Είδος: Περιπέτεια, Φαντασίας
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Ο Στίβεν Σόμμερς εκτελεί πλέον χρέη παραγωγού και τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο Ρομπ Κοέν, σκηνοθέτης του πρώτου Fast & Furious. Ο Κοέν δεν έχει παραδώσει ποτέ κάτι ιδιαίτερα αξιόλογο (καλύτερη δουλειά του παραμένει το Dragon: The Bruce Lee Story, του 1993) αλλά είναι ένας σκηνοθέτης που μπορεί να χειριστεί τη δράση, με δουλειές όπως το xXx :ο Απόλυτος Πράκτορας και το Daylight. Βέβαια, στη δεκαετία του 2000 ο Κοέν μοιάζει να σκουριάζει βήμα -βήμα αλλά σε αυτό το τρίτο μέρος της Μούμιας, το τελευταίο φιλμ που σκηνοθέτησε εκείνη τη δεκαετία, καταφέρνει να δώσει ένα αρκετά θεαματικό και διασκεδαστικό φιλμ, λίγο πιο σκοτεινό από τα δύο προηγούμενα.
Οι δύο ηθοποιοί που επανέρχονται από τα αρχικά φιλμ είναι ο Μπρένταν Φρέιζερ και ο Τζον Χάνα. Ο πρώτος είναι λίγο πιο βαρύς σε σχέση με τα προηγούμενα φιλμ έχοντας όμως κάποιες καλές στιγμές κι εδώ, ενώ ο Χάνα συνεχίζει στο ίδιο γνωστό μοτίβο. Η Ρέτσελ Βάις δίνει εδώ τη θέση της στη Μαρία Μπέλο, η οποία παίρνει το ρόλο της Έβελιν Κάρναχαν και συστήνεται στο κοινό με ένα εσωτερικό αστείο. Συμπαθητική και η Μπέλο αλλά δεν υπάρχει η ίδια καλή χημεία που είχε η Βάις με τον Φρέιζερ. Δύο ακόμα μεγάλα ονόματα του Ασιατικού κινηματογράφου δίνουν λίγη από τη λάμψη τους στο φιλμ. Ο Τζετ Λι είναι ο Αυτοκράτορας Δράκος και η Μισέλ Γιέο είναι η αθάνατη μάγισσα, που καταράστηκε τον Αυτοκράτορα.
 |
Η ΜΟΥΜΙΑ:
Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ
Σκηνοθεσία:Rob Cohen
Σενάριο:Alfred Gough,Miles Millar
Παίζουν:Brendan Fraser,
Jet Li,Maria Bello |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Κιν Σι Χουάνγκ, τυραννικός πολέμαρχος της Κίνας με το προσωνύμιο Αυτοκράτορας Δράκος, κατακτά τους αντιπάλους του και δίνει διαταγή για την κατασκευή του Σινικού Τείχους, μέρος όπου θάβει όσους του αντιστάθηκαν. Μαθαίνει να χειρίζεται τα πέντε στοιχεία και η δύναμή του μεγαλώνει συνεχώς αλλά το μόνο που δε μπορεί να νικήσει είναι το γήρας. Μαθαίνει λοιπόν για μια μάγισσα, η οποία κατέχει το μυστικό της αιώνιας ζωής και διατάζει να του την φέρουν. Όταν η μάγισσα αρνείται να του φανερώσει το μυστικό διατάζει να σκοτώσουν τον πρώτο αξιωματικό του και κρυφό εραστή της μάγισσας. Αντί για αιώνια ζωή, η μάγισσα καταριέται τον Αυτοκράτορα να μεταμορφωθεί μαζί με τον στρατό του σε αγάλματα. Χιλιάδες χρόνια μέτα, το 1946, ο Άλεξ Ο'Κόνελ, γιος του διάσημου Ρικ Ο'Κόνελ και της Έβελιν Κάρναχαν, κατά τη διάρκεια ανασκαφών στην Κίνα, θα βρει τον τάφο του Αυτοκράτορα και μια παραστρατιωτική ομάδα θα ξυπνήσει τον κοιμώμενο Δράκο και το στρατό του, για να συνεχίσει το έργο του, που δεν είναι άλλο από την κατάκτηση του κόσμου. Η οικογένεια Ο'Κόνελ βρίσκεται ξανά αντιμέτωπη με ένα πλάσμα βγαλμένο από το παρελθόν.
ΑΠΟΨΗ: Εφτά χρόνια μετά το δεύτερο μέρος της Μούμιας, έρχεται ένα απρόσμενο σίκουελ, σε μια περίοδο που οι περισσότεροι είχαν ξεχάσει την ύπαρξη του franchise. Το φιλμ θάφτηκε εντελώς από κριτικούς και κοινό, οπότε και ξεχάστηκε σύντομα και η σειρά της Μούμιας έσβησε κάπου εκεί, με τη Universal να επαναφέρει το διάσημο τέρας του το 2017, με μπροστάρη τον Τομ Κρουζ, σε μια προφανώς διαφορετική εκδοχή. Ωστόσο, επιτρέψτε να μοιραστώ μαζί σας την εξαιρετικά συμπαθητική άποψη που έχω ακόμα και για αυτό το τελευταίο μέρος της τριλογίας της Μούμιας, για πολλούς το χειρότερο, για εμένα το πιο καλά δεμένο φιλμ της σειράς.
Ο Στίβεν Σόμμερς εκτελεί πλέον χρέη παραγωγού και τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο Ρομπ Κοέν, σκηνοθέτης του πρώτου Fast & Furious. Ο Κοέν δεν έχει παραδώσει ποτέ κάτι ιδιαίτερα αξιόλογο (καλύτερη δουλειά του παραμένει το Dragon: The Bruce Lee Story, του 1993) αλλά είναι ένας σκηνοθέτης που μπορεί να χειριστεί τη δράση, με δουλειές όπως το xXx :ο Απόλυτος Πράκτορας και το Daylight. Βέβαια, στη δεκαετία του 2000 ο Κοέν μοιάζει να σκουριάζει βήμα -βήμα αλλά σε αυτό το τρίτο μέρος της Μούμιας, το τελευταίο φιλμ που σκηνοθέτησε εκείνη τη δεκαετία, καταφέρνει να δώσει ένα αρκετά θεαματικό και διασκεδαστικό φιλμ, λίγο πιο σκοτεινό από τα δύο προηγούμενα.
Εμφανώς μεγαλύτερη παραγωγή σε σχέση με τις δύο προηγούμενες, το Tomb of The Dragon Emperor, μας ταξιδεύει από την Αγγλία στην Κίνα και τη Σανγκάη, μέχρι τα Ιμαλάια και τη χαμένη πόλη της Σάνγκρι Λα. Θεαματικά κυνηγητά στους δρόμους της Σανγκάης, ανώμαλη προσγείωση στα Ιμαλάια, Γέτι, ένας στρατός από αγάλματα που ζωντανεύει για μια τεράστια μάχη στο φινάλε της ταινίας και όλα αυτά με αρκετά γρήγορο ρυθμό και χιούμορ. Δεν ξέρω τι άλλο πρέπει να περιμένεις από ένα φιλμ τέτοιου ύφους για να ικανοποιηθείς! Τα έχουμε ξαναπεί για τη συγκεκριμένη σειρά και τον τρόπο που πρέπει να μπεις στον κόσμο της. Μην βλέπεις ταινίες σαν τη Μούμια με την απαίτηση να βρεις χαρακτήρες με βάθος και πλοκή που θα βασίζεται σε γεγονότα που κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει, γιατί πραγματικά χάνεις μεγάλο κομμάτι της διασκέδασης που προσφέρει ολόκληρη αυτή η "χαζή" τριλογία. Ούτε ο Σόμμερς, ούτε ο Κοέν είναι σκηνοθέτες με όραμα και ικανότητες αφήγησης παραμυθά αλλά είναι περισσότερο διασκεδαστές και αν μη τι άλλο θεωρώ ότι τόσο ο Σόμμερς στις δύο πρώτες ταινίες, όσο ο Κοέν σε αυτή την τελευταία, καταφέρνουν να δώσουν αυτά που θα έπρεπε να περιμένουμε.
Οι δύο ηθοποιοί που επανέρχονται από τα αρχικά φιλμ είναι ο Μπρένταν Φρέιζερ και ο Τζον Χάνα. Ο πρώτος είναι λίγο πιο βαρύς σε σχέση με τα προηγούμενα φιλμ έχοντας όμως κάποιες καλές στιγμές κι εδώ, ενώ ο Χάνα συνεχίζει στο ίδιο γνωστό μοτίβο. Η Ρέτσελ Βάις δίνει εδώ τη θέση της στη Μαρία Μπέλο, η οποία παίρνει το ρόλο της Έβελιν Κάρναχαν και συστήνεται στο κοινό με ένα εσωτερικό αστείο. Συμπαθητική και η Μπέλο αλλά δεν υπάρχει η ίδια καλή χημεία που είχε η Βάις με τον Φρέιζερ. Δύο ακόμα μεγάλα ονόματα του Ασιατικού κινηματογράφου δίνουν λίγη από τη λάμψη τους στο φιλμ. Ο Τζετ Λι είναι ο Αυτοκράτορας Δράκος και η Μισέλ Γιέο είναι η αθάνατη μάγισσα, που καταράστηκε τον Αυτοκράτορα.
Με το Tomb of The Dragon Emperor ολοκληρώνεται μια αρκούντως χορταστική, διασκεδαστική αλλά και παρεξηγημένη τριλογία δράσης και φαντασίας. Το χιούμορ που υπάρχει στη σειρά θεωρείται πολλές φορές σαχλό, η δράση υπερβολική, οι χαρακτήρες καρτουνίστικοι και όλα αυτά με βρίσκουν σύμφωνο. Δεν παύει ωστόσο το τελικό αποτέλεσμα να είναι πραγματικά διασκεδαστικό, γιατί όπως έγραψα και στο κείμενο για την πρώτη ταινία, μπορεί όλο αυτό να κρύβει μια παιδική ανωριμότητα πίσω του αλλά κομμάτι αυτής της ανωριμότητας υπάρχει ακόμα μέσα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου