Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας, Δράσης, Θρίλερ
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Ο Κάμερον, ο οποίος έγραψε και το σενάριο, τοποθετεί το φιλμ πενήντα εφτά χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας. Η Έλεν Ρίπλεϊ βρίσκεται χαμένη στο διάστημα και σε κατάσταση ύπνωσης, όταν τυχαία θα εντοπιστεί από ένα εμπορικό σκάφος. Μετά από μερικές ημέρες καλείται να δώσει κατάθεση για τα γεγονότα που έλαβαν χώρο στον πλανήτη LV-426, όμως, ο πλανήτης πια κατοικείται και κανείς δε θέλει να μαθευτούν τα νέα για εξωγήινα αυγά έτοιμα να βρουν ξενιστές σε ανθρώπινα σώματα. Τα πλάσματα (Ξενόμορφα όπως ονομάζονται πια από τους ειδικούς) επιτίθενται στον πλανήτη και μια ομάδα πεζοναυτών αναλαμβάνει να εξερευνήσει την περιοχή. Μαζί τους επιστρέφει εκεί και η Ρίπλεϊ, έτοιμη να αντιμετωπίσει ξανά το πλάσμα και αυτή τη φορά η κατάσταση είναι πολύ πιο θορυβώδης, πολύ πιο θεαματική, από πλευράς οπτικών και πρακτικών εφέ, και υπάρχει σαφώς περισσότερη δράση.
Στο κομμάτι των ερμηνειών, τα είπαμε για τη Γουίβερ, που είναι σαφές ότι είναι η απόλυτη πρωταγωνίστρια, όμως, καλή είναι η στιγμή και για αρκετούς από τους υπόλοιπους συντελεστές. Ο Μάικλ Μπιν, μετά τη συνεργασία του με τον Κάμερον στον Εξολοθρευτή, παίρνει και αυτόν το ρόλο, έστω και την τελευταία στιγμή μετά την απόλυση του Τζέιμς Ρέμαρ, και τα πάει πολύ καλά. Ακόμα δεν ξέρω πως κατάφερε όχι απλώς να μην γίνει μεγάλος σταρ ποτέ του αλλά και να μην είναι εύκολα αναγνωρίσιμος, μετά από τη συμμετοχή του με πρωταγωνιστικό ρόλο σε δύο κλασικά πλέον φιλμς. Ο πρόσφατα "χαμένος" Μπιλ Πάξτον, στα νιάτα του εδώ, παίζει έναν εκνευριστικό πεζοναύτη με πολύ χαρακτηριστικό κι εκνευριστικό τρόπο και μαζί με τον Λανς Χένρικσεν, που υποδύεται το ανθρωποειδές, θεωρώ ότι είναι οι δύο χαρακτήρες που ξεχωρίζουν, μετά τη Ρίπλεϊ.
"Παρότι συνέχεια, το Aliens, κατάφερε να είναι διαφορετικό από το πρωτότυπο και πρωτοποριακό. Εξαιρετικά εφέ, εξαιρετικός ήχος αλλά και πολύ καλή ενορχήστρωση από τον Τζέιμς Κάμερον."
 |
ΑΛΙΕΝΣ, Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Σκηνοθεσία:James Cameron
Σενάριο:James Cameron
Παίζουν:Sigourney Weaver,
Michael Biehn,Carrie Henn |
Το πιο δύσκολο πράγμα στον κινηματογράφο και στις τέχνες γενικότερα είναι να παρουσιάζεις κάτι το οποίο να φαίνεται, ακόμα κι αν δεν είναι, πρωτότυπο. Αν υπάρχει κάτι ακόμα πιο δύσκολο, αυτό είναι να πρέπει να παρουσιάσεις τη συνέχεια ενός απόλυτα επιτυχημένου φιλμ, που πέτυχε στον παραπάνω κανόνα, και να φτιάχνεις ένα εξίσου επιτυχημένο αποτέλεσμα. Πως να μη θαυμάσεις λοιπόν τη μαεστρία και την ευφυΐα του Τζέιμς Κάμερον στο Aliens, ο οποίος κατάφερε να δώσει μια υποδειγματική ταινία δράσης με άρτια τεχνικά κομμάτια, σεβόμενος το πρώτο φιλμ και μεγαλώνοντας το μύθο.
Ο Κάμερον, ο οποίος έγραψε και το σενάριο, τοποθετεί το φιλμ πενήντα εφτά χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας. Η Έλεν Ρίπλεϊ βρίσκεται χαμένη στο διάστημα και σε κατάσταση ύπνωσης, όταν τυχαία θα εντοπιστεί από ένα εμπορικό σκάφος. Μετά από μερικές ημέρες καλείται να δώσει κατάθεση για τα γεγονότα που έλαβαν χώρο στον πλανήτη LV-426, όμως, ο πλανήτης πια κατοικείται και κανείς δε θέλει να μαθευτούν τα νέα για εξωγήινα αυγά έτοιμα να βρουν ξενιστές σε ανθρώπινα σώματα. Τα πλάσματα (Ξενόμορφα όπως ονομάζονται πια από τους ειδικούς) επιτίθενται στον πλανήτη και μια ομάδα πεζοναυτών αναλαμβάνει να εξερευνήσει την περιοχή. Μαζί τους επιστρέφει εκεί και η Ρίπλεϊ, έτοιμη να αντιμετωπίσει ξανά το πλάσμα και αυτή τη φορά η κατάσταση είναι πολύ πιο θορυβώδης, πολύ πιο θεαματική, από πλευράς οπτικών και πρακτικών εφέ, και υπάρχει σαφώς περισσότερη δράση.
Ο "πονηρός" Τζέιμς Κάμερον ξέρει ότι δεν πρέπει να κινηθεί στα μοτίβα της πρώτης ταινίας και πάει το φιλμ εκεί που το θέλει αυτός. Εστιάζει στη δράση και τα εντυπωσιακά για την εποχή εφέ, αντικαθιστώντας τη σιωπή του πρώτου φιλμ με τον εντυπωσιακό ήχο, τα μοντέρνα σκηνικά, τις εξαιρετικές μινιατούρες και δίνοντας έναν άλλο χρωματικό τόνο, ναι μεν σκοτεινό, αλλά με μια αίσθηση του μπλε, πετυχαίνοντας μια απόκοσμη ατμόσφαιρα κι εδώ. Ο Κάμερον εντυπωσιάζει με τα πλάνα του, ετοιμάζει όμως κατάλληλα το πεδίο μέχρι να μας "φορτώσει" δράση, στήνοντας τους χαρακτήρες και δίνοντας βάρος στην Έλεν Ρίπλεϊ, πετυχαίνοντας μάλιστα να δώσει την ευκαιρία στη Σιγκούρνι Γουίβερ να φτάσει μέχρι τις υποψηφιότητες των Όσκαρ! Αρκετά τολμηρή επιλογή για την εποχή! Άστοχη, θεωρώ, αλλά τολμηρή, να δώσεις δυνατότητα σε μια γυναίκα να διεκδικήσει αγαλματίδιο ως πρωταγωνίστρια σε ταινία δράσης. Ωστόσο, ο Κάμερον και η Γουίβερ το στήριξαν, το φιλμ έσπασε ταμεία, οπότε και η ακαδημία τους έκανε την τιμή.
Εδώ δεν έχουμε τα ιδιαίτερα σκηνικά που είχε επιμεληθεί ο Γίγκερ στην πρώτη ταινία αλλά ένα πιο φουτουριστικό περιβάλλον στα σκάφη και μια πιο ξερή απεικόνιση των εγκαταστάσεων στον πλανήτη, σαν παλιό εγκαταλελειμένο εργοστάσιο. Ο Σταν Γουίνστον θα κάνει τη διαφορά με την επιμέλεια των Ξενόμορφων και την εντυπωσιακή βασίλισσα στο φινάλε της ταινίας, με λεπτομερέστατο σχεδιασμό και ξεκάθαρη μορφή πλέον. Στο Alien είδαμε πολύ λιγότερο το πλάσμα, εδώ βλέπουμε πολύ περισσότερα.
Στο κομμάτι των ερμηνειών, τα είπαμε για τη Γουίβερ, που είναι σαφές ότι είναι η απόλυτη πρωταγωνίστρια, όμως, καλή είναι η στιγμή και για αρκετούς από τους υπόλοιπους συντελεστές. Ο Μάικλ Μπιν, μετά τη συνεργασία του με τον Κάμερον στον Εξολοθρευτή, παίρνει και αυτόν το ρόλο, έστω και την τελευταία στιγμή μετά την απόλυση του Τζέιμς Ρέμαρ, και τα πάει πολύ καλά. Ακόμα δεν ξέρω πως κατάφερε όχι απλώς να μην γίνει μεγάλος σταρ ποτέ του αλλά και να μην είναι εύκολα αναγνωρίσιμος, μετά από τη συμμετοχή του με πρωταγωνιστικό ρόλο σε δύο κλασικά πλέον φιλμς. Ο πρόσφατα "χαμένος" Μπιλ Πάξτον, στα νιάτα του εδώ, παίζει έναν εκνευριστικό πεζοναύτη με πολύ χαρακτηριστικό κι εκνευριστικό τρόπο και μαζί με τον Λανς Χένρικσεν, που υποδύεται το ανθρωποειδές, θεωρώ ότι είναι οι δύο χαρακτήρες που ξεχωρίζουν, μετά τη Ρίπλεϊ.
Παρότι συνέχεια, το Aliens, κατάφερε να είναι διαφορετικό από το πρωτότυπο και πρωτοποριακό. Εξαιρετικά εφέ, εξαιρετικός ήχος αλλά και πολύ καλή ενορχήστρωση από τον Τζέιμς Κάμερον. Έχει δράση, έχει στιγμές αγωνίας και προσεγμένο σενάριο. Θα το συναντήσετε σε αρκετές λίστες με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, τις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τις καλύτερες ταινίες δράσης, όχι αδικαιολόγητα. Από τις σημαντικές στιγμές του εμπορικού, mainstream κινηματογράφου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου