Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας, Γουέστερν, Περιπέτεια
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Έχοντας ήδη γράψει μερικά μυθιστορήματα μέσα στη δεκαετία του 1960 κι έχοντας δει το ένα να μεταφέρεται στον κινηματογράφο το 1971 (The Andromeda Strain), ο Μάικλ Κράιτον καταφέρνει να πείσει τους υπεύθυνους της MGM να του δώσουν την άδεια να σκηνοθετήσει το σενάριο που έγραψε ο ίδιος και που είχε τον τίτλο Westworld. Ο Κράιτον έχει φανταστεί ένα θεματικό πάρκο τοποθετημένο στο κοντινό μέλλον, όπου οι πελάτες μπορούν με τη βοήθεια της τεχνολογίας και ανθρωπόμορφων ρομπότ να ζήσουν σε κόσμους του παρελθόντος. Το σενάριο επικεντρώνεται κυρίως στον κόσμο της άγριας Δύσης, εκεί όπου οι δύο πρωταγωνιστές βρίσκονται εν τέλει κυνηγημένοι από το ρομπότ πιστολά, που υποδύεται ο Γιουλ Μπρίνερ. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πρωτότυπο για εκείνη την εποχή μείγμα γουέστερν κι επιστημονικής φαντασίας, με δόσεις θρίλερ και με στοιχεία προβληματισμού για τον τρόπο χρησιμοποίησης της τεχνολογίας, θέμα που απασχολούσε πάντα τον συγγραφέα. Υπάρχει ή όχι κάτι πίσω από τα μάτια ενός ανθρωποειδούς και μπορούμε να φερόμαστε στα τεχνολογικά επιτεύγματα σαν να είναι άψυχα πράγματα ή μήπως απαιτείται μεγαλύτερος σεβασμός προς αυτά; Όλα αυτά φυσικά θα σας θυμίσουν αρκετά ακόμα δημιουργήματα επιστημονικής φαντασίας και η επανάσταση των ρομπότ δε μπορεί να μη σας κάνει να σκεφτείτε τον Εξολοθρευτή, του Τζέιμς Κάμερον. Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Γιουλ Μπρίνερ, μπορεί να είναι ένας φόρος τιμής στο Λάραμπι Άνταμς, που υποδύθηκε ο ίδιος στο The Magnificent Seven, αλλά είναι φανερή και η επίδραση του τόσο στον Κάμερον και τον χαρακτήρα του Εξολοθρευτή όσο και στον Κάρπεντερ και τον τρόπο που χειρίστηκε τον Μάικ Μάγιερς στο Halloween!
Ο Πιστολάς του Γιουλ Μπρίνερ είναι σίγουρα η μορφή της ταινίας. Ο ψυχρός τρόπος που χειρίζεται ο Μπρίνερ το ρόλο του ανδροειδούς αποδίδει και βοηθάει ιδιαίτερα στη δημιουργία σασπένς. Το ύφος του Μπρίνερ, η στάση του σώματός του, δίνουν μια άλλη διάσταση στον Πιστολά και κάνουν την απειλή πιο έντονη. Υπάρχει μια αίσθηση εκδίκησης για όλα αυτά που κάνουν οι άνθρωποι στο είδος του. Τώρα, αν εξαιρέσουμε τον Μπρίνερ δε μπορείς να πεις και πολλά πράγματα για τους υπόλοιπους ηθοποιούς, όχι γιατί είναι κακοί αλλά γιατί δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο να κάνουν. Ρίτσαρντ Μπέντζαμιν και Τζέιμς Μπρόλιν βρίσκονται κυνηγημένοι από τον Μπρίνερ, με τον πρώτο να έχει λίγο περισσότερο χρόνο στην οθόνη, βρίσκοντας τρόπο να δώσει κάτι παραπάνω όσο πλησιάζουμε στο φινάλε.
 |
Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
Σκηνοθεσία:Michael Crichton
Σενάριο:Michael Crichton
Παίζουν:Yul Brynner,
Richard Benjamin,James Brolin |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Στο θεματικό πάρκο Δήλος πληρώνεις για μια διαφορετική εμπειρία διακοπών. Μπορείς να ζήσεις την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το μεσαιωνικό κόσμο των ιπποτών και στον άγριο κόσμο της Δύσης. Ρομπότ με ανθρώπινα χαρακτηριστικά επανδρώνουν τον κάθε κόσμο και προσφέρουν στους τουρίστες αξέχαστες στιγμές, που δε θα μπορούσαν ποτέ να ζήσουν, όπως η συμμετοχή σε ένα Ρωμαϊκό όργιο, η μονομαχία με σπαθιά και φυσικά η ζωή στα σαλούν και οι μονομαχίες ανάμεσα στους πιστολάδες της Άγριας Δύσης. Όλα αυτά χωρίς κανένα κίνδυνο. Μέχρι τουλάχιστον τη στιγμή που ένας ιός κάνει τα ρομπότ να μην υπακούν σε καμία εντολή και να επαναστατούν εναντίον των ανθρώπων.
ΑΠΟΨΗ: Πριν το Westworld γίνει η πιο πολυσυζητημένη τηλεοπτική σειρά του 2016, ήταν κινηματογραφική ταινία, δημιούργημα του πολυτάλαντου κύριου Μάικλ Κράιτον(Jurassic Park, Timeline, Congo, Μικρόκοσμος). Αρκετά χρόνια πριν ο διάσημος συγγραφέας- σεναριογράφος - σκηνοθέτης- γιατρός γράψει το Jurassic Park, το πιο γνωστό από τα έργα του, κυρίως λόγω της κινηματογραφικής ταινίας του Στίβεν Σπίλμπεργκ, συνέλαβε την ιδέα ενός άλλου θεματικού πάρκου, όπου τα εκθέματα τρελαίνονται και κυνηγούν τους τουρίστες!
Έχοντας ήδη γράψει μερικά μυθιστορήματα μέσα στη δεκαετία του 1960 κι έχοντας δει το ένα να μεταφέρεται στον κινηματογράφο το 1971 (The Andromeda Strain), ο Μάικλ Κράιτον καταφέρνει να πείσει τους υπεύθυνους της MGM να του δώσουν την άδεια να σκηνοθετήσει το σενάριο που έγραψε ο ίδιος και που είχε τον τίτλο Westworld. Ο Κράιτον έχει φανταστεί ένα θεματικό πάρκο τοποθετημένο στο κοντινό μέλλον, όπου οι πελάτες μπορούν με τη βοήθεια της τεχνολογίας και ανθρωπόμορφων ρομπότ να ζήσουν σε κόσμους του παρελθόντος. Το σενάριο επικεντρώνεται κυρίως στον κόσμο της άγριας Δύσης, εκεί όπου οι δύο πρωταγωνιστές βρίσκονται εν τέλει κυνηγημένοι από το ρομπότ πιστολά, που υποδύεται ο Γιουλ Μπρίνερ. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πρωτότυπο για εκείνη την εποχή μείγμα γουέστερν κι επιστημονικής φαντασίας, με δόσεις θρίλερ και με στοιχεία προβληματισμού για τον τρόπο χρησιμοποίησης της τεχνολογίας, θέμα που απασχολούσε πάντα τον συγγραφέα. Υπάρχει ή όχι κάτι πίσω από τα μάτια ενός ανθρωποειδούς και μπορούμε να φερόμαστε στα τεχνολογικά επιτεύγματα σαν να είναι άψυχα πράγματα ή μήπως απαιτείται μεγαλύτερος σεβασμός προς αυτά; Όλα αυτά φυσικά θα σας θυμίσουν αρκετά ακόμα δημιουργήματα επιστημονικής φαντασίας και η επανάσταση των ρομπότ δε μπορεί να μη σας κάνει να σκεφτείτε τον Εξολοθρευτή, του Τζέιμς Κάμερον. Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Γιουλ Μπρίνερ, μπορεί να είναι ένας φόρος τιμής στο Λάραμπι Άνταμς, που υποδύθηκε ο ίδιος στο The Magnificent Seven, αλλά είναι φανερή και η επίδραση του τόσο στον Κάμερον και τον χαρακτήρα του Εξολοθρευτή όσο και στον Κάρπεντερ και τον τρόπο που χειρίστηκε τον Μάικ Μάγιερς στο Halloween!
Έχοντας ενδιαφέρουσες ιδέες, όπως πολλά από τα δημιουργήματα του Κράιτον, το Westworld δε χάνει τελείως τη δυναμική του, παρότι έχουν περάσει 45 χρόνια από τη δημιουργία του. Δεν είναι το φιλμ που βλέπει με μεγάλη ευκολία ένας θεατής του σήμερα, όμως, για τους φίλους της επιστημονικής φαντασίας υπάρχει τροφή. Η ιδέα των ιών των ηλεκτρονικών υπολογιστών μερικά χρόνια πριν αυτό συμβεί, η τεχνητή νοημοσύνη είναι πράγματα που θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον των φίλων της επιστημονικής φαντασίας, ενώ παραπονεμένοι δε θεωρώ ότι θα φύγουν και οι φίλοι των κλασικών γουέστερν. Ίσως αν ο Κράιτον είχε επικεντρωθεί περισσότερο στο πρώτο κομμάτι και στη δημιουργία αγωνίας παρά στο να περάσει λίγη ώρα παραπάνω στα σαλούν του Westworld, να είχαμε μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα ταινία. Όπως και να 'χει, μιλάμε για ένα φιλμ που κατάφερε να επηρεάσει τόσο το κοινό όσο και άλλους μεταγενέστερους δημιουργούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου