Είδος: Κωμωδία, Δράσης
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Αφού περιγράψαμε πάνω κάτω την πλοκή της ταινίας τώρα πρέπει να πούμε και μερικά πράγματα για το ποιόν της. Τι να πεις όμως και τι να αφήσεις;
Πέρα από εκεί όμως, δε μένει τίποτα από την κωμική περιπέτεια που φέρει τον τίτλο Baywatch. Ο χαρισματικός Ντουέιν Τζόνσον προβάλει τους μύες του και το αστραφτέρο χαμόγελό του, ο Ζακ Έφρον μας δείχνει ότι έχει γυμνάσει και τον τελευταίο μυ του κορμιού του, εκτός από τον μυ που βοηθά στην υποκριτική (κακία μεγάλη...), η Αλέσαντρα Νταντάριο είναι κούκλα και δέχεται να πετάει προσβλητικά αστεία για το στήθος της και για να μην λέμε πολλά, από παρουσίες δεν τα πάει άσχημα το φιλμ. Σε όλα τα άλλα αποτυγχάνει. Ακόμα και αυτά τα αναθεματισμένα cameo που περιμένεις -και τα οποία για κάποιο λόγο τα αναφέρουν και στους τίτλους έναρξης- είναι τόσο αδιάφορα και χωρίς κανένα στοιχείο έκπληξης που πραγματικά τρελαίνεσαι. Δε μπόρεσες να σκεφτείς έναν πιο έξυπνο και πιο αστείο τρόπο να βάλεις στο φιλμ τον Χάσελχοφ και την Πάμελα Άντερσον; Ειδικά το πέρασμα της Άντερσον είναι πέρα για πέρα ανούσιο.
"Προφανώς υπήρχε πρόθεση να γίνει κάτι σαν το Jump Street 21, την κινηματογραφική μεταφορά δηλαδή μιας άλλης επιτυχημένης σειράς, της δεκαετίας του 1980, και να κινηθούν ανάμεσα στην κωμωδία και την αστυνομική περιπέτεια. Εδώ όμως δεν πετυχαίνει τίποτα. Ούτε χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών, ούτε καλές κωμικές ατάκες, ούτε κωμικό timing, ούτε ενδιαφέρουσα πλοκή και δράση."
 |
Σκηνοθεσία:Seth Gordon
Σενάριο:
Παίζουν:Dwayne Johnson,
Zac Efron,Alexandra Daddario |
Είσαι έτοιμος για ασταμάτητα σεξιστικά, ρατσιστικά αστεία; Είσαι έτοιμος για βαρετές σκηνές δράσης εμβόλιμες μέσα σε όλο αυτό το συρφετό κακών αστείων; Είσαι έτοιμος για μια πιο χαζή ταινία ακόμα και από την χαζή αλλά υπερεπιτυχημένη τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του 1990; Εγώ πάντως δεν ήμουν, παρότι δε λέω όχι σε μερικές δόσεις κακού κολεγιακού χιούμορ και παρότι δεν περίμενα τίποτα ιδιαίτερο παρακολουθώντας το Baywatch.
Στο φιλμ που σκηνοθετεί ο Σεθ Γκόρντον (Αφεντικά Για Σκότωμα) συναντούμε ξανά τον Μιτς Μπιουκάνον, αρχι-ναυαγοσώστη στο Μαλιμπού. Ο Μιτς έχει μια εξαιρετική ομάδα ναυαγοσωστικού προσωπικού, στην οποία όμως προστίθεται και ο παρηκμασμένος χρυσός Ολυμπιονίκης της κολύμβησης, Ματ Μπρόντι. Αλαζόνας και χωρίς διάθεση για συνεργασία, ο Μπρόντι τα βρίσκει σκούρα με τον Μιτς αλλά σύντομα καταλαβαίνει ότι πρέπει να συνεργαστεί, καθώς η παραλία απειλείται από τη διακίνηση ενός ισχυρού ναρκωτικού. Η αστυνομία δεν είναι διατεθειμένη να συνεργαστεί με τους ναυαγοσώστες αλλά οι "φρουροί της παραλίας" κάνουν τη δική τους έρευνα και μπλέκουν σε δύσκολες καταστάσεις.
Αφού περιγράψαμε πάνω κάτω την πλοκή της ταινίας τώρα πρέπει να πούμε και μερικά πράγματα για το ποιόν της. Τι να πεις όμως και τι να αφήσεις;
Προφανώς υπήρχε πρόθεση να γίνει κάτι σαν το Jump Street 21, την κινηματογραφική μεταφορά δηλαδή μιας άλλης επιτυχημένης σειράς, της δεκαετίας του 1980, και να κινηθούν ανάμεσα στην κωμωδία και την αστυνομική περιπέτεια. Εδώ όμως δεν πετυχαίνει τίποτα. Ούτε χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών, ούτε καλές κωμικές ατάκες, ούτε κωμικό timing, ούτε ενδιαφέρουσα πλοκή και δράση. Νομίζω ότι γέλασα μία με δύο φορές, τη στιγμή που εμφανίζεται στην οθόνη ο αστυνομικός υπεύθυνος της περιοχής, τον οποίο υποδύεται ο Γιάχα Αμπντούλ Ματίν, και ξεκινά ένα αστείο που επαναλαμβάνεται μερικές φορές στην πορεία, σχετικά με τη δράση των ναυαγοσωστών εκτός παραλίας και την εμμονή του αστυνομικού στο να τους δώσει να καταλάβουν ότι δε μπορούν να μπλέκονται σε καταδιώξεις και λοιπές ενέργειες που αφορούν μόνο την αστυνομία ή το λιμενικό, σατιρίζοντας έτσι και τον τρόπο που η σειρά αντιμετώπιζε τους ναυαγοσώστες.
Πέρα από εκεί όμως, δε μένει τίποτα από την κωμική περιπέτεια που φέρει τον τίτλο Baywatch. Ο χαρισματικός Ντουέιν Τζόνσον προβάλει τους μύες του και το αστραφτέρο χαμόγελό του, ο Ζακ Έφρον μας δείχνει ότι έχει γυμνάσει και τον τελευταίο μυ του κορμιού του, εκτός από τον μυ που βοηθά στην υποκριτική (κακία μεγάλη...), η Αλέσαντρα Νταντάριο είναι κούκλα και δέχεται να πετάει προσβλητικά αστεία για το στήθος της και για να μην λέμε πολλά, από παρουσίες δεν τα πάει άσχημα το φιλμ. Σε όλα τα άλλα αποτυγχάνει. Ακόμα και αυτά τα αναθεματισμένα cameo που περιμένεις -και τα οποία για κάποιο λόγο τα αναφέρουν και στους τίτλους έναρξης- είναι τόσο αδιάφορα και χωρίς κανένα στοιχείο έκπληξης που πραγματικά τρελαίνεσαι. Δε μπόρεσες να σκεφτείς έναν πιο έξυπνο και πιο αστείο τρόπο να βάλεις στο φιλμ τον Χάσελχοφ και την Πάμελα Άντερσον; Ειδικά το πέρασμα της Άντερσον είναι πέρα για πέρα ανούσιο.
Δεν ήξερε που ήθελε να απευθυνθεί το Baywatch, κάτι που ήξερε πολύ καλά η ομώνυμη σειρά και αυτό ήταν που την κράτησε τόσα χρόνια ζωντανή. Μπορεί να μην είχε καλούς ηθοποιούς, μπορεί το σενάριο και η σκηνοθεσία να ήταν για κλάματα αλλά οι κορίτσαροι και τα καλογυμνασμένα αγόρια ήταν εκεί για να καλύψουν τις ατέλειες και να χαρίσουν στους απανταχού έφηβους αξέχαστες στιγμές ερωτικών φαντασιώσεων. Μην ξεχνάμε ότι η σειρά έβγαλε το απόλυτο ερωτικό σύμβολο της δεκαετίας του 1990. Ναι, την Πάμελα Άντερσον, αυτή που ο Σεθ Γκόρντον της χάρισε το πιο αδιάφορο cameo της ταινίας. Κι όμως εδώ ούτε τα καλλίγραμμα κορμιά δε μπορούν να προβληθούν κατάλληλα! Πολλά είπαμε. Πάρα πολλά για μια κινηματογραφική αρπαχτή που ούτως ή άλλως θα βρεθεί στα αζήτητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου