Είδος : Κωμωδία
Εννοείται ότι την παράσταση κλέβουν τα τρία πιτσιρίκια και οι ερμηνείες του. Τα παιδιά παίζουν με ένα πολύ φυσικό τρόπο, καταφέρνοντας να δώσουν τις πιο αστείες ατάκες ολόκληρου του φιλμ. Μπορούν να αστειευτούν με τα "αέρια" που υπάρχουν στο σώμα ενός νεκρού λίγο μετά το θάνατο του, λέγοντας ότι "δεν ήξερα ότι οι νεκροί μπορούν να κλάνουν" και κανείς δε θα τα κατηγορήσει ως βλάσφημα. Είναι παιδιά. Καταλαβαίνουν όσα χρειάζεται και δεν καταλαβαίνουν τα ασήμαντα. Γι αυτά ήταν σημαντικό ο παππούς να έχει αυτό που ζήτησε και του το δίνουν, χωρίς να γνωρίζουν τις συνέπειες. Τα παιδιά δε γνωρίζουν ακόμα ότι όταν ένας άνθρωπος κάνει αυτό που πραγματικά θέλει και είναι ευτυχισμένος, υπάρχουν συνέπειες που πρέπει να δεχτεί και να τις αντιμετωπίσει. Όχι. Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά γι αυτά.
 |
ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ ΣΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΑΣ
Σκηνοθεσία:Andy Hamilton,Guy Jenkin Σενάριο:Andy Hamilton,Guy Jenkin Παίζουν:Rosamund Pike, David Tennant,Billy Connolly |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Η Άμπι κι ο Νταγκ ζουν στο Λονδίνο και βρίσκονται σε διάσταση εδώ και μερικούς μήνες. Τώρα πρέπει να ταξιδέψουν με τα τρία ανήλικα παιδιά τους στη Σκωτία, προσπαθώντας να κρύψουν τα μεταξύ τους προβλήματα από τον εβδομηντάχρονο πατέρα του Νταγκ, ο οποίος χτυπημένος από τον καρκίνο ετοιμάζεται να γιορτάσει τα τελευταία ίσως γενέθλιά του με τους αγαπημένους του.
ΑΠΟΨΗ: Το What we Did on Our Holiday είναι ένα φιλμ που μέχρι τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει βρει διανομέα για τις Ελληνικές αίθουσες. Λογικό αφού οι διανομείς τρέχουν να κλείσουν αριστουργήματα, που θα ανεβάσουν το σινεφιλικό και κοινωνικό επίπεδο των Ελλήνων, όπως τα πρόσφατα Vice και Demonic. Ας ελπίσουμε ότι κάποιος θα ενδιαφερθεί γι αυτό το αληθινό, έξυπνο και χωρίς προκαταλήψεις βρετανικό φιλμ, ούτως ώστε να μην περάσει κατευθείαν στην αγορά του DVD...
Το ενδιαφέρον με το What we Did on Our Holiday βρίσκεται στον τρόπο που προσεγγίζει την έννοια του θανάτου, βάζοντας ως πρωταγωνιστές εκείνης της τραγικής στιγμής, τον παππού Μπίλι Κόνολι και τα τρία ανήλικα εγγόνια του. Οι συζητήσεις των παιδιών με τον παππού στην παραλία, οδηγούν σε μια από τις πιο απρόσμενες κηδείες που έχω παρακολουθήσει. Το έντιμο από την πλευρά των δημιουργών είναι ότι δεν προσπαθούν να εκβιάσουν συναισθήματα, αντιθέτως δε, προσπαθούν να δείξουν τον θάνατο σαν ένα γεγονός απλό και αναμενόμενο, όπως ίσως μόνο ένα παιδί θα μπορούσε να το δεχτεί.
Πέραν αυτού, το φιλμ έχει καλούς ηθοποιούς με καλή χημεία, καλογραμμένο σενάριο και επαγγελματική σκηνοθεσία. Οι Τέναντ και Πάικ τα πάνε πολύ καλά σαν ζευγάρι σε διάσταση ενώ και ο Μπεν Μίλερ διαχειρίζεται τον πιο κωμικό χαρακτήρα του φιλμ, τον πρώτο γιο του Κόνολι. Ο Κόνολι βγάζει για άλλη μια φορά μια απίστευτη άνεση και ασφάλεια στο κινηματογραφικό πανί. Δεν έχουν περάσει ούτε δύο χρόνια που ο ίδιος διαγνώστηκε με καρκίνο στον προστάτη και Πάρκινσον, να όμως που αποφασίζει να παίξει το ρόλο ενός ετοιμοθάνατου από την ίδια αρρώστια. Παρότι φανερά πιο συγκρατημένος από προηγούμενους ρόλους του, ο Κόνολι εξακολουθεί να εκπέμπει
αρκετή ενεργεία ενώ η χημεία με τους μικρούς συμπρωταγωνιστές του είναι φανερή.
Μπορεί για λίγο το What we Did on Our Holiday να χάνει το δρόμο του κάπου προς το τέλος και να περπατά σε μερικά πιο κλισέ, αμερικανόφερτα μονοπάτια, χάνοντας για λίγο τον δικό του χαρακτήρα, όμως έχει καταφέρει ήδη να πει αυτά που ήθελε να πει και μπορείς να το συγχωρήσεις. Μένω στα λόγια του Κόνολι μιλώντας στη μεγαλύτερη εγγονή στα μέσα του φιλμ, προσπαθώντας να της εξηγήσει γιατί πρέπει να αγαπάμε τους ανθρώπους ακόμα κι αν αυτοί δεν είναι όπως θα θέλαμε να είναι: "Δεν πρέπει να κρίνουμε (τους δικούς μας και τους γύρω μας), δεν πρέπει να τσακωνόμαστε. Όλοι μας έχουμε ιδιαιτερότητες. Είμαστε γελοίοι με τον δικό του τρόπο ο καθένας. Στο τέλος, όμως, τίποτα απ' όλα αυτά δεν έχει σημασία."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου