζ,Το Κορίτσι που Επαιζε με τη Φωτιά,Το Κορίτσι στη Φωλιά της Σφήκας),οι Σκανδιναβοί πήραν πάνω τους την " υπόθεση": θρίλερ μυστηρίου, με μπόλικες ανατροπές ,και μας έδωσαν άλλο ένα καλό δείγμα του είδους, με τους ,βασισμένους σε μυθιστόρημα του Τζο Νέσμπο, Κυνηγούς Κεφαλών.

  Η ταινία ξεκινάει αρκετά χαλαρά,αλλά πάντα με στυλ, και μας δίνει χρόνο να κατανοήσουμε τα κεντρικά πρόσωπα και τον ψυχισμό του Ρότζερ κυρίως. Τα κόμπλεξ του Ρότζερ και η σωματική του διάπλαση ,δίνουν στο φιλμ αληθοφανής υπόσταση, ακόμα κι όταν έρχεται η ώρα για δράση και κυνηγητά.Δε γίνεται άτρωτος ήρωας χολιγουντιανής παραγωγής,είναι όμως ένας άνθρωπος που θα κάνει τα πάντα για να επιζήσει, και θα βάλει το μυαλό του να λειτουργήσει για να συμβεί αυτό.

  Μετά τα πρώτα 30 λεπτά, η ταινία ανεβάζει ρυθμούς και σε κρατάει κολλημένο στην οθόνη για μεγάλο διάστημα,ενώ έρχονται και οι πρώτες ανατροπές.Εδώ, η βία και κάποιες σπλάτερ σκηνές με δόσεις μαύρου χιούμορ, θα φανερώσουν το θαυμασμό του σκηνοθέτη για το ταραντινικό σινεμά.

  Αρνητικά σημεία τώρα.

  1.Η γλώσσα.

 Τα Νορβηγικά δίνουν άλλο τόνο.Φρεσκάδα ,είπανε πολλοί,και δε θα διαφωνήσω σε αυτό.Είναι στιγμές όμως , που χάνεσαι από τον τρόπο που κάνουν διάλογο οι Νορβηγοί, και νομίζεις ότι μιλάνε για διαφορετικά πράγματα από αυτά που παρακολουθείς. Προσωπικά,το ίδιο είχα πάθει παρακολουθώντας την τριλογία Μιλένιουμ.

  2.Το φινάλε.

 Εδώ έχουμε αμερικάνικο φινάλε.Ηθικοπλαστικό.Δεν το περιγράφω για να μη θεωρηθεί spoiler,αλλά ένιωσα ότι τελείωσε άλλη ταινία. Πιο χολιγουντιανή.

  Στο σύνολό της πάντως, η ταινία παρακολουθείται με ενδιαφέρον και τα θετικά στοιχεία υπερκαλύπτουν τα αρνητικά.Ερμηνείες(πολύ καλός ο Aksel Hennie στο ρόλο του Ρότζερ), αγωνία και ανατροπές, συγκαταλέγονται σε αυτά.Με λίγα λόγια, παίρνεις όσα πρέπει να πάρεις από από ένα καλό θρίλερ που σέβεται το θεατή του και δε θέλει μόνο να τον ταΐσει κλισέ.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων

Cine.gr