Είδος: Περιπέτεια, Δράσης
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Το σενάριο στο νέο του φιλμ υπογράφει ο ίδιος, σε μια μεταφορά (τη δεύτερη) μυθιστορήματος του Ιάπωνα συγγραφέα, Τζούκο Νισιμούρα. Σε αυτή τη σύγχρονη προσαρμογή του μυθιστορήματος, ο Γου, βάζει έναν δικηγόρο μιας μεγάλης φαρμακευτικής εταιρείας να βρίσκεται κατηγορούμενος για ένα φόνο που δεν έχει διαπράξει. Τα "κεφάλια" της φαρμακευτικής του στήνουν παγίδα για να μην αποκαλυφθεί η απάτη που έχουν διαπράξει και ο δικηγόρος βρίσκεται στη θέση του φυγά, με τους μπράβους της φαρμακευτικής και έναν πανέξυπνο αστυνομικό, να τον καταδιώκουν. Σύντομα ο αστυνομικός αντιλαμβάνεται ότι ο δικηγόρος είναι αθώος και μαζί προσπαθούν να αποδείξουν την πλεκτάνη που έχει στηθεί αλλά και πολλά περισσότερα που κρύβει εδώ και χρόνια η φαρμακευτική εταιρεία.
Το Manhunt δεν φτάνει σε καμία περίπτωση στο επίπεδο των τριών ταινιών που αναφέραμε πιο πάνω. Δεν έχει τη δύναμη και την ένταση ούτε του Hard Boiled ούτε του The Killer και δεν έχει δουλέψει τόσο καλά τους χαρακτήρες του όπως συνέβη σε αυτά τα φιλμ. Μπορεί κι εκείνα να υστερούσαν σε σενάριο αλλά ο Γου κατάφερνε να δώσει στους ηθοποιούς του κατάλληλους ρόλους. Κι εδώ η διανομή μια χαρά είναι και οι Ζανγ Χανιού και Μασαχάρου Φουκιουγιάμα, φυγάς και αστυνομικός αντίστοιχα, πολύ καλά τα πάνε με τους ρόλους τους και αποδίδουν αυτό το δίδυμο διαφορετικών χαρακτήρων που θυμίζει έντονα, σε αυτό το κομμάτι το The Killer. Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές που το σενάριο διακρίνεται για την απλοϊκότητα του, με αφελείς διαλόγους, κάτι που όμως δε νομίζω ότι απασχολεί ιδιαίτερα τον Γου. Αυτό που φαίνεται ότι ήθελε να κάνει ο Κινέζος, ήταν μια καθαρή ταινία δράσης, από αυτές που τόσο του άρεσε να φτιάχνει πριν χρόνια. Ήθελε τα κυνηγητά του, το γρήγορο μοντάζ (κι ας το παρακάνει στο πρώτο μισό...), τις "ψιλές" να πέφτουν και τις σφαίρες να σχίζουν τα κάδρα του. Και από αυτά, δεν έχουμε παράπονο.
"Υπάρχουν στιγμές που το σενάριο διακρίνεται για την απλοϊκότητα του, με αφελείς διαλόγους, κάτι που όμως δε νομίζω ότι απασχολεί ιδιαίτερα τον Γου. Αυτό που φαίνεται ότι ήθελε να κάνει ο Κινέζος, ήταν μια καθαρή ταινία δράσης, από αυτές που τόσο του άρεσε να φτιάχνει πριν χρόνια."
 |
ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ
Σκηνοθεσία: John Woo
Σενάριο: John Woo,
Jukô Nishimura(βιβλίο)
Παίζουν:Hanyu Zhang,
Masaharu Fukuyama,Stephy Qi |
Όσοι αγαπήσατε το σινεμά του Τζον Γου, ετοιμαστείτε, γιατί ο άρχοντας της καταιγιστικής δράσης και των ρομαντικών περιπετειών επέστρεψε! Αυτή η επιστροφή είναι μια επιστολή αγάπης του Τζον Γου του σήμερα στον Τζον Γου της δεκαετίας του 1980, τότε που έδωσε τα δείγματα του προσωπικού του τρόπου κινηματογράφησης, με τα κλασικά πλέον, A Better Tomorrow, The Killer και Hard Boiled.
Το σενάριο στο νέο του φιλμ υπογράφει ο ίδιος, σε μια μεταφορά (τη δεύτερη) μυθιστορήματος του Ιάπωνα συγγραφέα, Τζούκο Νισιμούρα. Σε αυτή τη σύγχρονη προσαρμογή του μυθιστορήματος, ο Γου, βάζει έναν δικηγόρο μιας μεγάλης φαρμακευτικής εταιρείας να βρίσκεται κατηγορούμενος για ένα φόνο που δεν έχει διαπράξει. Τα "κεφάλια" της φαρμακευτικής του στήνουν παγίδα για να μην αποκαλυφθεί η απάτη που έχουν διαπράξει και ο δικηγόρος βρίσκεται στη θέση του φυγά, με τους μπράβους της φαρμακευτικής και έναν πανέξυπνο αστυνομικό, να τον καταδιώκουν. Σύντομα ο αστυνομικός αντιλαμβάνεται ότι ο δικηγόρος είναι αθώος και μαζί προσπαθούν να αποδείξουν την πλεκτάνη που έχει στηθεί αλλά και πολλά περισσότερα που κρύβει εδώ και χρόνια η φαρμακευτική εταιρεία.
Το σενάριο απλό. Μια πρώτη ανάγνωση θα σας θυμίσει τον Φυγά (αλήθεια, πως θα ήταν ο Φυγάς αν εκείνη την εποχή είχε αναλάβει τη σκηνοθεσία ο Τζον Γου;) ενώ από τα πρώτα πλάνα της ταινίας θα συνειδητοποιήσετε ότι παρακολουθείτε μια ταινία που φέρει όλα τα στοιχεία του σινεμά του Κινέζου μάστορα. Πολλά "παγωμένα" καρέ, αρκετή αργή κίνηση της κάμερας, πυροβολισμοί και φυσικά δεν αργούν να κάνουν την εμφάνισή τους τα αγαπημένα πτηνά του σκηνοθέτη, τα περιστέρια, σήμα κατατεθέν των ταινιών του. Αν δεν ήταν τόσο καθαρή η εικόνα, με τα έντονα χρώματα και την υψηλή ανάλυση θα μπορούσες κάλλιστα να πιστέψεις ότι παρακολουθείς κάποιο χαμένο φιλμ του Τζον Γου από το παρελθόν.
Το Manhunt δεν φτάνει σε καμία περίπτωση στο επίπεδο των τριών ταινιών που αναφέραμε πιο πάνω. Δεν έχει τη δύναμη και την ένταση ούτε του Hard Boiled ούτε του The Killer και δεν έχει δουλέψει τόσο καλά τους χαρακτήρες του όπως συνέβη σε αυτά τα φιλμ. Μπορεί κι εκείνα να υστερούσαν σε σενάριο αλλά ο Γου κατάφερνε να δώσει στους ηθοποιούς του κατάλληλους ρόλους. Κι εδώ η διανομή μια χαρά είναι και οι Ζανγ Χανιού και Μασαχάρου Φουκιουγιάμα, φυγάς και αστυνομικός αντίστοιχα, πολύ καλά τα πάνε με τους ρόλους τους και αποδίδουν αυτό το δίδυμο διαφορετικών χαρακτήρων που θυμίζει έντονα, σε αυτό το κομμάτι το The Killer. Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές που το σενάριο διακρίνεται για την απλοϊκότητα του, με αφελείς διαλόγους, κάτι που όμως δε νομίζω ότι απασχολεί ιδιαίτερα τον Γου. Αυτό που φαίνεται ότι ήθελε να κάνει ο Κινέζος, ήταν μια καθαρή ταινία δράσης, από αυτές που τόσο του άρεσε να φτιάχνει πριν χρόνια. Ήθελε τα κυνηγητά του, το γρήγορο μοντάζ (κι ας το παρακάνει στο πρώτο μισό...), τις "ψιλές" να πέφτουν και τις σφαίρες να σχίζουν τα κάδρα του. Και από αυτά, δεν έχουμε παράπονο.
Αν οποιοσδήποτε άλλος σκηνοθετούσε αυτό το φιλμ θα μιλούσαμε ίσως τώρα για παλιομοδίτικο τρόπο, αντιγραφή των τεχνικών του Τζον Γου και άλλα τέτοια. Έλα που όμως όταν ο ίδιος ο Γου αποφασίζει να αντιγράψει τον παλιό του εαυτό, δεν μπορείς να καταλογίσεις τίποτα. Είπαμε, επιστολή αγάπης στο κινηματογραφικό είδος που αυτός δημιούργησε, αυτό το μείγμα δράσης και ρομάντζου, που σφράγισε τον παγκόσμιο κινηματογράφο πίσω στη δεκαετία του 1980. Μην ξεχνάμε ότι ανάμεσα στους θαυμαστές του Τζον Γου υπάρχουν σκηνοθέτες όπως ο Μάρτιν Σκορτσέζε, ο Κουέντιν Ταραντίνο και ο Σαμ Ράιμι, με τον τελευταίο να θεωρεί ότι ο Γου είναι για τη δράση ότι ο Χίτσκοκ για το σασπένς: αυθεντία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου