Είδος : Περιπέτεια, Επιστημονικής Φαντασίας
Ο Έργουιν Άλλεν σκηνοθετεί και το αποτέλεσμα είναι, όπως συνήθως με τον Άλλεν, αρκετά περίεργο. Είναι περισσότερο ένα b movie χωρίς ιδιαίτερες χάρες, που όμως μπορείς να το παρακολουθήσεις με μια διάθεση νοσταλγίας για το παλιό Χόλιγουντ. Εκείνο το Χόλιγουντ που όταν δε μπορούσε να χρησιμοποιήσει ειδικά εφέ για να παρουσιάσει τους δεινόσαυρους στην οθόνη, έψαχνε να βρει τις καλύτερες δυνατές λύσεις. Ο προϋπολογισμός του φιλμ του Άλλεν δεν έφτανε ούτε για τη χρησιμοποίηση του stop motion, που ήταν το CGI της εποχής, οπότε οι δεινόσαυροι δεν είναι τίποτα άλλο παρά σαύρες κι ένας κροκόδειλος, αν πρόσεξα καλά, μασκαρεμένοι με προσθετικά κέρατα και διάφορα άλλα εξογκώματα πάνω στο σώμα τους. Αν μη τι άλλο, δεν το έβαλαν κάτω! Βρήκαν μια λύση η οποία θα γίνει το σημείο αναφοράς της ταινίας, άσχετα με το αν εκείνη την εποχή λειτούργησε ή όχι. Για το αν λειτουργεί σήμερα, δε νομίζω ότι τίθεται θέμα... Το παράξενο λοιπόν με το φιλμ του Άλλεν είναι ότι παρά τα ελαττώματά του, μπορεί να σε κρατήσει στην οθόνη για 90 λεπτά, αρκεί να είσαι εξοικειωμένος με τις ταινίες των δεκαετιών '50 και '60, μιλώντας πάντα για τις ταινίες φαντασίας. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, ούτε από πλευράς σεναρίου, ερμηνειών και δράσης, όμως, χωρίς να μπορώ να εστιάσω στον λόγο που τελικά το κάνει παρακολουθήσιμο, θεωρώ ότι μπορεί να κρατήσει το θεατή, με την προϋπόθεση (το γράφω άλλη μια φορά για να εμπεδωθεί) να είναι εξοικειωμένος με το σινεμά της εποχής.
Το μεγαλύτερο όνομα του φιλμ είναι σαφώς αυτό του Κλοντ Ρέινς, στο ρόλο του καθηγητή Τσάλεντζερ και από εκεί και πέρα νομίζω ότι οι δύο πιο αναγνωρίσιμοι ηθοποιοί στο Ελληνικό κοινό είναι ο Μπρους Χέντισον και η Τζιλ Σεντ Τζον. Η αναγνωρισιμότητά τους οφείλεται κυρίως στον Τζέιμς Μποντ, καθώς ο Χέντισον έπαιξε δύο φορές τον Φίλιξ Λάιτερ (Live and Let Die, Licence to Kill) ενώ η Σεντ Τζον ήταν το Bond girl στο Diamonds are Forever. Τώρα για ερμηνείες γενικά δεν υπάρχει λόγος να ανοίξουμε κουβέντα. Συμπαθητικά είναι τα πράγματα αν λάβουμε υπόψη την εποχή και το μέτριο σενάριο που πρέπει να στηρίξουν οι ηθοποιοί.
 |
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ
ΧΑΜΕΝΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ
Σκηνοθεσία:Irwin Allen
Σενάριο:Charles Bennett,Irwin Allen,
Arthur Conan Doyle(novel)
Παίζουν:David Hedison,
Claude Rains,Jill St. John |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο καθηγητής Τσάλεντζερ υποστηρίζει ότι σε μια ανεξερεύνητη περιοχή του Αμαζονίου ζούνε ακόμα προϊστορικά ζώα. Σύντομα θα οργανωθεί μια αποστολή της οποίας θα ηγηθεί ο καθηγητής, με σκοπό την εύρεση αποδείξεων για τη θεωρία του Τσάλεντζερ.
ΑΠΟΨΗ: Αυτό το καλοκαίρι οι δεινόσαυροι επέστρεψαν στον κινηματογράφο ελέω Jurassic World. Πολλά χρόνια πριν όμως, περισσότερα ακόμα κι από αυτά που θα γυρίσουμε σήμερα, οι δεινόσαυροι είχαν ήδη επισκεφτεί το κινηματογραφικό πανί. Μπορεί καμιά να μην είχε την αίγλη του Jurassic Park του 1993 αλλά οι πρώτες προσπάθειες είχαν ήδη γίνει. Μια από αυτές είναι και το The Lost World του Έργουιν Άλλεν, ακριβώς 55 χρόνια πριν!
Ο δημιουργός του Σέρλοκ Χολμς, Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, είχε δημιουργήσει έναν ακόμα χαρακτήρα τον οποίο αγαπούσε ιδιαίτερα. Το 1912 με την έκδοση του βιβλίου The Lost World κάνει την εμφάνισή του κι ο Καθηγητής Τσάλεντζερ, ο οποίος θα πρωταγωνιστήσει σε τέσσερα ακόμα βιβλία του Ντόιλ. Ωστόσο η μοναδική περιπέτεια του καθηγητή Τσάλεντζερ που βρίσκουμε "οπτικοποιημένη" είναι μόνο αυτή του Lost World, με αυτή του 1960 να είναι σίγουρα η πιο διάσημη μέχρι σήμερα εκδοχή.
Ο Έργουιν Άλλεν σκηνοθετεί και το αποτέλεσμα είναι, όπως συνήθως με τον Άλλεν, αρκετά περίεργο. Είναι περισσότερο ένα b movie χωρίς ιδιαίτερες χάρες, που όμως μπορείς να το παρακολουθήσεις με μια διάθεση νοσταλγίας για το παλιό Χόλιγουντ. Εκείνο το Χόλιγουντ που όταν δε μπορούσε να χρησιμοποιήσει ειδικά εφέ για να παρουσιάσει τους δεινόσαυρους στην οθόνη, έψαχνε να βρει τις καλύτερες δυνατές λύσεις. Ο προϋπολογισμός του φιλμ του Άλλεν δεν έφτανε ούτε για τη χρησιμοποίηση του stop motion, που ήταν το CGI της εποχής, οπότε οι δεινόσαυροι δεν είναι τίποτα άλλο παρά σαύρες κι ένας κροκόδειλος, αν πρόσεξα καλά, μασκαρεμένοι με προσθετικά κέρατα και διάφορα άλλα εξογκώματα πάνω στο σώμα τους. Αν μη τι άλλο, δεν το έβαλαν κάτω! Βρήκαν μια λύση η οποία θα γίνει το σημείο αναφοράς της ταινίας, άσχετα με το αν εκείνη την εποχή λειτούργησε ή όχι. Για το αν λειτουργεί σήμερα, δε νομίζω ότι τίθεται θέμα... Το παράξενο λοιπόν με το φιλμ του Άλλεν είναι ότι παρά τα ελαττώματά του, μπορεί να σε κρατήσει στην οθόνη για 90 λεπτά, αρκεί να είσαι εξοικειωμένος με τις ταινίες των δεκαετιών '50 και '60, μιλώντας πάντα για τις ταινίες φαντασίας. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, ούτε από πλευράς σεναρίου, ερμηνειών και δράσης, όμως, χωρίς να μπορώ να εστιάσω στον λόγο που τελικά το κάνει παρακολουθήσιμο, θεωρώ ότι μπορεί να κρατήσει το θεατή, με την προϋπόθεση (το γράφω άλλη μια φορά για να εμπεδωθεί) να είναι εξοικειωμένος με το σινεμά της εποχής.
Το μεγαλύτερο όνομα του φιλμ είναι σαφώς αυτό του Κλοντ Ρέινς, στο ρόλο του καθηγητή Τσάλεντζερ και από εκεί και πέρα νομίζω ότι οι δύο πιο αναγνωρίσιμοι ηθοποιοί στο Ελληνικό κοινό είναι ο Μπρους Χέντισον και η Τζιλ Σεντ Τζον. Η αναγνωρισιμότητά τους οφείλεται κυρίως στον Τζέιμς Μποντ, καθώς ο Χέντισον έπαιξε δύο φορές τον Φίλιξ Λάιτερ (Live and Let Die, Licence to Kill) ενώ η Σεντ Τζον ήταν το Bond girl στο Diamonds are Forever. Τώρα για ερμηνείες γενικά δεν υπάρχει λόγος να ανοίξουμε κουβέντα. Συμπαθητικά είναι τα πράγματα αν λάβουμε υπόψη την εποχή και το μέτριο σενάριο που πρέπει να στηρίξουν οι ηθοποιοί.
Για εσάς, τους ανθρώπους που ψάχνεται στα χρονοντούλαπα του Χόλιγουντ για παλιά, σκονισμένα κινηματογραφικά διαλείμματα από την σημερινή καταιγιστική αλλά συνήθως άψυχη παραγωγή, το The Lost World θα λειτουργήσει ευχάριστα. Δεν ανήκει στα καλά δείγματα, είναι περισσότερο μια μέτρια ταινία, ίσως με λιγότερη επιείκεια να την έλεγες κακή, αλλά φαίνεται το μεράκι των ανθρώπων που δούλεψαν στην παραγωγή της. Με φτωχά μέσα προσπάθησαν να κάνουν σινεμά και αξίζει μια θέαση έστω και σαν ανταμοιβή γι αυτούς τους ανθρώπους. Μπορεί να μην είναι σινεμά υψηλού επιπέδου αλλά δεν μας γοητεύει πάντα και μόνο αυτού του είδους το σινεμά.
Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου