21.2.25

The Grodge (2025) Review

 

Δράσης, Τρόμου, Ρομάντζο, Επιστημονικής φαντασίας

Διάρκεια: 127'



Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

  Ο Σκοτ Ντέρικσον είναι ένας από τους σύγχρονους σκηνοθέτες που με τη δουλειά του έχει αποδείξει ότι ξέρει να χειριστεί τον κινηματογραφικό τρόμο και να δημιουργεί σκοτεινή, απειλητική ατμόσφαιρα στις ταινίες του. Αν εξαιρέσω το ριμέικ του The Day the Earth Stood Still, που εκεί φαίνεται ο Ντέρικσον να βρέθηκε λίγο απροετοίμαστος για το είδος, δεν θυμάμαι ταινία του που να μην έχει ενδιαφέροντα πράγματα να πει. Ακόμα και το πέρασμα του από το "Μαρβελικό" σύμπαν, με το Doctor Strange, το είχα βρει εξαιρετικά επιτυχημένο, πίσω βέβαια σε μια εποχή που και η Μάρβελ έδινε καλές ταινίες. Αρκετά ενδιαφέρουσα και ιδιόμορφη είναι και η τελευταία ταινία του Ντέρικσον, το The Grodge.

 Ο Λιβάϊ είναι πρώην πεζοναύτης των ΗΠΑ, ελεύθερος σκοπευτής με τις καλύτερες επιδόσεις, που εργάζεται πια ως μισθοφόρος. Η τελευταία αποστολή που αναλαμβάνει έχει να κάνει με τη φύλαξη ενός φαραγγιού, σε άγνωστη τοποθεσία. Ο Λιβάϊ θα βρίσκεται για ένα χρόνο στον πύργο που δεσπόζει ψηλά στη μία πλευρά του φαραγγιού. Στην απέναντι πλευρά, στον αντίστοιχο πύργο, βρίσκεται η Ντράσα, μια γοητευτική Λιθουανή μισθοφόρος. Δουλειά τους είναι να μην αφήσουν τα περίεργα πλάσματα που βρίσκονται μέσα στο φαράγγι να βγουν από αυτό. Οι δύο νέοι αρχίζουν να επικοινωνούν μεταξύ τους και ερωτεύονται όμως σύντομα θα ανακαλύψουν ότι το φαράγγι κρύβει μυστικά πιο επικίνδυνα από τα πλάσματα που κατοικούν εκεί και οι ίδιοι θα πρέπει να δράσουν.

 Ένα ιδιαίτερο ρομάντζο φτιάχνει εδώ ο Ντέρικσον. Το πρώτο μέρος της ταινίας είναι ουσιαστικά μια ιστορία αγάπης και το περίεργο είναι ότι αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρον μέρος της ταινίας. Ναι μεν έρχεται ένα δεύτερο μέρος που σε βάζει στον κόσμο του φαραγγιού και φανερώνει απόλυτα την ικανότητα του σκηνοθέτη στη δημιουργία απειλητικής ατμόσφαιρας (εδώ με τη βοήθεια της εξαιρετικής φωτογραφίας του Νταν Λάουστσεν) αλλά ένιωσα να με ενδιαφέρει περισσότερο το κομμάτι της γνωριμίας των δύο εκτελεστών. Υπάρχει επίσης και το τρίτο μέρος, εκεί που βλέπουμε πια μια ταινία δράσης, πιο συμβατική και προβλεπόμενη.

 Οι Άνια Τέιλορ Τζόι και Μάιλς Τέλερ είναι δύο πολύ καλοί ηθοποιοί. Η χημεία μεταξύ τους παίζει μεγάλο ρόλο στην επιτυχία της ταινίας και στη διατήρηση του ενδιαφέροντος στο πρώτο μέρος, που θεωρητικά θα μπορούσε να είναι το πιο αδύναμο αλλά αποδεικνύεται το δυνατό χαρτί του Ντέρικσον. Μπορεί να έχουμε εδώ και τη Σιγκούρνι Γουίβερ σε μικρό ρόλο αλλά ερμηνευτικά το The Grodge βασίζεται ολοκληρωτικά στους δύο πρωταγωνιστές του.

 Χορτασμένος βγαίνεις από το The Grodge. Αυτά τα αρκετά διαφορετικά τρία μέρη που χωρίζεται η ταινία λειτουργούν με ένα περίεργο τρόπο και νιώθεις ότι έχεις κάνει ένα ταξίδι σε τρία κινηματογραφικά είδη χωρίς να κουραστείς ή να βγεις εκτός. Σεναριακά μπορεί να έχει τα θεματάκια του αλλά το The Grodge είναι μια ταινία που καταφέρνει να μην γκρεμοτσακιστεί στο φαράγγι.



Εξωτερικοί Σύνδεσμοι



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου