 |
ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ
Σκηνοθεσία:Nathan Juran
Σενάριο:Nigel Kneale,Jan Read,
H.G. Wells (story)
Παίζουν:Edward Judd,Martha Hyer,
Lionel Jeffries |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Μια αποστολή που αποτελείται από αστροναύτες πολλών εθνών φτάνει στο φεγγάρι και ολόκληρη η ανθρωπότητα πανηγυρίζει, για τους πρώτους ανθρώπους που πατούν το φεγγάρι! Έκπληκτοι όμως οι αστροναύτες θα ανακαλύψουν ότι κάποιος άλλος τους έχει προλάβει καθώς εκεί θα βρουν μια σημαία της Αγγλίας κι ένα σημείωμα που αναγράφει πάνω τη χρονολογία 1899 και τρία ονόματα. Πίσω στη Γη οι υπεύθυνοι αναζητούν κάποιων από τους ανθρώπους που υπόγραψαν το χαρτί, για να μάθουν τι ακριβώς έχει συμβεί και σύντομα θα ακούσουν μια εκπληκτική ιστορία.
ΑΠΟΨΗ: Το πρόβλημα με τη φαντασία είναι ότι όσο περνούν τα χρόνια και οι επιστημονικές ανακαλύψεις πληθαίνουν, νέα δεδομένα έρχονται στο φως, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη τη δουλειά των ανθρώπων που γράφουν ή κινηματογραφούν έργα φαντασίας ή επιστημονικής φαντασίας. Πίσω στην εποχή του Γουέλς αρκούσε μια μεταλλική σφαίρα κι ένα υγρό που καταργεί τη βαρύτητα για να μπορέσει ο άνθρωπος να φτάσει στο φεγγάρι. Ήδη εξήντα χρόνια μετά τη συγγραφή του βιβλίου, οι άνθρωποι που μετέφεραν την ιστορία στο σινεμά έπρεπε να κάνουν μικρές αλλαγές για γίνει πιο ρεαλιστικό το φιλμ. Σήμερα, 110 χρόνια μετά τη συγγραφή του βιβλίου και 50 μετά την κινηματογραφική αυτή ταινία, παρά τα πολλά σημεία που πάσχουν στην απόδοση ρεαλισμού, το φιλμ παραμένει σαγηνευτικό με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Ο Νέιθαν Τζούραν αφού άφησε την αρχιτεκτονική ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία καταφέρνοντας να αφήσει μερικά ενδιαφέροντα δείγματα στον τομέα της επιστημονικής φαντασίας αλλά και της φαντασίας. Το Έβδομο Ταξίδι του Σεβάχ, Το Τέρας του Υπερπέραν, Ο Ανίκητος Ιππότης (Jack the Giant Killer) και φυσικά Οι Πρώτοι Άνθρωποι στη Σελήνη είναι κάποια από τα πιο γνωστά του φιλμ, που δημιούργησαν μια βάση φανατικών φίλων του σκηνοθέτη με την πάροδο των χρόνων. Το 1964 λοιπόν αποφασίζει να μεταφέρει στον κινηματογράφο, για τρίτη φορά καθώς είχαν προηγηθεί δύο ακόμα φιλμ το 1902 και το 1919, το διάσημο έργο του Χ. Τζ. Γουέλς. Το αποτέλεσμα είναι μια, ακόμα και σήμερα, γοητευτική, νοσταλγική, ταινία, ποτισμένη με την αθωότητα της εποχής. Ο Τζούραν καταφέρνει να κρατήσει μια ισορροπία ανάμεσα στην δράση και την κωμωδία ενώ με τη συμβολή των σεναριογράφων του καταφέρνει να αλλάξει πραγματάκια στην ιστορία του Γουέλς, που έχουν να κάνουν κυρίως με επιστημονικά ζητήματα και όχι μόνο. Εκείνη την εποχή στο Χόλιγουντ ήταν αδιανόητο να μην υπάρχει κι ένα σχετικό ρομάντζο στα φιλμ, οπότε προστέθηκε ένας γυναικείος χαρακτήρας που ακολουθεί τους δύο πρωταγωνιστές στη Σελήνη.
Στα συν της ταινίας μπαίνουν τα σκηνικά, στα οποία πιθανολογώ ότι έχει βάλει το χεράκι του και ο σκηνοθέτης, καθώς αυτή ήταν η δουλειά του πριν επικεντρωθεί στη σκηνοθεσία και έχει μαλιστά βραβευθεί με όσκαρ το 1949. Επίσης, έχουμε αρκετά ειδικά και οπτικά εφέ από τον άνθρωπο που στην ουσία δημιούργησε τα οπτικά εφέ, Ρέι Χαριχάουζεν. Οι κάτοικοι της Σελήνης, οι Σεληνίτες, αλλά και ένα τεράστιο, γιγαντιαίων διαστάσεων σκουλήκι, παρουσιάζονται από τον Χαριχάουζεν με τη γνωστή πλέον τεχνική του stop motion και η αλήθεια είναι ότι, παρότι πλέον η τεχνολογία έχει προχωρήσει πάρα πολύ και το CGI είναι ο απόλυτος άρχοντας στις οθόνες μας, τα πλάσματα του Χαριχάουζεν εκπέμπουν κάτι διαφορετικό, απόλυτα συνυφασμένο με την ιστορία του σινεμά φαντασίας.
Οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών βοηθούν αρκετά το φιλμ, με τον Λάιονελ Τζέφρις στο ρόλο του καθηγητή Κάρβορ να είναι αυτός που ξεχωρίζει. Απ' την άλλη η ύπαρξη της όμορφης Μάρθα Χάιερ στο φιλμ, όπως ανάφερα και παραπάνω, δεν έχει ιδιαίτερο λόγο παρά να προσθέσει μια γυναικεία παρουσία στην οθόνη και δημιουργηθεί το απαραίτητο για την αποχή ρομάντζο. Η ίδια ωστόσο μια χαρά υποστηρίζει αυτό που της ζητήθηκε.
Μιας και βρισκόμαστε σε περίοδο καλοκαιριού και τα θερινά σινεμά (όπου υπάρχουν ακόμα...) επαναπροβάλλουν κλασικά φιλμ, θεωρώ ότι το First Men in The Moon, αν είστε φίλοι της επιστημονικής φαντασίας εκείνης της εποχής, αποτελεί μια ιδανική λύση για μια ιδιωτική προβολή στο σπίτι σας, στο μπαλκόνι σας, συντροφιά με ένα παγωμένο ποτό. Το φιλμ του Τζούραν μοιάζει να γερνάει μεν αλλά όχι με ρυθμό ανάλογο των χρόνων που έχουν περάσει από την εποχή του. Παραμένει ένα ενδιαφέρον, νοσταλγικό φιλμ επιστημονικής φαντασίας ακόμα κι αν δεν καταφέρνει ή δεν επιχειρεί ίσως, να μεταφέρει στο πανί αρκετούς από τους προβληματισμούς των έργων του Γουέλς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου