Είδος : Κωμωδία, Ρομαντική
Αν έχουμε κάτι που κάνει τη διαφορά εδώ, είναι το ότι οι πρωταγωνιστές δεν είναι οι κλασικοί "όμορφοι" χολιγουντιανοί αστέρες. Ο Σάιμον Πεγκ μοιάζει με έναν τύπο που θα μπορούσες να συναντήσεις στο δρόμο και να μην τον προσέξεις ποτέ, ενώ ακόμα και η γοητευτική Λέηκ Μπελ κατάφερε με κάποιο τρόπο να παρουσιαστεί περισσότερο σαν ένα καθημερινό κορίτσι. Πεγκ και Μπελ πάντως φτιάχνουν ένα ιδανικό δίδυμο με χημεία που βγαίνει στην οθόνη.
 |
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΚΛΕΦΤΑ
Σκηνοθεσία:Ben Palmer
Σενάριο:Tess Morris
Παίζουν:Lake Bell,Simon Pegg,
Henry Lloyd-Hughes |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Η Νάνσι είναι 34 ετών και τα πράγματα στην ερωτική ζωή της δεν πάνε πολύ καλά. Μετά από από ένα ακόμα αποτυχημένο ραντεβού κατευθύνεται προς το πατρικό της με το τρένο, όμως, θα καταλήξει να βγει ραντεβού με έναν άγνωστο, τον Τζακ, ο οποίος την περνά κατά λάθος για το ραντεβού στα τυφλά που έχει κανονίσει ένας φίλος του. Η Νάνσι κρύβει την αλήθεια από τον Τζακ και περνούν μαζί τις επόμενες ώρες βγαίνοντας το ιδανικό ραντεβού, όμως, η κατάσταση δεν αργεί να στραβώσει όταν η αλήθεια θα αποκαλυφθεί.
ΑΠΟΨΗ: Δεν ήμουν και ποτέ φίλος των ρομαντικών κομεντί αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι το Man Up, ίσως λόγω των πρωταγωνιστών του, κατάφερε να με διασκεδάσει.
Δε θα βρείτε κάτι διαφορετικό στο Man Up από το συνήθη τρόπο εξέλιξης μιας ρομαντικής κομεντί (αγόρι συναντά κορίτσι-ερωτεύονται-περνούν τέλεια-κάτι στραβώνει-καταλαβαίνουν ότι ήταν πλασμένοι ο ένας για τον άλλο-αγόρι ψάχνει κορίτσι ξανά-happy end!) αλλά είναι καλογυρισμένο και έχει μπόλικο καλό χιούμορ.
Αν έχουμε κάτι που κάνει τη διαφορά εδώ, είναι το ότι οι πρωταγωνιστές δεν είναι οι κλασικοί "όμορφοι" χολιγουντιανοί αστέρες. Ο Σάιμον Πεγκ μοιάζει με έναν τύπο που θα μπορούσες να συναντήσεις στο δρόμο και να μην τον προσέξεις ποτέ, ενώ ακόμα και η γοητευτική Λέηκ Μπελ κατάφερε με κάποιο τρόπο να παρουσιαστεί περισσότερο σαν ένα καθημερινό κορίτσι. Πεγκ και Μπελ πάντως φτιάχνουν ένα ιδανικό δίδυμο με χημεία που βγαίνει στην οθόνη.
Μπορεί να μην είναι κάτι το εξαιρετικό το φιλμ του Μπεν Πάλμερ, είναι, όμως, μια αρκετά καλή ταινία, που σου φτιάχνει τη διάθεση ακόμα και μέσα από τα κλισέ που τόσες και τόσες φορές έχεις δει στην οθόνη και είναι σαφώς καλύτερη από παρόμοιες Αμερικανικές παραγωγές. Όπως έχω ξαναπεί, δεν έχω πρόβλημα με τα κλισέ αρκεί να χρησιμοποιούνται με φειδώ. Εδώ είμαστε λίγο πάνω από το όριο αλλά δε βαριέσαι. Χαλάλι και το μελιστάλαχτο φινάλε. Αφήστε τους ανθρώπους να ερωτευθούν. Δεν ενοχλούν κανένα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου