Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΕΝΟΣ
 |
| Δράσης- Θρίλερ Διάρκεια: 95' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Βρισκόμαστε στο 1979, ο Τσακ Νόρις επιστρέφει στον τρίτο πρωταγωνιστικό του ρόλο και ακόμα δεν λέει να καταλάβει τι είναι αυτό που τον κρατάει μακριά από το μεγάλο κινηματογραφικό του ξέσπασμα. Το μούσι, Τσακ. Αυτό το αδιαπέραστο, υπέροχο, αψεγάδιαστο μούσι σου!
Αυτή η τρίτη προσπάθεια του Νόρις να γίνει κινηματογραφικός αστέρας τον βρίσκει λίγο περισσότερο μέσα στο στοιχείο του, καθώς υποδύεται έναν πρωταθλητή του καράτε. Όταν δύο μυστικοί αστυνομικοί της Δίωξης Ναρκωτικών θα βρεθούν νεκροί κατά τη διάρκεια μιας αποστολής, τα στοιχεία οδηγούν σε έναν εκτελεστή με γνώσεις πολεμικών τεχνών, ο οποίος θα αφήσει κι άλλα θύματα στο διάβα του. Τι σκέφτεται λοιπόν να κάνει το Αστυνομικό Σώμα; Για να προστατέψει τα μέλη του, ζητά τη βοήθεια του πρωταθλητή καράτε, Ματ Λόγκαν. Ο Λόγκαν πρέπει να εκπαιδεύσει τους αστυνομικούς ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις του μασκοφόρου εκτελεστή. Η υπόθεση όμως θα εξελιχθεί σύντομα σε πιο προσωπική για τον Ματ.
Σε σχέση με το προηγούμενο φιλμ του Τσακ, Οι Μάγκες Φοράνε Μαύρα, εδώ έχουμε κάτι που είναι πιο ικανοποιητικό από σχεδόν όλες τις απόψεις. Υπάρχει καλύτερο σενάριο, υπάρχει ροή πιο ενδιαφέρουσα, υπάρχει (κι εδώ ) καλό επιτελείο ηθοποιών γύρω από τον ακόμα άπειρο πρωταγωνιστή και έχει γίνει προσπάθεια να δώσουν περισσότερο χώρο σε αυτό που μπορεί να κάνει καλά ο Τσακ Νόρις.
Σκηνοθέτης εδώ αναλαμβάνει ο Πολ Άαρον, όταν ο Τεντ Ποστ που είχε σκηνοθετήσει την προηγούμενη ταινία του Νόρις, δηλώνει ότι δεν μπορεί να αναλάβει λόγω άλλων υποχρεώσεων. Ο Άαρον, σε αντίθεση με τον Ποστ, δεν έδωσε ποτέ καμία μεγάλη ή έστω πολύ καλή ταινία. Το A Force of One ήταν μάλιστα η δεύτερη σκηνοθετική του δουλεία στον κινηματογράφο, ήταν όμως ήδη καταξιωμένος θεατρικός σκηνοθέτης. Ο Άαρον φαίνεται να κατανοεί ότι πρέπει να δώσει περισσότερο χώρο στον Νόρις να κάνει πράγματα με την πολεμική του τέχνη ωστόσο η ματιά του μοιάζει περισσότερο "τηλεοπτική". Φροντίζει όμως να στήσει την κάμερα απέναντι από τους ηθοποιούς/ αθλητές στις σκηνές μάχης και να δώσει ξεκάθαρη εικόνα στο θεατή.
Το σενάριο έχει γράψει ο φίλος και μαθητής του Τσακ Νόρις, Πατ Ε. Τζόνσον, ο οποίος έχει μια αρκετά αξιόλογη πορεία τόσο στο χώρο των πολεμικών τεχνών αλλά και στον κινηματογράφο ως συντονιστής σκηνών μάχης (stunt coordinator) σε ταινίες όπως τα Karate Kid, Teenage Mutant Ninja Turtles και Mortal Kombat. Το σενάριο του Τζόνσον κλήθηκε να "συμμαζέψει" λίγο ο έμπειρος Έρνεστ Τάιντιμαν, ο οποίος το 1972 κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου σεναρίου για το εκπληκτικό The French Connection του Γουίλιαμ Φρίντκιν. Αυτό που φαίνεται να κέρδισε η ταινία από την ανάμιξη του Τάιντιμαν είναι η κάπως πιο προσεγμένη ανάπτυξη μερικών χαρακτήρων.
Γύρω από τον Τσακ τοποθετούνται αρκετά καλοί ηθοποιοί. Πρώτο όνομα μάλιστα, πάνω από του Νόρις, μπαίνει η Τζένιφερ Ο'Νιλ με ήδη αρκετά μεγάλες συνεργασίες στη φιλμογραφία της. Η Ο'Νιλ φαίνεται να βοηθά αρκετά τον Νόρις να αποδώσει λίγο καλύτερα σε σκηνές μαζί της (όσο καλύτερα μπορούσε να αποδώσει ο Νόρις εκείνης της περιόδου). Ο Κλου Γκούλαγκερ είναι ένα επίσης σημαντικό όνομα, ηθοποιός με μεγάλη καριέρα ήδη πίσω του, κυρίως τηλεοπτική, ο οποίος όμως στις νεότερες γενιές θα μείνει γνωστός για το ρόλο του στο Return of The Living Dead αλλά και αρκετές συμμετοχές σε ταινίες τρόμου της δεκαετίας του 1980 όπως το δεύτερο A Nightmare on Elm Street αλλά και το πάρα πολύ καλό The Hidden. Γενικά το επιτελείο ηθοποιών στο A Force of One είναι αρκετά καλό ικανό να στηρίξει τον άκαμπτο πρωταγωνιστή.
Ο ίδιος ο Νόρις έχει δηλώσει ότι στην τρίτη πρωταγωνιστική δουλειά του ένιωσε να είναι δέκα φορές καλύτερος σε σχέση με την προηγούμενη ταινία του. Δεν φαίνεται τόσο μεγάλη διαφορά εδώ που τα λέμε αλλά μια βελτίωση υπάρχει. Το πρόβλημα είναι ότι ακόμα του δίνουν αρκετό διάλογο. Του ζητείται να δώσει λίγο συναίσθημα παραπάνω σε μια συγκεκριμένη σκηνή, σκληρή και κλειδί για την συνέχεια της ταινίας αλλά δεν το έχει ο Τσακ. Όταν βλέπεις νεκρό μπροστά σου τον θετό γιο σου, δεν μπορεί η αντίδραση να είναι αυτή που έχει ο Νόρις εδώ. Πόσο μάλλον όταν η σκηνή αυτή χρησιμοποιείται ως έναυσμα για τον ίδιο στην αναζήτηση εκδίκησης. Η συνέχεια ωστόσο και η τελική σκηνή μονομαχίας με τον Μπιλ Γουάλας είναι αρκετά καλή.
Δεν είμαστε ακόμα στη διασκεδαστική περίοδο του Τσακ Νόρις, η οποία έρχεται με τις ταινίες του κυρίως στα χρόνια της Cannon αν και οι καλύτερες ταινίες του θεωρώ είναι δύο που γύρισε υπό την παραγωγή της Orion, τα Lone Wolf McQuade και Code of Silence. Το A Force of One είναι δείγμα της εποχής του. Μια μικρή αστυνομική ταινία με στοιχεία ταινίας πολεμικών τεχνών, γύρω από τη διακίνηση ναρκωτικών και τα προβλήματα που έφερε στην αμερικανική νεολαία, χωρίς ωστόσο να μπορείς να νιώσεις ότι είναι μια ταινία που εμβαθύνει ιδιαίτερα σε κάποια θεματική της. Οι κριτικές για την ταινία δεν ήταν αυτό που λες θετικές αλλά στα ταμεία τα πήγε σχετικά καλά καταφέρνοντας με μικρό μπάτζετ να φέρει κέρδος και να δώσει λίγη αναγνωρισιμότητα παραπάνω στον πρωταγωνιστή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου