Είδος: Περιπέτεια, Δράσης, Επιστημονικής Φαντασίας
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Δεύτερη ταινία του Βίνσεντ Ζου, κάτι σαν σίκουελ την πρώτης του ταινίας, Last Flight, με την οποία ούτε στη Κίνα δε φαίνεται να έχει ασχοληθεί κανείς. Σκηνοθετημένο χωρίς καμία φαντασία, χωρίς άποψη, χωρίς στιλ και με ένα τραγικό σενάριο και ατάκες του χαμού, το Lost in the Pacific είναι ένα από τα χειρότερα φιλμ των τελευταίων χρόνων. Μείγμα επιστημονικής φαντασίας, περιπέτειας και θρίλερ, δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει να κάνει. Μας πετά ένα μάτσο αδιάφορους χαρακτήρες, μερικές υπερφυσικές γάτες, ένα - δύο σκηνές που ήθελαν να είναι θεαματικές αλλά είναι αστείες και βάζει τον Μπράντον Ράουθ μπροστά με την ελπίδα ότι θα τραβήξει λίγο από το παγκόσμιο κοινό, καθώς μπορεί να μην είναι σταρ πρώτου μεγέθους αλλά μια αναγνωρισιμότητα παραπάνω, σε σχέση με τους υπόλοιπους, την έχει.
 |
Σκηνοθεσία:Vincent Zhou
Σενάριο:Peter Cameron,Vincent Zhou
Παίζουν:Brandon Routh,
Yuqi Zhang,Russell Wong |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Η πρώτη πτήση ενός μεγαλειώδους αεροσκάφους δεν έχει την καλύτερη κατάληξη. Μια καταιγίδα αναγκάζει τον πιλότο να προσγειωθεί σε ένα νησί στη μέση του Ειρηνικού. Εκεί οι επιβάτες και τα μέλη του πληρώματος ανακαλύπτουν ότι το νησί κατοικείται από παράξενα αιλουροειδή, ταχύτατα, ικανά να βλέπουν στο σκοτάδι και με θανατηφόρο δάγκωμα. Δυο μέλη στρατιωτικής αποστολής βρίσκονται στο νησί για δικούς τους λόγους, σώζουν μερικά από τα μέλη του πληρώματος και φεύγουν μαζί τους, κατευθύνοντας την πτήση στη βάση τους, σε ένα αεροπλανοφόρο που βρίσκεται κοντά στο νησί, όμως, σκοπός τους δεν είναι να σώσουν το αεροπλάνο και τους επιβάτες του αλλά να το χρησιμοποιήσουν για την αποστολή τους.
ΑΠΟΨΗ: Τι κάνεις ρε καημένε Μπράντον Ράουθ σε τούτο το φιλμ; Από μελλοντικός Σούπερμαν πριν μια δεκαετία (Superman Returns) κι ελπίδες για καριέρα, πρωταγωνιστής σε ένα από τα χειρότερα φιλμ που έχουν δει τα ματάκια μου! Η πρώτη Κινεζική sci-fi 3D παραγωγή που μιλά Αγγλικά, σου λέει, βλέψεις για παγκόσμια επιτυχία, σου λέει και πράσινα άλογα, σου λέω.
Δεύτερη ταινία του Βίνσεντ Ζου, κάτι σαν σίκουελ την πρώτης του ταινίας, Last Flight, με την οποία ούτε στη Κίνα δε φαίνεται να έχει ασχοληθεί κανείς. Σκηνοθετημένο χωρίς καμία φαντασία, χωρίς άποψη, χωρίς στιλ και με ένα τραγικό σενάριο και ατάκες του χαμού, το Lost in the Pacific είναι ένα από τα χειρότερα φιλμ των τελευταίων χρόνων. Μείγμα επιστημονικής φαντασίας, περιπέτειας και θρίλερ, δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει να κάνει. Μας πετά ένα μάτσο αδιάφορους χαρακτήρες, μερικές υπερφυσικές γάτες, ένα - δύο σκηνές που ήθελαν να είναι θεαματικές αλλά είναι αστείες και βάζει τον Μπράντον Ράουθ μπροστά με την ελπίδα ότι θα τραβήξει λίγο από το παγκόσμιο κοινό, καθώς μπορεί να μην είναι σταρ πρώτου μεγέθους αλλά μια αναγνωρισιμότητα παραπάνω, σε σχέση με τους υπόλοιπους, την έχει.
Αν πρέπει να βρεις κάτι καλό να πεις για το φιλμ (που δεν πρέπει αλλά πάντα θέλω να βρίσκω κάτι θετικό...), αυτό είναι όντως η παρουσία του Ράουθ, ο οποίος το παλεύει να είναι αξιοπρεπής αλλά και ο έμπειρος Ράσελ Γουόνγκ, ηθοποιός με καλή κινηματογραφική παρουσία και ενδιαφέρον βιογραφικό. Μετά από αυτούς το χάος (όπου χάος, βάλε το όνομα της Κινέζας πρωταγωνίστριας, Γιούκι Ζανγκ, η πιο άχαρη παρουσία στην ταινία, παρότι είναι θεωρητικά σταρ στα μέρη της).
Προφανώς και δεν θα συνιστούσα την ταινία, ούτε για σκότωμα της ώρας. Τώρα αν κάποιοι από εσάς είναι περίεργοι (όπως, καλή ώρα, ο γράφων) και ψάχνουν στο παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα ταινίες που "δεν υπάρχουν", be my guest, που λένε και οι "φίλοι" μας οι Αμερικάνοι! Απλώς, να θυμάστε, ότι η περιέργεια σκότωσε τη γάτα κι επειδή εδώ έχουμε να κάνουμε με υπερφυσικές γάτες, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου