27.11.15

Knock Knock (2015)

Είδος: Θρίλερ

Σκηνοθεσία:Eli Roth
Σενάριο:Eli Roth,Nicolás López,
Guillermo Amoedo
Παίζουν:Keanu Reeves,
Lorenza Izzo,Ana de Armas


Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Έβαν είναι ένας αφοσιωμένος σύζυγος και πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, που ζει με την οικογένειά του στα προάστια. Η σύζυγος και τα δύο παιδιά φεύγουν για σαββατοκύριακο και ο Έβαν μένει πίσω για να δουλέψει. Μια απρόσμενη επίσκεψη από δύο φαινομενικά αθώα και χαμένα μέσα στη νύχτα κορίτσια, που του ζητούν να χρησιμοποιήσουν το τηλέφωνό του γιατί έχουν χαθεί, θα αλλάξει τη ζωή του και θα τον βάλει σε ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου.


ΑΠΟΨΗ: Ήταν περίπου μεσάνυχτα, η βροχή δυνάμωνε και τότε ακούστηκε ο ήχος κλειστής γροθιάς που έρχεται σε επαφή με την ξύλινη επιφάνεια της εξώπορτας: Τοκ - Τοκ! 
-"Ποιός είναι;"
-"Εγώ είμαι!"
-"Ποιός είσαι εσύ;"
-"Εγώ! Ο Ιλάι Ροθ!"
-"Φύγε, Ιλάι! Είδα το Hostel, το Hostel 2 και το Cabin Fever και σου ζήτησα να σταματήσεις να με ενοχλείς έκτοτε. Δοκίμασε αλλού."
-"Έλα τώρα! Μια ευκαιρία ακόμα! Έχω φέρει το Green Inferno που τόσο παιδεύτηκα να βγάλω στις 
κινηματογραφικές αίθουσες. Ριξ' του μια ματιά, στο όνομα της φιλίας μας."
-"Δεν είμαστε φίλοι, Ιλάι. Κι αν εννοείς Green Inferno αυτό με τους κανιβάλους, ξέχασε το. Και σπλατεριά και δικό σου, δεν αντέχω άλλο. Σου το είπα! Πήγαινε σπίτι σου."
-"Εντάξει! Ρίξε μια ματιά τουλάχιστον στο Knock Knock, το τελευταίο μου θρίλερ, με τον Κιάνου Ριβς! Θρίλερ εισβολής, στο στυλ του Funny Games ένα πράγμα. Έλα! Μιάμιση ωρίτσα είναι μόνο! Αυτή τη φορά νομίζω ότι έκανα καλή δουλειά! Δωσ' μου μια ευκαιρία!"
-"Θρίλερ δωματίου, στα χνάρια του Funny Games... Άντε, τέλος πάντων... Μιάμιση ωρίτσα... Πέρνα μέσα..."
-"Ευχαριστώ! Δε θα το μετανιώσεις!"

Και κάπως έτσι άνοιξα για άλλη μια φορά την πόρτα μου στον Ιλάι Ροθ. Μπήκε, έπαιξε και έφυγε αφήνοντας πίσω του βομβαρδισμένο τοπίο, όπως ακριβώς κάνουν και οι δύο νεαρές πρωταγωνίστριες στο νέο του φιλμ.
  Δεν ξέρω για ποιο λόγο ο Ιλάι Ροθ θεωρήθηκε πριν κάποια χρόνια ανερχόμενο όνομα στο χώρο του τρόμου. Μπορεί να σόκαρε με το Hostel και να έδειξε συμπαθητικά δείγματα γραφής με το Cabin Fever αλλά το να φτάσουν να μας λένε  "η νέα ταινία του Ιλάι Ροθ", λες και μας μιλάνε για τον νέο Τζον Κάρπεντερ ή τον συνεχιστή του Γουές Κρέιβεν, ξεφεύγει αρκετά από την πραγματικότητα.
  Το νέο του φιλμ είναι ένα ριμέικ μιας ταινίας του 1977, με τίτλο Death Game, και είναι στην ουσία ένα καλογυαλισμένο b movie. Η φράση "καλογυαλισμένο b movie" θα πρέπει ήδη να χτύπησε κάποια καμπανάκια στους πιο υποψιασμένους από εσάς και δικαιολογημένα συνέβη αυτό. Αν το φιλμ του Ροθ ήταν λίγο πιο "βρώμικο" θα μιλούσαμε με διαφορετικούς όρους αλλά εδώ δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ο Ροθ φτιάχνει ένα θρίλερ εισβολής με θύτες δύο νεαρά κορίτσια και θύμα έναν ενήλικο άντρα και προσθέτει σε αυτό δόσεις πρόστυχου ερωτισμού, παραφροσύνης και σωματικής και ψυχολογικής βίας. Δεν είναι λίγες οι στιγμές που το φιλμ του Ροθ κινείται στα όρια της μαύρης κωμωδίας, κάτι που αν έκανε πιο ξεκάθαρα θεωρώ ότι θα έδινε περισσότερους πόντους στο τελικό αποτέλεσμα. 
  Αυτό που μένει στο τέλος της προβολής είναι η αίσθηση του χαμένου χρόνου. Παρά τα κάποια θετικά σημεία του, όπως οι εν μέρει φυσιολογικές, ανθρώπινες αντιδράσεις του πρωταγωνιστή σε αυτό που του συμβαίνει, το γενικότερα απειλητικό κλίμα που δημιουργείται και οι καλές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστριών, το φιλμ δεν ισορροπεί ποτέ. Προδίδεται από το μέτριο σενάριο, τα εσκεμμένα λάθη στην εξέλιξη, γιατί αλλιώς θα έπρεπε η ταινία να έχει διάρκεια μιας ώρας με το ζόρι, και από την κακή ερμηνεία του Ριβς, ο οποίος προσπαθεί λίγο παραπάνω στις τελευταίες σκηνές αλλά ήταν ένας ρόλος που φάνηκε από την αρχή ότι δεν του πήγαινε.
  Η επίθεση του Ιλάι Ροθ στη μοντέρνα Αμερικανική οικογένεια, στη σύγχρονη αρχιτεκτονική και τη μοντέρνα τέχνη δεν καταφέρνει τελικά να προκαλέσει. Αν είσαι αρκετά πουριτανός μπορεί να ενοχληθείς ελαφρώς από αυτό που βλέπεις. Αν θέλεις να δεις απλώς ένα καλό θρίλερ με αρχή, μέση και τέλος, το δημιούργημα του Ροθ δε μπορεί να σε καλύψει. Αν είσαι υποψιασμένος για τις δημιουργίες του Ροθ και θελήσεις να δεις το Knock Knock, τότε φαντάζομαι ότι ξέρεις που πας, οπότε "περάστε, παρακαλώ! Τρίτη σειρά από το τέλος, πρώτο κάθισμα στο διάδρομο! Καλή σας διασκέδαση!" 




Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Cine.gr
PopCorn
Knock Knock (2015) on IMDb



2 σχόλια:

  1. Ετσι ακριβώς την πατάω κι εγώ κάθε φορά με δαύτον. Τελευταία ευκαιρία που του έδωσα ήταν με τους Κανίβαλους (μόνο και μόνο επειδή φανταζόμουν τρίμπιουτ σε Κάνιμπαλ Χόλοκοστ), το οποίο είναι μία μέτρια μαύρη κωμωδία και για άλλη μία φορά δεν άξιζε καθόλου το χάιπ που δημιουργήθηκε, μιας και είναι από της ταινίες του σωρού, που τη ξεχνάς με τους τίτλους τέλους. Αρνούμαι να δω το Τοκ Τοκ, και αδιαφορώ για την όποια επόμενη ταινία του Ροθ. Αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια απ' τα ίδια κι εγώ όπως κατάλαβες... Δεν έχω δει τους Κανίβαλους, ξενέρωσα με το Knock Knock και κάπου εδώ τελειώνω με τον Ροθ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή