Είδος: Φαντασίας, Περιπέτεια, Κόμικ
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
"Ο Ντελ Τόρο κάνει κι εδώ ένα διακριτικό σχόλιο πάνω στους παρείσακτους της κοινωνίας και στη μοναδικότητα και τη διαφορετικότητα του ατόμου, χωρίς ωστόσο να υπερβάλει. Οι ρυθμοί διατηρούνται ψηλά, η ιστορία δεν χάνεται, το παραμύθι ξεδιπλώνεται όμορφα μπροστά στα μάτια μας."
 |
Σκηνοθεσία: Brian Taylor
Σενάριο:Brian Taylor
Παίζουν:
|
Ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο και ο Ρον Πέρλμαν επιστρέφουν τέσσερα χρόνια μετά το πρώτο Hellboy και το αποτέλεσμα είναι ένα ακόμα σκοτεινό παραμύθι, όπως μόνο ο Μεξικανός ξέρει να φτιάχνει, ενώ ο αγαπημένος του ηθοποιός δίνει τα ρέστα του για άλλη μια φορά στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Αυτή τη φορά, ο Helboy και η ομάδα του έρχονται αντιμέτωποι με τον πρίγκιπα Νουάντα, που θέλει να ξυπνήσει τη Χρυσή Στρατιά, μια λεγεώνα μηχανικών μαχητών, με σκοπό να εκδικηθεί το ανθρώπινο γένος. Ο Hellboy , ο Άμπρααμ Σάπιεν και η Λιζ πρέπει να αντιμετωπίσουν τον πανίσχυρο κακό αλλά παράλληλα έχουν να αντεπεξέλθουν και στα δικά τους προσωπικά προβλήματα, ενώ πλέον μπορούν να δρουν φανερά στον επάνω κόσμο, μετά την όχι και τόσο τυχαία αποκάλυψη του Hellboy. Ο κόσμος όμως δεν φαίνεται να μπορεί να δεχτεί εύκολα τους διαφορετικούς αυτούς ήρωες, οπότε το έργο τους γίνεται ακόμα πιο δύσκολο.
Ο Ντελ Τόρο μεγαλώνει τον κόσμο του ήρωα και δίνει ένα παραμύθι σκοτεινό αλλά με ενδιαφέρουσα χρωματική παλέτα και αρκετό χιούμορ, δράση και μαγικά πλάσματα. Δεν χάνει την όρεξη πίσω από την κάμερα και παρότι ο κανόνας θέλει τα σίκουελ να είναι χειρότερα από τα αρχικά φιλμς, εδώ τα πράγματα πάνε περίφημα και το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον ισάξιο της πρώτης ταινίας.
Ο Ρον Πέρλμαν είναι εξαιρετικός στον πρωταγωνιστικό ρόλο, που ίσως να είναι και ο πιο ταιριαστός της καριέρας του. Έχει κέφι και σπρώχνει τον χαρακτήρα ένα βήμα μπροστά ενώ η χημεία με τους συμπρωταγωνιστές του είναι πάρα πολύ καλή. Ο Νταγκ Τζόουνς πάλι πίσω από μια στολή που κρύβει το πρόσωπό του, δίνει μαθήματα ερμηνείας, χρόνια πριν τη στιγμή που θα υποδυθεί ξανά ένα αμφίβιο πλάσμα, στο Οσκαρικό The Shape Of Water, ενώ σταθερά ακολουθεί και η Σέλμα Μπλερ με την ερμηνεία της. Τρεις χαρακτήρες που έχουν να πουν πράγματα και που αντιμετωπίζουν την περιθωριοποίηση με διαφορετικό τρόπο ο καθένας τους. Ενδιαφέρον έχει και ο κακός πρίγκιπας που ερμηνεύει εδώ ο υποτιμημένος γενικά Λουκ Γκος.
Ο Ντελ Τόρο κάνει κι εδώ ένα διακριτικό σχόλιο πάνω στους παρείσακτους της κοινωνίας και στη μοναδικότητα και τη διαφορετικότητα του ατόμου, χωρίς ωστόσο να υπερβάλει. Οι ρυθμοί διατηρούνται ψηλά, η ιστορία δεν χάνεται, το παραμύθι ξεδιπλώνεται όμορφα μπροστά στα μάτια μας. Οι θαυμαστές του Ντελ Τόρο θα απολαύσουν κι αυτό το φιλμ, το οποίο όμως ίσως είναι λίγο πιο δύσκολο για όσους δεν είναι οπαδοί του σκηνοθέτη. Το τρίτο μέρος που θα ολοκλήρωνε τις περιπέτειες του ήρωα δυστυχώς δεν ήρθε ποτέ, παρά τις προσπάθειες σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή και κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στο φετινό reboot της σειράς, το οποίο μέχρι στιγμής δεν έχει πείσει ότι μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο από αυτό που παρέδωσε ο Ντελ Τόρο το 2004 και το 2008.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου