 |
Μιούζικαλ, Κωμωδία Σκηνοθεσία:Ryan Murphy Σενάριο:Bob Martin,Chad Beguelin Πρωταγωνιστούν:Meryl Streep, James Corden,Nicole Kidman, Kerry Washington,Keegan-Michael Key, Andrew Rannells, Ariana DeBose,Jo Ellen Pellman Διάρκεια: 130' |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Πετυχημένο μιούζικαλ του Broadway μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη ή έστω στη μικρή μέσω του Netflix. Ως συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις μπαίνω κρατώντας μικρό καλάθι. Αυτό μάλλον λειτούργησε θετικά γιατί παρά τα όποια μειονεκτήματά του, το The prom, παρότι υποσχέθηκε πολύ περισσότερα με την έναρξη του, κατάφερε να είναι αρκούντως διασκεδαστικό σε όλη τη μεγάλη διάρκεια του.
Χορευτικά, τραγούδια και ξανά χορευτικά και ξανά τραγούδια, λίγοι διάλογοι, πολλά χρώματα, καλοί φωτισμοί και αρκετή ενέργεια από τους πρωταγωνιστές και κυρίως τον Τζέιμς Κόρντεν, ο οποίος χωρίς να το περιμένω -ομολογώ- ήταν η ψυχή της ταινίας, έστω και αν μερικές φορές ριψοκινδύνευε με την προσέγγιση του ρόλου του. Ο Κόρντεν παίζει έναν ομοφυλόφιλο πρωταγωνιστή του θεάτρου, με λίγο πιο έντονη τη θηλυκή του πλευρά, και το πρόβλημα είναι ότι πολύ εύκολα μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι η ερμηνεία του έρχεται από κωμωδίες παλιότερων εποχών, όπου το υπήρχε μια στερεοτυπική απεικόνιση του gay χαρακτήρα. Με λίγη καλή θέληση όμως μπορείς να το προσπεράσεις γιατί και από την πλευρά του Κόρντεν δεν φαίνεται να υπάρχει τέτοια πρόθεση.
Ένα αληθινό γεγονός που συνέβη μερικά χρόνια πριν σε μία συντηρητική μικρή πόλη της Ιντιάνα, έδωσε αφορμή για το μιούζικαλ, the prom. Ένα ομοφυλόφιλο κορίτσι, η Έμμα, θέλει να καλέσει στο χορό του σχολείου το κορίτσι που αγαπά αλλά η κοινότητα αντιδρά και απαγορεύει να συμβεί κάτι τέτοιο. Αυτό ήταν το γεγονός. Η συνέχεια είναι μυθοπλασία. Η Ντι Ντι Άλεν και ο Μπάρι Γκλίκμαν πρωταγωνιστούν σε μία νέα παραγωγή του Broadway με τον τίτλο “Eleanor”. Θέμα της παράστασης, η ζωή της Έλενορ Ρούσβελτ. Η Άλεν υποδύεται την Έλενορ και ο Γκλίκμαν τον σύζυγό της και πρώην Πρόεδρο της Αμερικής Θίοντορ Ρούσβελτ. Δυστυχώς όμως, από τη βραδιά της πρεμιέρας, οι κριτικοί θάβουν τις ερμηνείες τους και και το έργο θα κατέβει μάλλον σύντομα. Μία αχτίδα φωτός όμως φαίνεται για τις καριέρες των ματαιόδοξων ηθοποιών όταν το ίδιο βράδυ θα συναντήσουν έναν πρώην αποτυχημένο στο Broadway ηθοποιό και μία ξεχασμένη δευτεραγωνίστρια, την Άντζυ Ντίκινσον. Η Άντζυ λοιπόν διάβασε στο τουίτερ για το γεγονός στην Ιντιάνα και ενημερώνει τους υπόλοιπους. Αποφασίζουν ότι ο τρόπος για να στρέψουν τα φώτα της δημοσιότητας ξανά πάνω τους και να σώσουν την παράσταση τους είναι να πάνε στην Ιντιάνα και να υποστηρίξουν την Έμμα.
Ο σκηνοθέτης Ryan Murphy φέρνει εδώ λίγη από την ατμόσφαιρα του τηλεοπτικού μιούζικαλ, Glee , του οποίου ήταν δημιουργός. Δυστυχώς παρότι υπάρχει ενέργεια σχεδόν σε όλα τα νούμερα αυτό που λείπει στα περισσότερα είναι η κινηματογραφική αίσθηση. Ενώ λοιπόν τα τραγούδια και οι ερμηνείες ικανοποιούν σε μεγάλο βαθμό, η κινηματογράφηση των χορευτικών μοιάζει να μας στερεί πράγματα ενώ υπάρχουν και κάποιες μικρές στιγμές που δεν δένει απόλυτα η μετάβαση από τους διαλόγους στο επόμενο μουσικό νούμερο.
Ο Τζέιμς Κόρντεν είναι αυτός που νομίζω ότι κλέβει την παράσταση, όπως είπαμε και πιο πάνω. Καταφέρνει να μην περάσει τα όρια της ερμηνευτικής προσέγγισης του χαρακτήρα του που θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν στη δημιουργία μιας καρικατούρας. Είναι αστείος αλλά και συγκινητικός όταν χρειάζεται ενώ φαίνεται να έχει εξαιρετική χημεία τόσο με την Μέριλ Στριπ που υποδύεται την Άλεν όσο και με τη νεαρή Τζο Έλεν Πέλμαν, την Έμμα από την οποία ξεκίνησαν όλα. Η Μέριλ Στριπ είναι η Μέριλ Στριπ, η Νικόλ Κίντμαν βρίσκεται διακριτικά λίγο πιο πίσω μαζί με τον Andrew rannells, και τις καλές γενικά ερμηνείες έρχεται να συμπληρώσει αυτή του Κίγκαν Μάικλ Κι, στο ρόλο του λυκειάρχη που υποστηρίζει την έμμα αλλά και του μεγάλου θαυμαστή της Άλεν.
Ίσως αν η ταινία είχε λίγο καλύτερο γράψιμο και δεν προσπαθούσε να πει αυτό που θέλει να πει με εύκολες γενικεύσεις να την έβρισκα κάτι παραπάνω από διασκεδαστική. Δεν νομίζω όμως ότι μπορώ να τοποθετήσω το The prom ανάμεσα στα καλύτερα μιούζικαλ που έχω δει. Είναι όμως μία ταινία που στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο που έρχεται και μέσα σε όλη αυτή τη γενικά δύσκολη χρονιά καταφέρνει να σε κάνει να νιώσεις λίγο καλύτερα. Θες τα φωτεινά, έντονα χρώματα, θες η γενικότερα θετική ενέργεια που εκπέμπει; Κάπου εκεί εστιάζω αλλά και στην ατάκα που ακούγεται σχετικά νωρίς μέσα στην ταινία όταν η Έμμα στο τραγούδι της λέει ότι το μόνο που ζητά είναι απλώς να χορέψει μαζί με το πρόσωπο που αγαπά. Ίσως αν είχαμε και λίγο περισσότερο στην οθόνη την Έμμα και τον αγώνα της να ήταν πιο ουσιαστική η προσπάθεια.
Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου