Είδος: Περιπέτεια, Δράσης
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
"Άθφονη δράση, γνωστοί χαρακτήρες, περισσότερα κυνηγητά κι εκρήξεις σε μια ακόμα διασκεδαστική ταινία της σειράς ταινιών Φονικό Όπλο, ένα με δύο κλικ όμως πιο κάτω από τις δύο πρώτες, κυρίως γιατί δεν φέρνει τίποτα νέο στην οθόνη."
 |
ΦΟΝΙΚΟ ΟΠΛΟ 3
Σκηνοθεσία:Richard Donner
Σενάριο:Jeffrey Boam,
Robert Mark Kamen
Παίζουν:Mel Gibson,
Danny Glover,Joe Pesci |
Το 1992 βρίσκει το Φονικό Όπλο να ... οπλίζει ξανά και το δίδυμο Γκίμπσον - Γκλόβερ (και ο Τζο Πέσι, όπως μας ενημερώνει χαρακτηριστικά η αφίσα, βάζοντάς μας στο πιο κωμικό κλίμα, που επικρατεί σε αυτό το φιλμ) επιστρέφει, πάντα υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Ρίτσαρντ Ντόνερ. Άθφονη δράση, γνωστοί χαρακτήρες, περισσότερα κυνηγητά κι εκρήξεις σε μια ακόμα διασκεδαστική ταινία της σειράς ταινιών Φονικό Όπλο, ένα με δύο κλικ όμως πιο κάτω από τις δύο πρώτες, κυρίως γιατί δεν φέρνει τίποτα νέο στην οθόνη.
Η χημεία του Μελ Γκίμπσον και του Ντάνι Γκλόβερ δεν χάνεται κι εδώ και είναι ο κυριότερος λόγος που αυτό το φιλμ βλέπεται ακόμα ευχάριστα. Το λιθαράκι του βάζει σίγουρα και ο Τζο Πέσι, που παρότι είναι αχρείαστος στην ιστορία μας, δεν παύει να απολαυστικά κωμικός κάθε φορά που εμφανίζεται. Γενικότερα, σε αυτό το τρίτο φιλμ, βγαίνει έντονα προς τα έξω μια αίσθηση "δεσίματος" ολόκληρου του επιτελείου, κάτι που οφείλεται μάλλον σε μεγάλο βαθμό στον Ρίτσαρντ Ντόνερ, τον άνθρωπο που φρόντισε και τα τέσσερα φιλμς της σειράς. Έτσι, παρότι φανερά πιο αδύναμο σε αρκετά σημεία το φιλμ, στο φινάλε δε μπορείς να το κατηγορήσεις ως ανειλικρινές. Φαίνεται ότι όσοι εργάστηκαν εκεί, το ευχαριστήθηκαν. Θα μου πεις, "το συμπεραίνεις αυτό μόνο και μόνο από αυτό που βλέπεις στην οθόνη"; Ναι, προφανώς στα γυρίσματα δεν ήμουν αλλά μια τέτοια αίσθηση μου βγάζει η ταινία.
Ακόμα και η πλοκή κρατιέται σε κλασικά μοτίβα και τι πιο κλασικό από έναν διεφθαρμένο πρώην αστυνομικό, ο οποίος χρησιμοποιεί τις γνωριμίες του για να κάνει τις βρωμοδουλειές του, που δεν άλλες από την παράνομη διακίνηση όπλων και πυρομαχικών. Όπως είναι φυσικό την υπόθεση αναλαμβάνει το δίδυμο Ριγκς και Μέρτο, με τον δεύτερο να βρίσκεται μόλις εφτά ημέρες πριν τη συνταξιοδότησή του και να περνά τα πάνδεινα μέχρι να φτάσει(;) αυτή η στιγμή. Πάντα δίπλα τους πλέον ο Λίο Γκετζ, που με τον τρόπο βοηθά στην εξιχνίαση της υπόθεσης, και μια δυναμική πράκτορας του FBI, που στο πρόσωπό της ο Ριγκς φαίνεται να βρίσκει το άλλο του μισό!
Τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της ταινίας είναι νομίζω δύο. Το πρώτο είναι η απόφαση να αφήσουν τον Ριγκς να ηρεμήσει πια, δίνοντάς του μια σύντροφο που δε θα σκοτωθεί στο τέλος της ταινίας. Το δεύτερο είναι η εμπλοκή της οικογένειας του Μέρτο και ο άμεσος κίνδυνος που διατρέχουν, που παίζει ρόλο στην τελική απόφαση του αστυνομικού για τη συνταξιοδότησή του, φωτίζοντας αρκετά την ιδιοτροπία του χαρακτήρα του, που όσο διαφορετικός κι αν είναι από τον Ριγκς, άλλο τόσο του μοιάζει.
Για τους τρεις πρωταγωνιστές τα είπαμε παραπάνω και δε νομίζω ότι έχει νόημα να προσθέσουμε κάτι. Ξέρουν τους χαρακτήρες τους, τους υποστηρίζουν τέλεια κι εμείς το απολαμβάνουμε. Η Ρενέ Ρούσο είναι η πράκτορας που ερωτεύεται ο Γκίμπσον και μια χαρά είναι κι αυτή. Ο κακός δυστυχώς είναι αυτός που ενώ τον υποδύεται αρκετά καλά ο Στιούαρτ Γουίλσον, δεν στηρίζεται κατάλληλα από το σενάριο, με αποτέλεσμα να είναι μάλλον ο πιο "ξεχασμένος" της σειράς.
Αν οι δύο πρώτες ταινίες σας άρεσαν, είναι σίγουρο ότι κι εδώ θα περάσετε καλά. Ναι, μοιάζει λίγο περισσότερο στο ύφος του με επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς και το ρίχνει λίγο παραπάνω στον χαβαλέ σε σχέση με τους δύο προηγούμενους τίτλους αλλά δεν θα σας ενοχλήσει ιδιαίτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου