Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας, Δράσης
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Τρία χρόνια μετά τα γεγονότα του Jurassic World επιστρέφουμε στη νήσο Νούμπλαρ. Το πάρκο έχει κλείσει αλλά οι δεινόσαυροι είναι ακόμα εκεί και κινδυνεύουν με αφανισμό καθώς έχει ξυπνήσει το ηφαίστειο του νησιού. Πρώην συνεργάτης του ιδρυτή του Πάρκου, Τζον Χάμοντ, επικοινωνεί με την Κλερ Ντέρινγκ, η οποία έχει ξεκινήσει εκστρατεία για τη σωτηρία των δεινοσαύρων, και τη χρηματοδοτεί για να πάει στον νησί μαζί με τον εκπαιδευτή των ζώων, Όουεν Γκρέιντι. Εκεί υπάρχει ένα επιτελείο που θα φροντίσει για τη μεταφορά των περισσότερων ζώων σε ασφαλές μέρος, στην Αμερική. Η Κλερ και ο Όουεν δεν αργούν να ανακαλύψουν ότι σκοπός του χρηματοδότη δεν ήταν ακριβώς η σωτηρία των ζώων αλλά η ανεύρεση του DNA του Ιντόμινους Ρεξ και η δημιουργία ενός νέου δεινοσαύρου, ικανό να χρησιμοποιηθεί ως όπλο και να πουληθεί στους ενδιαφερόμενους. Παράλληλα μεταφέρονται και μερικά ακόμα είδη δεινοσαύρων καθώς μερικά εκατομμύρια παραπάνω στη μαύρη αγορά, δεν θα ήταν κι άσχημα. Οι δεινόσαυροι λοιπόν μεταφέρονται στην Αμερική και η Κλερ με τον Όουεν προσπαθούν να σταματήσουν την καταστροφική αυτή επιχείρηση.
Πίσω στο Fallen Kingdom τώρα και στον σκηνοθέτη του, J.A. Bayona, ο οποίος είναι ένας άνθρωπος που φανερά αγαπά το σινεμά τρόμου και το γοτθικό στοιχείο. Μέσα στο σεναριακό αχταρμά της ταινίας, αυτό είναι φανερό με αρκετές σκηνές οι οποίες στην πλειοψηφία τους ήταν καλά στημένες και γοητευτικά κινηματογραφημένες αλλά έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με την ιδεολογία των πρωταγωνιστών και κανένα ρόλο δεν έπαιζαν στην δράση της ταινίας. Τι εννοώ με αυτά: στο πρώτο σκέλος που αφορά την ιδεολογία των πρωταγωνιστών, έχουμε τους ήρωες που προσπαθούσαν να βοηθήσουν τα ζώα να επιζήσουν. Ο σκηνοθέτης όμως παρουσιάζει τα ζώα σαν τέρατα σε κάθε σκηνή που του δίνεται η ευκαιρία, αφήνοντας ξεκρέμαστους τους πρωταγωνιστές του. Στο δεύτερο σκέλος, έχουμε τις πολύ καλές σκηνές που στήνει ο σκηνοθέτης, που είναι αρκετές, αλλά καμία δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στην πλοκή μας. Αναφορές στις πρώτες ταινίες και στον Σπίλμπεργκ, ατμόσφαιρα τρόμου και παραμυθιού αλλά ουσία σε τίποτα από όλα αυτά. Υπάρχει μία σκηνή που θεωρώ ότι εκεί τέλειωσε ουσιαστικά αυτή η ταινία, εκεί άφησε πίσω οτιδήποτε ενδιαφέρον υπήρχε και είναι μάλιστα συμβολική και ίσως η πιο όμορφα δοσμένη. Όταν το πλοίο αφήνει το νησί που καταστρέφεται από το ηφαίστειο, στο λιμάνι υπάρχει ένας βραχιόσαυρος (ο πρώτος δεινόσαυρος που είδε ο Άλαν Γκραντ στην πρώτη ταινία) ο οποίος δεν έχει πουθενά να πάει και μέσα στους καπνούς και στη λάβα βλέπουμε τη σκιά του να σηκώνεται στα δύο πόδια, ως αναφορά στην ταινία του Σπίλμπεργκ, και η σεκάνς τελειώνει με τον προφανή θάνατό του. Εκεί τελείωσε οτιδήποτε ουσιαστικό είχε να κάνει η ταινία.
Οι χαρακτήρες των Κρις Πρατ και Μπράις Ντάλας Χάουαρντ επανέρχονται κι εδώ το σενάριο καταφέρνει να κάνει και τον Πρατ αδιάφορο ενώ η Ντάλας προάγεται από ενοχλητική- στην πρώτη ταινία- απλώς σε αδιάφορη. Ο νεαρός και η νεαρά που παίζουν τους βοηθούς της Χάουαρντ ξεχνιούνται κι αυτοί σύντομα, με την κοπελιά να είναι ωστόσο η πιο διακριτική ίσως παρουσία της ταινίας, ενώ έχουμε και τον απαραίτητο κακό στρατιωτικό, που υποδύεται ο Τεντ Λεβάιν, που περιμένεις να είναι καρικατούρα αλλά εδώ παραείναι. Τον κακό της υπόθεσης αναλαμβάνει να υποδυθεί ο Ραφ Σπαλ, ο οποίος τι να κάνει κι αυτός, παίζει με ότι του δώσανε, όπως και ο Τζέιμς Κρόμγουελ, ο Τόμπι Τζόουνς (αυτός κι αν είναι καρικατούρα) και ο Τζεφ Γκόλντμπλουμ, που επιστρέφει αλλά για πολύ πολύ λίγο, μόνο για να ξεκινήσει και να κλείσει την ταινία.
"Μια θεαματική, διεκπεραιωτική αρπαχτή ήταν στην ουσία το Fallen Kingdom. Μια αρπαχτή που βρίσκεται αν δεν κάνω λάθος πάρα πολύ ψηλά στη λίστα των πιο επιτυχημένων εισπρακτικά ταινιών όλων των εποχών, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό για ένα φιλμ που δεν είναι από τα καλύτερα της σειράς."
 |
JURASSIC WORLD:
ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΕΠΕΣΕ
Σκηνοθεσία: J.A. Bayona
Σενάριο:Derek Connolly,Colin Trevorrow
Παίζουν:Chris Pratt,
Bryce Dallas Howard,Rafe Spall |
Κυρίες και κύριοι, έχουμε νέο διεκδικητή στον τίτλο της χειρότερης ταινίας στη σειρά του Jurassic Park! Το Jurassic Park III αισθάνεται πολύ κοντά την ανάσα του Fallen Kingdom που απειλεί να πάρει τη θέση του παρά τα εντυπωσιακότατα ψηφιακά εφέ και την προσεγμένη παραγωγή του. Θεωρούσα ότι δύσκολα θα είχε αυτή η σειρά σήμερα μια κακή ταινία στο ενεργητικό της, όμως το Fallen Kingdom έχει πολλά από αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια κακή ταινία.
Τρία χρόνια μετά τα γεγονότα του Jurassic World επιστρέφουμε στη νήσο Νούμπλαρ. Το πάρκο έχει κλείσει αλλά οι δεινόσαυροι είναι ακόμα εκεί και κινδυνεύουν με αφανισμό καθώς έχει ξυπνήσει το ηφαίστειο του νησιού. Πρώην συνεργάτης του ιδρυτή του Πάρκου, Τζον Χάμοντ, επικοινωνεί με την Κλερ Ντέρινγκ, η οποία έχει ξεκινήσει εκστρατεία για τη σωτηρία των δεινοσαύρων, και τη χρηματοδοτεί για να πάει στον νησί μαζί με τον εκπαιδευτή των ζώων, Όουεν Γκρέιντι. Εκεί υπάρχει ένα επιτελείο που θα φροντίσει για τη μεταφορά των περισσότερων ζώων σε ασφαλές μέρος, στην Αμερική. Η Κλερ και ο Όουεν δεν αργούν να ανακαλύψουν ότι σκοπός του χρηματοδότη δεν ήταν ακριβώς η σωτηρία των ζώων αλλά η ανεύρεση του DNA του Ιντόμινους Ρεξ και η δημιουργία ενός νέου δεινοσαύρου, ικανό να χρησιμοποιηθεί ως όπλο και να πουληθεί στους ενδιαφερόμενους. Παράλληλα μεταφέρονται και μερικά ακόμα είδη δεινοσαύρων καθώς μερικά εκατομμύρια παραπάνω στη μαύρη αγορά, δεν θα ήταν κι άσχημα. Οι δεινόσαυροι λοιπόν μεταφέρονται στην Αμερική και η Κλερ με τον Όουεν προσπαθούν να σταματήσουν την καταστροφική αυτή επιχείρηση.
Το φιλμ που σκηνοθέτησε ο J.A. Bayona έχει τρία πολύ καλά στοιχεία: καλή φωτογραφία, εξαιρετικά εφέ και μερικές πολύ καλές σκηνές δράσης και αγωνίας. Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν το μετατρέπει σε μια καλή ταινία, γιατί δεν υπάρχει το απαραίτητο σενάριο, η πλοκή που οδηγεί την κάθε ταινία κάπου. Οι δεινόσαυροι μεταφέρονται χωρίς καμία λογική από το νησί σε μια έπαυλη (!) και φυλάσσονται στα υπόγεια (!!) έως ότου γίνει η δημοπρασία τους! Ναι, δεινόσαυροι μπαίνουν σε κλουβιά στο υπόγειο μιας έπαυλης μόνο και μόνο για να γίνει αυτό που γίνεται στο φινάλε και να γυρίσει ο Τρεβόροου το φιλμ που ήθελε πάντα να γυρίσει. Κοινώς, το Fallen Kingdom είναι μια ταινία που αναλαμβάνει απλώς να μεταφέρει τους δεινόσαυρους από το νησί στην Αμερική, με όσο πιο ανώδυνο τρόπο γίνεται για τη σειρά. Εισπρακτικά το κατάφερε και με το παραπάνω, οπότε όλοι ικανοποιημένοι στη Universal και πάμε για το τελικό μέρος του Jurassic World σε λίγα χρόνια, το οποίο, παρά την απογοήτευσή μου από αυτό το δεύτερο μέρος, ομολογώ ότι μου κεντρίζει την περιέργεια και θα περιμένω με ενδιαφέρον.
Πίσω στο Fallen Kingdom τώρα και στον σκηνοθέτη του, J.A. Bayona, ο οποίος είναι ένας άνθρωπος που φανερά αγαπά το σινεμά τρόμου και το γοτθικό στοιχείο. Μέσα στο σεναριακό αχταρμά της ταινίας, αυτό είναι φανερό με αρκετές σκηνές οι οποίες στην πλειοψηφία τους ήταν καλά στημένες και γοητευτικά κινηματογραφημένες αλλά έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με την ιδεολογία των πρωταγωνιστών και κανένα ρόλο δεν έπαιζαν στην δράση της ταινίας. Τι εννοώ με αυτά: στο πρώτο σκέλος που αφορά την ιδεολογία των πρωταγωνιστών, έχουμε τους ήρωες που προσπαθούσαν να βοηθήσουν τα ζώα να επιζήσουν. Ο σκηνοθέτης όμως παρουσιάζει τα ζώα σαν τέρατα σε κάθε σκηνή που του δίνεται η ευκαιρία, αφήνοντας ξεκρέμαστους τους πρωταγωνιστές του. Στο δεύτερο σκέλος, έχουμε τις πολύ καλές σκηνές που στήνει ο σκηνοθέτης, που είναι αρκετές, αλλά καμία δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στην πλοκή μας. Αναφορές στις πρώτες ταινίες και στον Σπίλμπεργκ, ατμόσφαιρα τρόμου και παραμυθιού αλλά ουσία σε τίποτα από όλα αυτά. Υπάρχει μία σκηνή που θεωρώ ότι εκεί τέλειωσε ουσιαστικά αυτή η ταινία, εκεί άφησε πίσω οτιδήποτε ενδιαφέρον υπήρχε και είναι μάλιστα συμβολική και ίσως η πιο όμορφα δοσμένη. Όταν το πλοίο αφήνει το νησί που καταστρέφεται από το ηφαίστειο, στο λιμάνι υπάρχει ένας βραχιόσαυρος (ο πρώτος δεινόσαυρος που είδε ο Άλαν Γκραντ στην πρώτη ταινία) ο οποίος δεν έχει πουθενά να πάει και μέσα στους καπνούς και στη λάβα βλέπουμε τη σκιά του να σηκώνεται στα δύο πόδια, ως αναφορά στην ταινία του Σπίλμπεργκ, και η σεκάνς τελειώνει με τον προφανή θάνατό του. Εκεί τελείωσε οτιδήποτε ουσιαστικό είχε να κάνει η ταινία.
Οι χαρακτήρες των Κρις Πρατ και Μπράις Ντάλας Χάουαρντ επανέρχονται κι εδώ το σενάριο καταφέρνει να κάνει και τον Πρατ αδιάφορο ενώ η Ντάλας προάγεται από ενοχλητική- στην πρώτη ταινία- απλώς σε αδιάφορη. Ο νεαρός και η νεαρά που παίζουν τους βοηθούς της Χάουαρντ ξεχνιούνται κι αυτοί σύντομα, με την κοπελιά να είναι ωστόσο η πιο διακριτική ίσως παρουσία της ταινίας, ενώ έχουμε και τον απαραίτητο κακό στρατιωτικό, που υποδύεται ο Τεντ Λεβάιν, που περιμένεις να είναι καρικατούρα αλλά εδώ παραείναι. Τον κακό της υπόθεσης αναλαμβάνει να υποδυθεί ο Ραφ Σπαλ, ο οποίος τι να κάνει κι αυτός, παίζει με ότι του δώσανε, όπως και ο Τζέιμς Κρόμγουελ, ο Τόμπι Τζόουνς (αυτός κι αν είναι καρικατούρα) και ο Τζεφ Γκόλντμπλουμ, που επιστρέφει αλλά για πολύ πολύ λίγο, μόνο για να ξεκινήσει και να κλείσει την ταινία.
Μια θεαματική, διεκπεραιωτική αρπαχτή ήταν στην ουσία το Fallen Kingdom. Μια αρπαχτή που βρίσκεται αν δεν κάνω λάθος πάρα πολύ ψηλά στη λίστα των πιο επιτυχημένων εισπρακτικά ταινιών όλων των εποχών, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό για ένα φιλμ που δεν είναι από τα καλύτερα της σειράς. Τέλος πάντων, αυτό ήταν το Fallen Kingdom και πάει πέρασε. Σειρά έχει το τρίτο μέρος που επανέρχεται ο Τρεβόροου να σκηνοθετήσει καθώς είχε δηλώσει ξεκάθαρα ότι σε αυτό στόχευε. Το Jurassic World γίνεται πραγματικότητα στο φινάλε αυτή της ταινίας (Ουπς! Σπόιλερ!) και μένει να δούμε πως θα τελειώσει αυτή την τριλογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου