 |
| Δράσης, θρίλερ, καταστροφής Διάρκεια: 122' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Ο Μπιλ Πάξτον μπορεί να το πάλεψε κάποια χρόνια να δοθεί μια συνέχεια στο υπερεπιτυχημένο Twister, μια από τις αγαπημένες ταινίες καταστροφής της δεκαετίας του 1990, αλλά αυτό ήρθε τριάντα χρόνια μετά και με τον ίδιο να έχει αφήσει τον μάταιο ετούτο κόσμο. Είχε νόημα αυτό το αργοπορημένο σίκουελ (που δεν το λες και ακριβώς σίκουελ);
Διασκεδαστικό ήταν το Twisters. Δράση είχε, συμπαθητικές ερμηνείες είχε, πάρα πολύ καλά ψηφιακά εφέ είχε. Ο Λι Άιζακ Τσανγκ, σκηνοθέτης που δοκιμάστηκε πρώτη φορά στο είδος, τα πήγε μια χαρά και με βάση το υλικό του, έδωσε ένα αξιοπρεπές μπλοκ-μπάστερ. Σε συνεργασία με τον καλό σεναριογράφο, Μαρκ Λ. Σμιθ, φρόντισαν να δώσουν λίγη βάση παραπάνω στους ανθρώπινους χαρακτήρες και στους δεσμούς μεταξύ των πρωταγωνιστών, χωρίς προφανώς να μιλάμε ποτέ για κάτι που ξεπερνάει τα όρια της ταινίας καταστροφής. Το Twisters είναι ξεκάθαρα μια ταινία καταστροφής με όλα τα κλισέ του είδους. Ξέρεις ποιος θα ζήσει, ξέρεις ποιος θα πεθάνει, ξέρεις ποια θα είναι η τελική κατάληξη των ηρώων. Ούτως ή άλλως δεν πάει κάποιος σε ταινία του είδους για το ανθρώπινο δράμα αλλά για τη "βόλτα με το τρενάκι".
Οι Τσανγκ και Σμιθ φροντίζουν να βάλουν στοιχεία αναφοράς στην πρώτη ταινία αλλά αποφεύγουν έξυπνα να συνδέσουν τις δύο ταινίες. Οπότε αυτή η νέα δημιουργία θα μπορούσε να είναι απλώς μια διαφορετική προσέγγιση στην ίδια ιστορία. Το μειονέκτημα για τις περισσότερες ταινίες καταστροφής είναι ότι ο θεατής τα έχει δει όλα πια στον σύγχρονο κινηματογράφο. Η ταινία του 1996 μπορεί πλέον να μην εντυπωσιάζει καθώς τα ψηφιακά εφέ έχουν προχωρήσει σε άλλο επίπεδο, ήταν όμως μια πολύ δυνατή κινηματογραφική εμπειρία για κάποιον που την είδε στην εποχή της. Το συμπαθές Twisters δεν μπορεί να παίξει ένα τέτοιο χαρτί αλλά παραμένει μια αρκετά ψυχαγωγική ταινία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου