Είδος : Επιστημονικής Φαντασίας, Κόμικ
Ο Γουίντον μπαίνει δυναμικά σε αυτό το δεύτερο φιλμ των Εκδικητών από την πρώτη κιόλας σκηνή. Οι χαρακτήρες είναι γνωστοί πλέον στο κοινό, οπότε μας "ταΐζει" άφθονη δράση και εφέ, χωρίς εισαγωγές. Από τα πρώτα λεπτά οι Εκδικητές είναι όλοι μαζί στην οθόνη και η δράση ξεκινά άμεσα και είναι ξανά εκθαμβωτική. Ο Γουίντον δε φοβάται καθόλου να γεμίσει το φιλμ του με εφέ και δράση, δίνοντας ένα ελαφρώς πιο σκοτεινό, οπτικά, τόνο στο φιλμ του, σε σύγκριση πάντα με το πρώτο. Η αλήθεια είναι ότι ο σκηνοθέτης των Εκδικητών δε φοβάται τη δράση, γιατί έχει στήσει πολύ καλά το φιλμ του και σε σεναριακό επίπεδο, έστω κι αν μας δίνει την αίσθηση ότι ακυρώνει μερικές από τις προηγούμενες ταινίες της Marvel, όπως την κατάληξη του Iron Man 3 και το Winter Soldier. Υπάρχουν οι απαραίτητες ανάσες διαλόγων, άλλοτε χιουμοριστικών, άλλοτε δραματικών, οι οποίες είναι προσεκτικά γραμμένες, έτσι ώστε να δώσουν κάτι παραπάνω στο φιλμ και προσδοκώντας να φέρουν "πιο μπροστά" ήρωες όπως ο Hawkeye και ο Hulk. Ο Iron Man του Ρόμπερτ Ντάουνι είναι ο
μεγάλος πρωταγωνιστής αλλά αυτή τη φορά λίγο πιο διακριτικά. Υπάρχει χώρος για όλους στο σενάριο του Γουίντον, που δε θέλει να αδικήσει κανένα και νιώθω ότι το καταφέρνει. Μικρή εξαίρεση ίσως ο χαρακτήρας του Quicksilver, που μαζί με τη Scarlet Witch είναι τα δύο νέα πρόσωπα στην ομάδα των Εκδικητών.
Τη μεγάλη απειλή για τους Εκδικητές και τον πλανήτη που προστατεύουν, ερμηνεύει ο Τζέιμς Σπέιντερ, δανείζοντας τη φωνή του στον Ούλτρον. Ο Ούλτρον είναι το δημιούργημα του Σταρκ, το οποίο θα λειτουργούσε σαν μια τεράστια εικονική ασπίδα γύρω από τη Γη, προλαβαίνοντας οποιαδήποτε απειλή. Το δημιούργημα, όμως, στρέφεται εναντίον του δημιουργού, πιστεύοντας ότι η μεγαλύτερη απειλή για τη Γη είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι (μπορείς να τον κατηγορήσεις;). Αυτή η μικρή παραλλαγή της ιστορίας του Φρανκενστάιν, είναι ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία του σεναρίου. Ο Σπέιντερ δίνει βάθος στον χαρακτήρα του Ούλτρον και καταφέρνει να μεταφέρει στο θεατή την μοχθηρότητα αλλά και το "μπέρδεμα" που επικρατεί στον κόσμο του Ούλτρον.
 |
ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ:
Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ULTRONΣκηνοθεσία:Joss Whedon Σενάριο:Joss Whedon Παίζουν:Robert Downey Jr., Chris Evans,Mark Ruffalo |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Τόνι Σταρκ σχεδιάζει ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης ικανό να παίξει το ρόλο του φύλακα της Γης, ελέγχοντας συνεχώς για επικείμενες απειλές. Το πρόγραμμα, με την ονομασία Ούλτρον, αποφασίζει ότι η μεγαλύτερη απειλή για την Γη είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι κι έτσι επαναστατεί εναντίον του δημιουργού του και βάζει σκοπό να εξαλείψει την ανθρώπινη παρουσία από τον πλανήτη.
ΑΠΟΨΗ: Οι Εκδικητές επιστρέφουν τρία χρόνια μετά την πρώτη τους αποστολή, η οποία προκάλεσε ντελίριο ενθουσιασμού και απανωτούς οργασμούς στους φανατικούς φίλους των κόμιξ και επανέρχονται το ίδιο δυναμικοί, επιβλητικοί, χορταστικοί και θεαματικοί. Κι όμως κάτι λείπει. Όχι αναπάντεχα. Η μαγεία της πρώτης φοράς είναι το μόνο συστατικό που λείπει και κανείς δε μπορεί να πει ότι δεν το περίμενε. Αν ο Γουίντον κατάφερνε να διατηρήσει κι αυτό θα μιλάγαμε για ένα απίστευτο κατόρθωμα από πλευράς του.
Ο Γουίντον μπαίνει δυναμικά σε αυτό το δεύτερο φιλμ των Εκδικητών από την πρώτη κιόλας σκηνή. Οι χαρακτήρες είναι γνωστοί πλέον στο κοινό, οπότε μας "ταΐζει" άφθονη δράση και εφέ, χωρίς εισαγωγές. Από τα πρώτα λεπτά οι Εκδικητές είναι όλοι μαζί στην οθόνη και η δράση ξεκινά άμεσα και είναι ξανά εκθαμβωτική. Ο Γουίντον δε φοβάται καθόλου να γεμίσει το φιλμ του με εφέ και δράση, δίνοντας ένα ελαφρώς πιο σκοτεινό, οπτικά, τόνο στο φιλμ του, σε σύγκριση πάντα με το πρώτο. Η αλήθεια είναι ότι ο σκηνοθέτης των Εκδικητών δε φοβάται τη δράση, γιατί έχει στήσει πολύ καλά το φιλμ του και σε σεναριακό επίπεδο, έστω κι αν μας δίνει την αίσθηση ότι ακυρώνει μερικές από τις προηγούμενες ταινίες της Marvel, όπως την κατάληξη του Iron Man 3 και το Winter Soldier. Υπάρχουν οι απαραίτητες ανάσες διαλόγων, άλλοτε χιουμοριστικών, άλλοτε δραματικών, οι οποίες είναι προσεκτικά γραμμένες, έτσι ώστε να δώσουν κάτι παραπάνω στο φιλμ και προσδοκώντας να φέρουν "πιο μπροστά" ήρωες όπως ο Hawkeye και ο Hulk. Ο Iron Man του Ρόμπερτ Ντάουνι είναι ο 
Τη μεγάλη απειλή για τους Εκδικητές και τον πλανήτη που προστατεύουν, ερμηνεύει ο Τζέιμς Σπέιντερ, δανείζοντας τη φωνή του στον Ούλτρον. Ο Ούλτρον είναι το δημιούργημα του Σταρκ, το οποίο θα λειτουργούσε σαν μια τεράστια εικονική ασπίδα γύρω από τη Γη, προλαβαίνοντας οποιαδήποτε απειλή. Το δημιούργημα, όμως, στρέφεται εναντίον του δημιουργού, πιστεύοντας ότι η μεγαλύτερη απειλή για τη Γη είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι (μπορείς να τον κατηγορήσεις;). Αυτή η μικρή παραλλαγή της ιστορίας του Φρανκενστάιν, είναι ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία του σεναρίου. Ο Σπέιντερ δίνει βάθος στον χαρακτήρα του Ούλτρον και καταφέρνει να μεταφέρει στο θεατή την μοχθηρότητα αλλά και το "μπέρδεμα" που επικρατεί στον κόσμο του Ούλτρον.
Από τη μεριά των "καλών", έχουμε ακόμα μια νέα άφιξη (την πιο ενδιαφέρουσα ίσως) εκτός των δίδυμων Quicksilver και Scarlet Witch. Ο Πολ Μπέτανι γίνεται ο Vision, αφήνοντας πίσω τον Τζάρβις. Ο Vision γεννήθηκε στα κόμιξ της Marvel το 1940 (τότε Timely Comics) και αρχικά ήταν ένα εξωγήινο πλάσμα από άλλη διάσταση. Το 1968 ο Σταν Λι αποφασίζει να επαναφέρει τον Vision στα κόμιξ της Marvel και στη σειρά των Εκδικητών, κάνοντας τον ένα ανδροειδές που δημιουργείται από τον Ούλτρον. Το σενάριο του Γουίντον μένει πιστό σε αυτή την ιδέα και μας συστήνει έτσι έναν ενδιαφέροντα χαρακτήρα, με τον Μπέτανι να μοιάζει ιδανική επιλογή για το ρόλο.
Έκτος από τους νέους έχουμε και τους παλιούς! Η Μαύρη Χήρα εξιστορεί το δύσκολο παρελθόν της ενώ έρχεται κοντά με τον Μπρους -λέγε με Χαλκ- Μπάνερ, φλερτάροντας τόσο με τον ίδιο όσο και με το alter ego του. Ο Hawkeye γίνεται περισσότερο ανθρώπινος και παίρνει μεγαλύτερο χρόνο στην οθόνη, ενώ Τόνι Σταρκ και Κάπταιν Αμέρικα συνεχίζουν την κόντρα τους. Πιο χαλαρός απ' όλους μοιάζει σε αυτό το φιλμ ο Θορ, με διάθεση για πλάκα και ποτό, σαν γνήσιος Σκανδιναβός!
Έκτος από τους νέους έχουμε και τους παλιούς! Η Μαύρη Χήρα εξιστορεί το δύσκολο παρελθόν της ενώ έρχεται κοντά με τον Μπρους -λέγε με Χαλκ- Μπάνερ, φλερτάροντας τόσο με τον ίδιο όσο και με το alter ego του. Ο Hawkeye γίνεται περισσότερο ανθρώπινος και παίρνει μεγαλύτερο χρόνο στην οθόνη, ενώ Τόνι Σταρκ και Κάπταιν Αμέρικα συνεχίζουν την κόντρα τους. Πιο χαλαρός απ' όλους μοιάζει σε αυτό το φιλμ ο Θορ, με διάθεση για πλάκα και ποτό, σαν γνήσιος Σκανδιναβός!
Δύο είναι τα πράγματα που τοποθετούν το Age of Ultron λίγο πιο χαμηλά από το πρώτο φιλμ. Το πρώτο το ανέφερα και στην αρχή και έχει να κάνει με τη μαγεία της πρώτης φοράς. Αυτό εδώ λείπει, αναπόφευκτα μάλλον.Το δεύτερο έχει να κάνει με μερικές σκηνές του φιλμ, που μοιάζει να μπαίνουν "σφήνα" χωρίς λόγο ύπαρξης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, μία δύο σκηνές με τον Θορ να ονειρεύεται και ίσως οι σκηνές στο αγρόκτημα.
Το Age of Ultron παραμένει μια πολύ διασκεδαστική κόμικ ταινία. Χορταστική σε όλα της, έστω κι αν πια νιώθουμε να τα έχουμε ξαναδεί όλα αυτά. Το deja vu μοιάζει πλέον αναπόφευκτο στις ταινίες με υπερήρωες. Δε μπορείς όμως να μπεις στην αίθουσα και να μην το διασκεδάσεις, αφού το νέο φιλμ του Τζος Γουίντον πληρεί τις προϋποθέσεις για να περάσεις ένα υπέρ το δέον διασκεδαστικό δίωρο, φτιαγμένο από έναν άνθρωπο που φαίνεται ότι αγαπάει τα κόμιξ και φροντίζει να το περάσει αυτό και στην οθόνη. Δράση, εφέ, ηρωικές ατάκες, προβληματικοί και μπερδεμένοι ήρωες και άφθονο χιούμορ, δοσμένο με έξυπνο τρόπο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου