Είδος : Κωμωδία
ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΑΝΤΡΑ
Σκηνοθεσία:Etan Cohen Σενάριο:Etan Cohen, Jay Martel,Ian Roberts Παίζουν:Will Ferrell, Kevin Hart,Alison Brie |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Τζέιμς Κινγκ είναι ένας πλούσιος τραπεζικός διευθυντής. Ο Νταρνέλ Λιούις είναι ένας έγχρωμος ιδιοκτήτης ενός μικρού πλυντηρίου αυτοκινήτων και πλένει το αυτοκίνητο του Τζέιμς σχεδόν κάθε μέρα εδώ και χρόνια. Όταν ο Τζέιμς θα κατηγορηθεί αδίκως για μια μεγάλη οικονομική απάτη και θα του επιβληθεί ποινή φυλάκισης δέκα ετών, θα στραφεί στον Νταρνέλ για βοήθεια. Αυτό που θέλει από τον Νταρνέλ είναι στον ένα μήνα που έχει μπροστά του πριν τη φυλάκιση, να τον προετοιμάσει κατάλληλα για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον κόσμο της φυλακής, καθώς μετά από παρεξήγηση, ο Τζέιμς πιστεύει ότι ο Νταρνέλ έχει "κάνει" στη φυλακή.
ΑΠΟΨΗ: Μήπως ο Κέβιν Χαρτ πρέπει να κάνει λίγο πίσω; Μήπως το έχει παρακάνει με τις κινηματογραφικές εμφανίσεις του την τελευταία χρονιά και θα καταφέρει να κάψει έτσι τον εαυτό του; Και μήπως ο Γουίλ Φέρελ πρέπει να αναζητήσει πιο προσεκτικά την επόμενη κίνησή του, γιατί μοιάζει να υπάρχει μια ελαφρώς "κατηφορική στασιμότητα" στην καριέρα του;
Πριν λίγες μέρες γράφοντας ένα κείμενο για το The Wedding Ringers, μίλαγα ξανά για την περίπτωση Χαρτ και ότι είναι, δικαιολογημένα θεωρώ, περιζήτητος αυτή τη στιγμή στο Χόλιγουντ. Όταν όμως μέσα σε δύο τρία χρόνια έχεις 11 συμμετοχές, τις περισσότερες ως πρωταγωνιστής, σε διάφορες χολιγουντιανές κωμωδίες, παίζοντας περίπου την ίδια περσόνα, τότε έχω την αίσθηση ότι πρέπει να αποτραβηχτείς για λίγο. Προσωπικά με έχει ήδη κουράσει! Τον θεωρώ ταλαντούχο αλλά έχοντας παρακολουθήσει μόλις τέσσερα από όλα αυτά τα φιλμ που έχει συμμετάσχει, άρχισα να κουράζομαι, βλέποντας τον να επαναλαμβάνεται.
Ο Γουίλ Φέρελ απ' την άλλη είναι ένας κωμικός που θαυμάζω απεριόριστα τα τελευταία χρόνια. Έκρυβα πάντοτε έναν ιδιαίτερο θαυμασμό για τους ανθρώπους που μπορούν να προκαλούν το γέλιο αβίαστα. Ο Φέρελ είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους∙ ίσως ο κορυφαίος κωμικός της γενιάς του. Έλα, όμως, που κι αυτός τα τελευταία χρόνια δείχνει να μην κάνει πολύ καλές επιλογές. Ούτε το Anchorman 2 ήταν αυτό που περιμέναμε, ούτε Οι Υποψήφιοι, με συμπρωταγωνιστή τον Ζακ Γαλιφιανάκη, έφτασαν στα επίπεδα σάτιρας και ερμηνειών που περιμέναμε, ενώ και το πρωτότυπο Casa de mi Padre δεν είχε μεγάλη απήχηση. Πρέπει να πάμε πίσω στο 2010 για να βρούμε καλές ταινίες του Φέρελ, τότε που γύρισε το Megamind, το The Other Guys και το Everything Must Go.
Επανερχόμαστε όμως στο 2015 και το Get Hard, για να δούμε τι κατάφερε να μας προσφέρει. Όχι πολλά, απαντώ, χωρίς δεύτερη σκέψη. Η έξυπνη κεντρική ιδέα των Μακ Κέι, Μάρτελ και Ρόμπερτς δεν αποδίδεται εύστοχα στο σενάριο των δύο τελευταίων, σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη Ιτάν Κοέν. Το κινηματογραφικό πάντρεμα των Φέρελ-Χαρτ ενώ θα έπρεπε να είναι εκρηκτικό αποδίδει ελάχιστα και αυτό μόνο σε κάποιες στιγμές που μοιάζει να είναι αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού των δύο. Οι ατάκες που τους δίνονται και τα πράγματα που μπαίνουν στη διαδικασία να κάνουν στο φιλμ είναι απερίγραπτα. Τα ρατσιστικά (ήθελα να γράψω "ρατσιστικά με την καλή έννοια" αλλά δεν ξέρω πως μπορεί να το εκλάβετε... Ας δεχτούμε όμως την καλή και την κακή πρόθεση του χιούμορ) αστεία ενώ φαντάζομαι ότι δεν γίνονται με κακή διάθεση αλλά περισσότερο με διάθεση πειράγματος, καταφέρνουν ωστόσο να σε ενοχλήσουν μερικές στιγμές. Το ρατσιστικό αστείο ίσως είχε καλύτερη τύχη σε μια πιο έξυπνη ταινία, με τον τρόπο όμως που γίνεται στο Get Hard είναι κάποιες στιγμές ενοχλητικό, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Φερέλ "τιμωρείται" για το άτοπο χιούμορ του φιλμ επί της οθόνης, εισπράττοντας ένα χαστούκι από... ένα ανδρικό μόριο! Ελπίζω όταν ο Φέρελ είδε τον εαυτό του στην οθόνη να κατάλαβε το λάθος δρόμο που πήρε το φιλμ. Το αστείο για τον μαύρο, για τον Μεξικανό, για τον Κινέζο, για τη φυλακή και τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν εκεί, τα αστεία για τους ομοφυλόφιλους, είναι όλα πολύ εύκολο να θεωρηθούν ρατσιστικά (εδώ υπάρχει κακή πρόθεση...), προσβλητικά, ομοφοβικά. Η συνεχής χρησιμοποίηση τους καταντάει κουραστική και δεν τιμά τους εξαιρετικούς αυτούς κωμικούς.
Η αλήθεια είναι ότι αν το Get Hard δεν είχε τους Φέρελ και Χαρτ, δε νομίζω να είχε καλές στιγμές. Ακόμα και μέσα σε όλο αυτό το απαράδεκτο σενάριο, ακόμα και με τη φαινομενικά πιο υποτονική ερμηνεία του Φέρελ, υπάρχουν κάποιες στιγμές που θα γελάσεις, όμως, είναι λίγες. Το όλο εγχείρημα μοιάζει για φθηνή παραγωγή, σαν παλιά βιντεοταινία του 1980. Ελπίζω το χαστούκι από το πέος να συνεφέρει τον Φέρελ και να ξαναπάρει μπροστά για λίγο καιρό, δίνοντας κάτι καλύτερο. Ο Χαρτ απ' την άλλη πολύ φοβάμαι για το κατά πόσο θα καταφέρει να διατηρήσει την καριέρα ψηλά για πολύ καιρό ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου