Είδος: Περιπέτεια, Δράσης, Θρίλερ
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Κρίμα για τον Γκίμπσον, που παρουσιάζεται ορεξάτος και δίνει τεράστια ενέργεια στην ταινία όταν βρίσκεται στην οθόνη, κρίμα και για τη χημεία του με τη μικρή Έριν Μοριάρτι, η οποία υποδύεται την κόρη του. Κάπου εκεί περιφέρεται κι ο Γουίλιαμ Χ. Μέισι με τον Ντιέγκο Λούνα, ενώ η μορφή που κλέβει την παράσταση είναι ο εκτελεστής (Sicario), που υποδύεται ο Μεξικανός, Ραούλ Μαξ Τροχίγιο.
 |
Σκηνοθεσία:Jean-François Richet
Σενάριο:Peter Craig,Andrea Berloff
Παίζουν:Mel Gibson,
Erin Moriarty,Diego Luna |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Η εξαφανισμένη δεκαεφτάχρονη κόρη του Τζον Λινκ, πρώην κατάδικου, χωρισμένου, αποτυχημένου πατέρα και νυν καλλιτέχνη τατουάζ, επικοινωνεί μετά από χρόνια μαζί του, ζητώντας τη βοήθειά του. Ο φίλος της, ανιψιός μεγάλου αρχηγού καρτέλ, την παγιδεύει δημιουργώντας ψευδείς κατηγορίες ληστείας του καρτέλ και βρίσκεται κυνηγημένη από τους εκτελεστές του μεγάλου αρχηγού. Ο Τζον θα σταθεί στο πλευρό της και θα γίνει αυτό που δεν κατάφερε τα προηγούμενα χρόνια. Πατέρας.
ΑΠΟΨΗ: Ο Μελ Γκίμπσον προσπαθεί να ξανά πάρει τα πάνω του και κάποιος τον έπεισε ότι ο καλύτερος τρόπος είναι να πρωταγωνιστήσει σε μια καθαρόαιμη περιπέτεια, όπως αυτές που τον έκαναν μεγάλο αστέρι κάποτε. Ο Γκίμπσον κι αν εγέρασε, την ενέργεια δεν την έχασε, ο σκηνοθέτης του, όμως, αφήνει εκτεθειμένο τον πολύ καλό Μελ, φτιάχνοντας μια μέτρια, με λίγες καλές στιγμές, περιπέτεια και με μεγάλη κοιλιά στη μέση.
Ο Ζαν Φρανσουά Ρισέ επιστρέφει στο Χόλιγουντ έντεκα χρόνια μετά το ριμέικ του Επίθεση στο Σταθμό 13, αλλά δε φαίνεται να είναι σε φόρμα. Μετά το ενδιαφέρον ξεκίνημά της, η ταινία του Ρισέ περνά πολλή ώρα σε άσκοπα μεγάλης διάρκειας συζητήσεις στην οθόνη, αφήνοντας τη δράση για αρκετή ώρα παραγκωνισμένη. Ναι μεν έχουμε ωραία φωτογραφία, ναι μεν υπάρχει μια μυρωδιά γουέστερν και b-movie από τη δεκαετία του 1970 αλλά η ματιά μας επιστρέφει στην οθόνη μόνο λίγο πριν το δυναμικό φινάλε. Είναι σαν να το άφησε για λίγο στον αυτόματο ο Γάλλος και να επέστρεψε είκοσι λεπτά πριν το τέλος και να άρχισε να σκηνοθετεί σοβαρά πια.
Κρίμα για τον Γκίμπσον, που παρουσιάζεται ορεξάτος και δίνει τεράστια ενέργεια στην ταινία όταν βρίσκεται στην οθόνη, κρίμα και για τη χημεία του με τη μικρή Έριν Μοριάρτι, η οποία υποδύεται την κόρη του. Κάπου εκεί περιφέρεται κι ο Γουίλιαμ Χ. Μέισι με τον Ντιέγκο Λούνα, ενώ η μορφή που κλέβει την παράσταση είναι ο εκτελεστής (Sicario), που υποδύεται ο Μεξικανός, Ραούλ Μαξ Τροχίγιο.
Τα καλύτερα τα κράτησε για το τέλος το φιλμ του Ρισέ και δυστυχώς καθυστερεί αρκετά να ανταμείψει το θεατή. Μην περιμένετε μεγάλη δόση αδρεναλίνης λοιπόν αλλά κρατήστε μικρό καλάθι, γιατί μπορεί η επιστροφή του Γκίμπσον να θεωρηθεί επιτυχημένη αλλά μόνο σε ότι έχει να κάνει με τον ίδιο και όχι με το σύνολο της ταινίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου