The Devil's Violinist (2013)

Είδος : Βιογραφική

Σκηνοθεσία:Bernard Rose
Σενάριο:Bernard Rose
Παίζουν:David Garrett,
Jared Harris,Joely Richardson

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

ΥΠΟΘΕΣΗ: Η πολυτάραχη ζωή του διάσημου συνθέτη και δεξιοτέχνη του βιολιού, Νικκολό Παγκανίνι, γίνεται κινηματογραφική ταινία. 

ΑΠΟΨΗ: Δεν είχα ακούσει ποτέ τίποτα για το συγκεκριμένο φιλμ και όταν μια τυχαία περιήγηση μου στο IMDB με "έριξε" πάνω του, δε σας κρύβω ότι η πρώτη μου σκέψη ήταν :"Άλλη μια ταινία που δεν αξιώθηκαν να κυνηγήσουν οι Έλληνες διανομείς". Έλα, όμως, που εδώ είχαν δίκιο που δεν επέλεξαν να την προβάλλουν στις Ελληνικές αίθουσες ποτέ!

  Αν αναζητήσει κανείς λεπτομέρειες για τη ζωή του Παγκανίνι, τόσο για την ιδιωτική όσο και για τη δημόσια, μπορεί να βρει εξαιρετικό υλικό για τη δημιουργία μιας ενδιαφέρουσας βιογραφίας. Βιογραφία που πέρα από τους άμεσα ενδιαφερόμενους μουσικούς θα μπορούσε να γίνει αρεστή και στο υπόλοιπο κοινό. Όμως, παρότι ο άνθρωπος που έγραψε και σκηνοθέτησε αυτή τη βιογραφία είναι ο ίδιος άνθρωπος που είκοσι χρόνια πριν δημιούργησε μια από τις καλύτερες βιογραφίες με θέμα τη ζωή του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν (Immortal Beloved), εδώ δεν τα καταφέρνει καθόλου καλά. Η άκρως ενδιαφέρουσα ζωή του μεγάλου βιρτουόζου γίνεται η χειρότερη βιογραφία που έχω παρακολουθήσει ποτέ. Από τη λάθος επιλογή πρωταγωνιστή μέχρι το ανέμπνευστο σενάριο του ίδιου του σκηνοθέτη, Μπέρναρντ Ρόουζ, μπορείς να βρεις αρκετά πράγματα τα οποία συμβάλλουν στο κακό τελικό αποτέλεσμα.

  Ο Ρόουζ αποφασίζει να δώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα σύγχρονο βιρτουόζο του βιολιού, τον Γερμανό, Ντέιβιντ Γκάρετ. Πριν δεις το φιλμ σκέφτεσαι ότι είναι έξυπνη επιλογή, αρκεί ο Γκάρετ να διαθέτει και κάποιες υποκριτικές ικανότητες, αρκετές για να σταθεί μπροστά από την κάμερα χωρίς το βιολί του. Έλα, όμως, που ο Γκάρετ μόνο με το βιολί του μπορεί να σταθεί άνετα μπροστά στον κινηματογραφικό φακό. Όταν πρέπει να σταθεί σαν ηθοποιός είναι απογοητευτικός. Κανένα μα κανένα ταλέντο στην υποκριτική τέχνη. Φυσικά δε φταίει ο Γκάρετ που δεν είναι ηθοποιός. Η ευθύνη είναι αποκλειστικά του Ρόουζ, ο οποίος δε μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο δεν αντικατέστησε τον Γκάρετ μετά τα πρώτα δοκιμαστικά, καθώς είναι φανερό ακόμα και σε

κάποιον που παρακολουθεί σινεμά πρώτη φορά στη ζωή του, ότι ο Γκάρετ δε μπορεί να ερμηνεύσει. Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα ούτε στους υπόλοιπους ρόλους. Ο Τζάρεντ Χάρις στο ρόλο του διαβολικού μάνατζερ του Παγκανίνι δίνει μια πολύ παράξενη ερμηνεία, μεταξύ κωμωδίας, δράματος και ταινίας τρόμου. ενώ κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τον Κρίστιαν Μακ Κέι, που είδαμε πρόσφατα στη Θεωρία των Πάντων. Ο Μακ Κέι παίζει με έναν πολύ κωμικό τρόπο κάτι που κάνουν ανά διαστήματα και αρκετοί άλλοι ηθοποιοί του επιτελείου!

  Μεγάλη η ευθύνη του Ρόουζ γι αυτό το ναυάγιο. Το φιλμ δεν αποφασίζει ποτέ ποιο δρόμο θέλει να ακολουθήσει. Θέλει να είναι μια πιστή βιογραφία, θέλει να δώσει και μερικά στοιχεία φαντασίας από αυτά που είχε ούτως ή άλλως η ζωή του Παγκανίνι, θέλει να δει τα πράγματα από την πλευρά της κωμωδίας; Δεν γίνεται ποτέ ξεκάθαρο με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση τόσο στους ηθοποιούς που προσπαθούν προφανώς να ακολουθήσουν τις σκηνοθετικές οδηγίες, όσο και στους τελικούς αποδέκτες του αποτελέσματος, τους θεατές.

  Αν πρέπει να κρατήσω κάτι θετικό από το The Devil's Violinist θα κρατούσα μόνο μερικά στιγμιότυπα που ο Γκάρετ ερμηνεύει Παγκανίνι με το βιολί του και ένα-δύο ακόμα μουσικά διαλείμματα. Δυστυχώς, το υπόλοιπο κομμάτι το βρήκα βαρετό, άχρωμο και άτολμο. Μια βιογραφία που δεν ταιριάζει με τη φήμη και την ιστορία του προσώπου που παρουσιάζει. Δεν προτείνεται ούτε στους φίλους μουσικούς, ούτε σε όσους αρέσκονται στις βιογραφικές δημιουργίες. 

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Cine.gr