Είδος: Κινούμενα Σχέδια, Φαντασίας, Χριστουγεννιάτικη
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Η παραπάνω τεχνική χρησιμοποιείται λοιπόν για να μας πει μια ιστορία κλασική αλλά σε μια διαφορετική, πιο ανθρώπινη εκδοχή. Για να φτάσουμε στην ιστορία του Κλάους, μιας εκδοχής του Άγιου Βασίλη, παρακολουθούμε την πορεία του Τζέσπερ, του χειρότερου μαθητευόμενου ταχυδρόμου της Βασιλικής Ταχυδρομικής Ακαδημίας. Ο πατέρας του Τζέσπερ είναι διευθυντής εκεί και προσπάθησε με κάθε τρόπο να δώσει κίνητρο στον καλομαθημένο Τζέσπερ αλλά ο γιος αποτυγχάνει. Έτσι, ο πατέρας, φροντίζει να τον μεταθέσει σε ένα μικρό νησί στον Αρκτικό Κύκλο, το Σμίρενσμπεργκ, όπου η ζωή είναι πολύ πιο δύσκολη από αυτό που ο Τζέσπερ έχει μάθει. Στο σκοτεινό Σμίρενσμπεργκ επικρατεί διχόνοια ανάμεσα στους κατοίκους εδώ και πάρα πολλά χρόνια και είναι χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα που καθοδηγούνται από την οικογένεια των Κραμ και τον Έλινγκμπο, έκαστο. Ωστόσο το μόνο που έχει να κάνει ο Τζέσπερ για να φύγει από το νησί είναι να φτάσει το στόχο της μεταφοράς έξι χιλιάδων γραμμάτων. Έλα όμως που κανείς στο νησί δεν αλληλογραφεί. Η λύση έρχεται για τον Τζέσπερ όταν ανακαλύπτει ένα μοναχικό ξυλοκόπο/ παιχνιδοποιό στην άκρη του νησιού. Η ζωγραφιά ενός μικρού αγοριού θα φτάσει στα χέρια του ξυλοκόπου και από εκεί κι έπειτα, με την παρότρυνση του Τζέσπερ, τα παιδιά γράφουν σωρηδόν γράμματα στον παιχνιδοποιό! Ταχυδρόμος και ξυλοκόπος θα δώσουν άλλη πνοή στο διαλυμένο νησί και θα ξεκινήσουν μια παράδοση που θα κρατήσει για πάντα, έστω κι αν δεν ξεκίνησε για τους πιο αλτρουιστικούς λόγους.
"Αστεία, μελαγχολική, θλιβερά συγκινητική για πολύ μικρά διαστήματα, η ταινία του Πάμπλος δε φοβάται να παίξει ούτε με την εικόνα, ούτε με συναισθήματα όπως ο φόβος, η μοναξιά, η αποξένωση, πριν μας οδηγήσει στο πιο φωτεινό δεύτερο μέρος της."
 |
Κλάους:
Το Μυστικό των Χριστουγέννων
Σκηνοθεσία:Sergio Pablos
Σενάριο:Zach Lewis,Jim Mahoney
Παίζουν:Jason Schwartzman,
Rashida Jones,J.K. Simmons |
Υπάρχουν φορές που θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος να γράψεις πολλά πράγματα για μια ταινία. Όχι γιατί η ταινία δεν αξίζει αλλά γιατί σε έχει ικανοποιήσει τόσο πολύ αυτό που είδες, σε διάφορα επίπεδα, που νιώθεις ότι δε μπορείς εύκολα να περάσεις στο χαρτί (τρόπος του λέγειν το "χαρτί"...) τα συναισθήματα σου. Το Κλάους είναι ευτυχώς μια τέτοια ταινία και μια τεράστια έκπληξη για μένα καθώς δεν γνώριζα τίποτα για αυτή.
Η πρώτη μαγική στιγμή είναι αυτή που συνειδητοποιείς ότι η ταινία δεν ανήκει στο σύγχρονο τρισδιάστατο animation αλλά στο κλασικής μορφής κινούμενο σχέδιο, με τη χρησιμοποίηση κάποιας τεχνικής που το φέρνει κοντά στο animation αλλά χωρίς να χάνει τη ζεστασιά του κινούμενου σχεδίου. Και πόσο καλοφτιαγμένου κινούμενου σχεδίου! Πόσο ωραία σκίτσα! Πόσο ωραία φόντα και χαρακτήρες!
Η παραπάνω τεχνική χρησιμοποιείται λοιπόν για να μας πει μια ιστορία κλασική αλλά σε μια διαφορετική, πιο ανθρώπινη εκδοχή. Για να φτάσουμε στην ιστορία του Κλάους, μιας εκδοχής του Άγιου Βασίλη, παρακολουθούμε την πορεία του Τζέσπερ, του χειρότερου μαθητευόμενου ταχυδρόμου της Βασιλικής Ταχυδρομικής Ακαδημίας. Ο πατέρας του Τζέσπερ είναι διευθυντής εκεί και προσπάθησε με κάθε τρόπο να δώσει κίνητρο στον καλομαθημένο Τζέσπερ αλλά ο γιος αποτυγχάνει. Έτσι, ο πατέρας, φροντίζει να τον μεταθέσει σε ένα μικρό νησί στον Αρκτικό Κύκλο, το Σμίρενσμπεργκ, όπου η ζωή είναι πολύ πιο δύσκολη από αυτό που ο Τζέσπερ έχει μάθει. Στο σκοτεινό Σμίρενσμπεργκ επικρατεί διχόνοια ανάμεσα στους κατοίκους εδώ και πάρα πολλά χρόνια και είναι χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα που καθοδηγούνται από την οικογένεια των Κραμ και τον Έλινγκμπο, έκαστο. Ωστόσο το μόνο που έχει να κάνει ο Τζέσπερ για να φύγει από το νησί είναι να φτάσει το στόχο της μεταφοράς έξι χιλιάδων γραμμάτων. Έλα όμως που κανείς στο νησί δεν αλληλογραφεί. Η λύση έρχεται για τον Τζέσπερ όταν ανακαλύπτει ένα μοναχικό ξυλοκόπο/ παιχνιδοποιό στην άκρη του νησιού. Η ζωγραφιά ενός μικρού αγοριού θα φτάσει στα χέρια του ξυλοκόπου και από εκεί κι έπειτα, με την παρότρυνση του Τζέσπερ, τα παιδιά γράφουν σωρηδόν γράμματα στον παιχνιδοποιό! Ταχυδρόμος και ξυλοκόπος θα δώσουν άλλη πνοή στο διαλυμένο νησί και θα ξεκινήσουν μια παράδοση που θα κρατήσει για πάντα, έστω κι αν δεν ξεκίνησε για τους πιο αλτρουιστικούς λόγους.
Ο Σέρτζιο Πάμπλος, συνδημιουργός της σειράς ταινιών Εγώ ο Απαισιότατος, είναι ο σκηνοθέτης αυτής της τόσο όμορφης και ζεστής ταινίας. Αστεία, μελαγχολική, θλιβερά συγκινητική για πολύ μικρά διαστήματα, η ταινία του Πάμπλος δε φοβάται να παίξει ούτε με την εικόνα, ούτε με συναισθήματα όπως ο φόβος, η μοναξιά, η αποξένωση, πριν μας οδηγήσει στο πιο φωτεινό δεύτερο μέρος της. Εκεί το μουντό, γκρίζο χρώμα σπάει σταδιακά από το ζεστό χρώμα της φλόγας ενός κεριού μέχρι την απόλυτη λιακάδα, που μετατρέπει τα σκυθρωπά και πολλές φορές τρομακτικά πρόσωπα των κατοίκων του Σμίρενσμπεργκ σε χαμογελαστά ανθρώπινα όντα.
Η ταινία βρίσκει τρόπο να μας διηγηθεί την αρχή του θρύλου του Κλάους και καταφέρνει να δώσει τις δικές της απαντήσεις σε όλα αυτά που δημιούργησαν τον θρύλο. Τα γράμματα των παιδιών, η καμινάδα, τα κουλουράκια και το γάλα, το ιπτάμενο έλκηθρο χωράνε όλα με έξυπνο τρόπο μέσα στη διήγηση, η οποία ναι μεν δείχνει μια πιο ρεαλιστική ιστορία που κινείται πάντα όμως στο όρια του παραμυθιού. Υπάρχει πάντα το πνεύμα της χαμένης συζύγου του Κλάους που σπρώχνει τον άντρα της να δώσει ευτυχία στα παιδιά, να αναλάβει το ρόλο που του δίνει ο περίεργος ταχυδρόμος.
Ένα από τα όμορφα κομμάτια της ταινίας είναι οι χαρακτήρες και η εξέλιξη που έχουν όλοι, εκτός από τους αρχηγούς των οικογενειών, που μένουν ούτως ή άλλως κολλημένοι στην έχθρα που προσπαθούν να συντηρήσουν. Όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες έχουν πραγματικά εξέλιξη. Ο Τζέσπερ που από εγωκεντρικό, καλομαθημένο πλουσιόπαιδο που προσπαθεί να κάνει τα πάντα να λειτουργήσουν για το συμφέρον του, συνειδητοποιεί ότι η ουσία της ευτυχίας κρύβεται αλλού κι όχι στις ευκολίες που του προσέφερε η μέχρι τώρα ζωή του. Η Άλβα, η δασκάλα του χωριού που απλώς περιμένει να μετατεθεί από το μίζερο αυτό μέρος, βρίσκει πάλι νόημα στο να κάνει του λειτούργημά της σωστά, μαθαίνοντας γράμματα στα παιδιά, που επιστρέφουν στο σχολείο, αρχικά για να μάθουν να γράφουν τα γράμματα που θέλουν να στείλουν στον Κλάους. Ο Κλάους, από μοναχικός ερημίτης που πενθεί συνεχώς τη χαμένη ζωή του, μεταμορφώνεται σε έναν αγαθό, χαμογελαστό γίγαντα που συνεχίζει να ζει, μοιράζοντας χαρά στα παιδιά. Ακόμα και το ίδιο το μέρος, το Σμίρενσμπεργκ, αλλάζει και από σκοτεινό χωριό βγαλμένο από ταινία τρόμου, γίνεται ένα ζεστό, γεμάτο θαλπωρή μέρος.
Η ταινία υπάρχει στην πλατφόρμα του Netflix, αφού πρόκειται για δική της παραγωγή. Στο εξωτερικό υπήρξαν κάποιες προβολές σε κινηματογράφους αλλά εδώ δε νομίζω ότι πρόκειται να έχουμε κάτι ανάλογο. Κρίμα, γιατί είναι μια ταινία που θα της άξιζε η μεγάλη αίθουσα. Όμορφο αποτέλεσμα, που βγάζει αρκετό μεράκι από τους δημιουργούς του, που διηγούνται ένα παραμύθι που, όπως είπαμε και πιο πάνω, δε φοβάται να ακουμπήσει πράγματα που πολλές φορές είναι δύσκολα για τα κινούμενα σχέδια. Ένα σύγχρονο Χριστουγεννιάτικο κλασικό; Γιατί όχι! Το αξίζει.
Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου