 |
Σκηνοθεσία:Seth MacFarlane
Σενάριο:Seth MacFarlane,
Alec Sulkin,Wellesley Wild
Παίζουν:Mark Wahlberg,
Seth MacFarlane,Amanda Seyfried |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Το ολοζώντανο αρκουδάκι που ακούει στο όνομα Τεντ παντρεύεται και αποφασίζει να αποκτήσει παιδί. Για να το πετύχει, όμως, αυτό πρέπει να αποδείξει ότι ο ίδιος είναι "πρόσωπο" και όχι αντικείμενο ιδιοκτησίας.
ΑΠΟΨΗ: Ο δημιουργός του Family Guy, ο άνθρωπος με τις 1000 φωνές, Σεθ Μακ Φάρλεϊν, επιστρέφει κινηματογραφικά με το δεύτερο μέρος του Τεντ, ένα χρόνο μετά το A Million Ways to Die in the West. Μπορεί η προηγούμενη ταινία του να μην μας ικανοποίησε ιδιαίτερα αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι το Τεντ 2 είναι σίγουρα μια καλύτερη κωμωδία. Όχι καλύτερο από τον πρώτο Τεντ αλλά στα ίδια επίπεδα περίπου.
Το θετικό στο δεύτερο μέρος του Τεντ είναι ότι ο Μακ Φάρλεϊν δεν εμφανίζεται μπροστά από την κάμερα. Σκηνοθετεί, γράφει και δανείζει τη φωνή του στον Τεντ. Ο Μακ Φάρλεϊν μπροστά από την κάμερα δεν λειτούργησε καλά για το A Million Ways to Die in the West. Η ελαστικότητα και το χρώμα της φωνής του δεν συνδυάζονται με το ανέκφραστο πρόσωπό του, οπότε μέχρι στιγμής φαίνεται ιδανικό ο Μακ Φαρλέιν να περιοριστεί στις φωνητικές ερμηνείες και γιατί όχι και στο τραγούδι, καθώς κι εκεί τα πάει αρκετά καλά.
Το Τεντ 2 έχει όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το χιούμορ του Μακ Φάρλεϊν. Αναφορές στην ποπ κουλτούρα, ρατσιστικά και σεξιστικά αστεία, ακραίος και προσβλητικός πολλές φορές, άλλες εύστοχος και άλλες όχι αλλά πάντα με τον δικό του τρόπο. Όσοι έχετε παρακολουθήσει Family Guy γνωρίζετε τον τρόπο του και δεν είναι λίγες οι φορές που μέσα στο φιλμ θα νιώσετε ότι βλέπετε στιγμές από επεισόδιο της γνωστής σειράς κινουμένων σχεδίων.
Αυτό που γίνεται καλά στο Τεντ 2 είναι οι αναφορές στην ποπ κουλτούρα. Κόμιξ, ταινίες, σειρές, το συνέδριο του Comic- Con και φυσικά ο Φλας Γκόρντον, Σαμ Τζόουνς, περνάνε από την οθόνη άλλες φορές με σύντομα αστεία και κάποιες με πιο εκτεταμένα περιστατικά. Κάτι που διακρίνει στο σύνολό του το φιλμ είναι η επιθυμία να σατιρίσει τη διαφορετικότητα και σε αυτό δεν τα πάει άσχημα επίσης.
Τώρα τα αρνητικά του φιλμ έχουν να κάνουν κυρίως με το χιούμορ του δημιουργού του, που ακόμα κι αν το "πιάνεις" υπάρχουν στιγμές που σε κουράζει ή που ξέρεις τι θα ακολουθήσει. Πολλοί από εσάς θα το βρουν περισσότερο ρατσιστικό και σεξιστικό από όσο αντέχουν, ακόμα και αηδιαστικό πολλές φορές, όπως φαντάζομαι θα συμβεί με τη σκηνή στην κλινική σπέρματος.
Στο κομμάτι των ηθοποιών αυτός που ξεχωρίζει εύκολα κι εδώ όπως στο πρώτο φιλμ είναι Τζοβάνι Ρίμπισι, στο ρόλο του κακού, ενώ και η όμορφη Σαμάνθα Σέινφριντ τα πάει καλά. Ο Γουόλμπεργκ μοιάζει λίγο πιο ντεφορμέ εδώ, ενώ ο Μακ Φαρλέιν ως Τεντ βρίσκεται στα γνωστά του στάνταρ, τα οποία είναι καλά, όπως είπαμε σε ό,τι έχει να κάνει με τις φωνητικές του ερμηνείες.
Όχι κάτι εκπληκτικά αστείο, όχι κάτι πρωτότυπο αλλά ένα φιλμ ικανό να σου κρατήσει καλή συντροφιά, ιδίως αν είσαι γνώστης της ποπ κουλτούρας. Μια μικρή προσπάθεια για κοινωνικό σχόλιο είναι διακριτή αλλά τα πράγματα μένουν πιο επιφανειακά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου