Είδος: Πολιτικό Θρίλερ, Δραματική
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Δύσκολο έως εκνευριστικό ανά διαστήματα το φιλμ του Μάντεν λόγω των ασταμάτητων και γρήγορων διαλόγων που μπορεί πραγματικά να σου προκαλέσουν πονοκέφαλο. Πολιτικοί όροι, ονόματα κι ένα σωρό άλλα περνάνε από τα αυτιά μας σαν ριπές πολυβόλων αλλά όλα καλά αν μπορέσεις να πιάσεις τα βασικά και να κατανοήσεις το χαρακτήρα που ερμηνεύει η Τσαστέιν. Αδίστακτη, ευφυής αλλά και συναισθηματικά προβληματική η Σλόαν της Τσαστέιν κλέβει την παράσταση και είναι αυτή που δείχνει τον πραγματικό χαρακτήρα των ανθρώπων που μπλέκονται με την πολιτική, τόσο στο παρασκήνιο όσο και μπροστά στα φώτα. Ανύπαρκτη προσωπική ζωή και μόνο δουλειά και σκέψη για τη δουλειά, με αποτέλεσμα να θυσιάζονται σχεδόν τα πάντα στο βωμό της επιτυχίας, στην επίτευξη του στόχου.
"Ο Μάντεν αφήνει τους διαλόγους του Περέρα να μας πνίξουν, δίνοντας μερικά κενά σιωπής για να επεξεργαστούμε όσα έχουμε ακούσει αλλά και για να εμπλακούμε συναισθηματικά με την κατάσταση της Σλόαν κι αυτό είναι στην ουσία που σώζει το φιλμ. Για τους φίλους των πολιτικών θρίλερ είναι μια καλή επιλογή και σίγουρα θα το εκτιμήσουν περισσότερο."
 |
ΚΥΡΙΑ ΣΛΟΑΝ
Σκηνοθεσία:John Madden
Σενάριο:Jonathan Perera
Παίζουν:Jessica Chastain,
Mark Strong,Gugu Mbatha-Raw |
Το Miss Sloane δεν ανήκει μόνο στο είδος του πολιτικού θρίλερ. Ανήκει και στο είδος των ταινιών που όλοι μιλάνε γρήγορα με ακταλαβίστικους- πολλές φορές- όρους κι εσύ προσπαθείς να εστιάσεις και να πιάσεις όσο περισσότερα γίνεται. Στη χειρότερη θα πιάσεις το βασικό νόημα κι αυτό είναι αρκετό, όμως, για να βγεις ικανοποιημένος από την προβολή του φιλμ.
Ο Τζον Μάντεν σκηνοθετεί τη Τζέσικα Τσαστέιν στο ρόλο της Ελίζαμπεθ Σλόαν, μιας λομπίστριας, η οποία έρχεται σε αντιπαραθέση με τις οπλοβιομηχανίες της Αμερικής και προσπαθεί να σταματήσει την εφαρμογή ενός νόμου υπέρ της οπλοκατοχής. Μέσα από το φακό του Μάντεν και το σενάριο του Τζόναθαν Περέρα, παρακολουθούμε τον σκληρό και αδίστακτο κόσμο των εταιρειών υπόγειας πολιτικής πίεσης, με σύμμαχο ένα πολύ καλό επιτελείο ηθοποιών, που στην κορυφή του υπάρχει η εξαιρετική Τσαστέιν.
Δύσκολο έως εκνευριστικό ανά διαστήματα το φιλμ του Μάντεν λόγω των ασταμάτητων και γρήγορων διαλόγων που μπορεί πραγματικά να σου προκαλέσουν πονοκέφαλο. Πολιτικοί όροι, ονόματα κι ένα σωρό άλλα περνάνε από τα αυτιά μας σαν ριπές πολυβόλων αλλά όλα καλά αν μπορέσεις να πιάσεις τα βασικά και να κατανοήσεις το χαρακτήρα που ερμηνεύει η Τσαστέιν. Αδίστακτη, ευφυής αλλά και συναισθηματικά προβληματική η Σλόαν της Τσαστέιν κλέβει την παράσταση και είναι αυτή που δείχνει τον πραγματικό χαρακτήρα των ανθρώπων που μπλέκονται με την πολιτική, τόσο στο παρασκήνιο όσο και μπροστά στα φώτα. Ανύπαρκτη προσωπική ζωή και μόνο δουλειά και σκέψη για τη δουλειά, με αποτέλεσμα να θυσιάζονται σχεδόν τα πάντα στο βωμό της επιτυχίας, στην επίτευξη του στόχου.
Ο Μάντεν αφήνει τους διαλόγους του Περέρα να μας πνίξουν, δίνοντας μερικά κενά σιωπής για να επεξεργαστούμε όσα έχουμε ακούσει αλλά και για να εμπλακούμε συναισθηματικά με την κατάσταση της Σλόαν κι αυτό είναι στην ουσία που σώζει το φιλμ. Για τους φίλους των πολιτικών θρίλερ είναι μια καλή επιλογή (είναι και η μόνη, εδώ που τα λέμε, το τελευταίο διάστημα) και σίγουρα θα το εκτιμήσουν περισσότερο. Αν δε, υπάρχει και υπόβαθρο που σας βοηθά να κατανοήσετε τους όρους που χρησιμοποιεί το σενάριο του καλύτερα από εμάς τους κοινούς θνητούς, μάλλον η Κυρία Σλόαν θα σας κρατήσει ιδανική συντροφιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου