Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ
 |
| Δράσης- Περιπέτεια- Κωμωδία Διάρκεια: 89' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Το έτος είναι το 2001 και ο αγαπητός Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ δεν βρίσκεται στην καλύτερη φάση της καριέρας του. Η τελευταία πραγματικά μεγάλη κινηματογραφική του επιτυχία βρίσκεται πίσω στο 1994 και το Timecop. Από εκεί και μετά ακολουθεί μια σταδιακή πτώση στα ταμεία των κινηματογράφων σε ότι αφορά τις ταινίες του Βέλγου. Ο ίδιος χάνεται στις καταχρήσεις και η προσωπική του ζωή διαλύεται, με αποτέλεσμα όλο αυτό να έχει αντίκτυπο και στην καριέρα του, με μερικές επιλογές ταινιών που θα τον ρίξουν τόσο χαμηλά που δεν θα καταφέρει να επανέλθει ποτέ στα στάνταρ που είχε θέσει στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Όχι μόνο δεν θα καταφέρει να επανέλθει αλλά από το 2005 θα υπάρξουν και αρκετές ταινίες του που θα κυκλοφορήσουν κατευθείαν στην αγορά του DVD ενώ ακόμα κι αυτές που θα πάρουν διανομή σε αίθουσες σε κάποιες γωνιές του πλανήτη, θα είναι αρκετά μικρές παραγωγές.
Το The Order έρχεται την περίοδο της παρακμής του Βαν Νταμ, μετά τις απανωτές αποτυχίες των Universal Soldier: The Return, Desert Heat, και The Replicant, για να μπει κι αυτό σε αυτή λίστα καθώς κόστισε δώδεκα εκατομμύρια δολάρια και φαίνεται να μην έφερε ούτε ένα εκατομμύριο. Είναι όμως τόσο κακή ταινία άραγε μια ταινία που έχει στο καστ της εκτός από τον Βαν Νταμ, τον Τσάρλτον Ίστον (για πολύ λίγο είναι η αλήθεια), τον Μπεν Κρος και τον τιτάνα Μπράϊαν Τόμσον;
Η πλοκή μας είναι σχετικά απλή. Ο Βαν Νταμ υποδύεται τον Ρούντι Κάφμαϊερ, έναν χαλαρό τυπάκο, τυχοδιώκτη, που ζει όμως φίνα ζωή κλέβοντας πολύτιμα ιστορικά αντικείμενα για λογαριασμό πελατών κερδίζοντας μεγάλα ποσά. Ο πατέρας του, Όσκαρ, είναι αρχαιολόγος και η τελευταία του ανακάλυψη είναι το χειρόγραφο του τελευταίου κρυφού κειμένου του Τάγματος, μιας θρησκευτικής αίρεσης που δημιουργήθηκε από έναν Σταυροφόρο, ο οποίος έζησε τη φρίκη της Πρώτης Σταυροφορίας στην Ιερουσαλήμ και δημιούργησε το Τάγμα, ως μια αδελφότητα που ενώνει τις τρεις μεγάλες θρησκείες του Χριστιανισμού, του Μουσουλμανισμού και του Ιουδαϊσμού. Μελετώντας το χαμένο χειρόγραφο, ο Όσκαρ ανακαλύπτει κάποιο τρομερό μυστικό και ταξιδεύει για αυτό το λόγο στο Ισραήλ και την Ιερουσαλήμ, όπου και θα χαθούν τα ίχνη του. Ο Ρούντι ταξιδεύει στο Ισραήλ αναζητώντας τον πατέρα του και σύντομα θα βρεθεί κι αυτός μπλεγμένος και κυνηγημένος από την αστυνομία αλλά και τα μέλη του Τάγματος, το οποίο βρίσκεται σε αναταραχή καθώς έχει μόλις δολοφονηθεί ο ηγέτης του και έχει αναλάβει πλέον ο όχι και τόσο "καθαρός" διάδοχος του.
Στη σκηνοθεσία του The Order βρίσκουμε τον Σέλντον Λέτικ, ο οποίος συνεργάστηκε πρώτη φορά με τον Βαν Νταμ πίσω στο 1988 και την ταινία που έκανε αστέρι τον Βέλγο, το Bloodsport, αλλά εκεί είχε μόνο χρέη σεναριογράφου. Την πρώτη και δεύτερη σκηνοθετική του δουλειά θα πάρει ο Λέτικ σε ταινίες του Βαν Νταμ και πάλι, τα Lionheart και Double Impact, εισπρακτικές επιτυχίες και τα δύο, ενώ το 1988 συνεργάζεται με τον Σταλόνε στο σενάριο του τρίτου Ράμπο ενώ το 1993 σκηνοθετεί μια ακόμα καλή ταινία πολεμικών τεχνών, το Only The Strong, αναδεικνύοντας έναν ακόμα καλό ηθοποιό του είδους, τον Μαρκ Ντακάσκος. Γενικά ο Λέτικ δεν έχει άσχημη οπτική σε ότι αφορά τη δράση και αυτό το δείχνει και στο The Order. Στήνει αρκετά καλές σκηνές μονομαχιών σώμα με σώμα αλλά και ένα ωραίο και χιουμοριστικό κυνηγητό ενώ γενικά φανερώνει διάθεση να κρατήσει ανάλαφρο τόνο στην ταινία, επιθυμώντας να κάνει τον Ρούντι έναν "Ιντιάνα Τζόουνς" για τον Βέλγο, στοχεύοντας και σε άλλες ταινίες με πρωταγωνιστή τον ίδιο χαρακτήρα, κάτι που προφανώς δεν έγινε ποτέ.
Το σενάριο υπογράφει ο Βαν Νταμ και ο Λες Γουέλντον, ο οποίος μας έχει δώσει και άλλα αριστουργήματα όπως τα Raging Sharks, Shark in Venice και τα Today You Die και Mercenary for Justice με τον ογκόλιθο Στίβεν Σιγκάλ. Προφανώς το αδύναμο κομμάτι της ταινίας είναι το σενάριο. Ούτε ο Ζαν Κλοντ, ούτε ο Γουέλντον έχουν δώσει ποτέ τρομερά δείγματα γραφής, οπότε δεν θα έπρεπε να περιμένουμε κάτι κι εδώ.
Το φιλμ σώζεται (όσο σώζεται) από τον γρήγορο ρυθμό που επιλέγει να δώσει ο Λέτικ, από τον κεφάτο Βαν Νταμ και από τα περάσματα καλών ηθοποιών σε μικρούς ωστόσο ρόλους. Μικρότερη εμφάνιση απ' όλους κάνει ο Ίστον, ο οποίος δύο ταινίες μετά θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Εδώ ξεπετάει τη δουλειά στα γρήγορα, λέει μερικές ατάκες, μπινελικώνει ένα νεαρό οδηγό και πεθαίνει άδοξα (ουπς, σπόϊλερ) λίγα λεπτά μετά την εμφάνισή του στην οθόνη. Ο Μπεν Κρος υποδύεται έναν ντόπιο αστυνομικό διευθυντή στην Ιερουσαλήμ, με εμπλοκή στην εξέλιξη της ταινίας ενώ ο Μπράιαν Τόμσον παίζει τον αρχικακό της υπόθεσης, ο οποίος θα μπορούσε να έχει λίγο παραπάνω χρόνο συμμετοχής.
Από την οθόνη παρελαύνουν και άλλες γνωστές φάτσες, ηθοποιοί/σταντμεν που έχουμε συναντήσει σε του Βέλγου. Ο Αμπντέλ Κισί και ο Πίτερ Μαλότα είναι αυτοί που θα αναγνωρίσετε ίσως εύκολα οι μυημένοι στη φιλμογραφία του Βαν Νταμ και φυσικά πρωταγωνιστούν και οι δύο σε σκηνές μάχης μαζί του.
Ναι, το The Order δεν είναι από τις καλές ταινίες του Ζαν Κλοντ αλλά έχει τις στιγμές της και βλέπεται εύκολα. Η σοβαροφάνεια του τρίτου μέρους κοστίζει αρκετά στην όλη εικόνα της ταινίας που μέχρι και τα μισά κρατούσε μια πιο ανάλαφρη αφήγηση. Στην εποχή της πάντως δεν βοήθησε καθόλου την ανακοπή της πτωτικής πορείας που είχαν οι ταινίες με τον Βέλγο στα ταμεία. Στην Αμερική μάλιστα κυκλοφόρησε κατευθείαν σε DVD, οπότε ότι κατάφερε το κατάφερε εκτός Η.Π.Α. και όπως είπαμε και παραπάνω, κατάφερε ελάχιστα. Αν και μεταξύ μας, το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι από την ταινία λείπουν δύο στάνταρ που χαρακτηρίζουν τα φιλμ του Ζαν Κλοντ: 1. Δεν τον βλέπουμε να κάνει τα κλασικά ανοίγματά του, 2. δεν δείχνει τα γυμνά οπίσθιά του σε καμία σκηνή της ταινίας. Με αυτό το εξαιρετικά ποιοτικό και εύστοχο σχόλιο θα κλείσω αυτό το κείμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου