Είδος: Δραματική, Θρίλερ
"Το ερασιτεχνικό ανά διαστήματα μοντάζ, η ψυχρή προσέγγιση των φορτισμένων συναισθηματικά πρωταγωνιστών και η απόμακρη αφήγηση του Λέστερ κερδίζουν το παιχνίδι και στο τέλος το φιλμ χάνει πόντους. Κρατάμε τις καλές ερμηνείες των δύο ανδρών και τα καλά πρώτα τριάντα λεπτά αλλά μένουμε ανικανοποίητοι από την εξέλιξη μιας ιστορίας που θα μπορούσε να πει περισσότερα."
![]() |
Σκηνοθεσία:Elliott Lester
Σενάριο:Javier Gullón
Παίζουν:Arnold Schwarzenegger,
Scoot McNairy,Maggie Grace |
Ελάτε. Ας μεταφερθούμε νοητά πίσω στο 1985. Κλείστε τα μάτια σας και φανταστείτε ότι έχετε μόλις βγει από την κινηματογραφική προβολή του Commando με πρωταγωνιστή τον ήδη επιτυχημένο ήρωα ταινιών δράσης, Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ. Φανταστείτε λοιπόν ότι κάποιος σας λέει ότι έρχεται από το μέλλον, σαν άλλος Κάιλ Ρις, από την ταινία που έκανε είδωλο τον Άρνι (The Terminator), και σας πληροφορεί ότι το 2017, ένα από τα καλύτερα στοιχεία ενός δραματικού θρίλερ που φέρει τον τίτλο Aftermath, είναι η στιβαρή και καθαρή ερμηνεία του Άρνι. Χαμογελάτε ευγενικά, τον προσπερνάτε και γυρνάτε στην παρέα σας, η οποία σας ρωτά απορημένη τι συνέβη κι εσείς απαντάτε ότι πέσατε πάνω σε έναν τρελό που έλεγε ασυναρτησίες για το μέλλον και δραματικές ερμηνείες του Σβαρτσενέγκερ. Τότε ανοίγετε τα μάτια σας, βρίσκεστε στο 2017, το Aftermath έχει κυκλοφορήσει και αρχίζετε να αναζητάτε τον τύπο που σας προειδοποίησε το 1985, για να σας κάνει πλούσιο, δίνοντάς τα επόμενα νούμερα του Τζόκερ!

Αρκετά καλά αρχίζει το Aftermath αλλά καταλήγει ένα φιλμ διόλου ικανοποιητικό. Τόσο η ερμηνεία του Σβαρτσενέγκερ όσο και αυτή του Σκουτ ΜακΝέρι κρατούν το ενδιαφέρον μας αλλά ο τρόπος που χειρίζεται το φιλμ του ο σκηνοθέτης, Έλιοτ Λέστερ, δε βοηθά καθόλου. Θέλει να μιλήσει για την απώλεια, για τις συνέπειες των πράξεών μας αλλά ο τρόπος του όσο προχωρά το φιλμ δεν είναι αντάξιος των προσδοκιών που σου δημιουργεί το πρώτο ημίωρο. Δύο ιστορίες παράλληλες, δύο ανθρώπων που ο ένας χάνει την οικογένειά του και ο άλλος χάνει τον εαυτό του μετά το τραγικό συμβάν. Αν ποντάρεις κάπου, είναι η στιγμή που οι δύο πρωταγωνιστές θα βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο. Όταν, όμως, αυτό συμβαίνει, το μόνο που μένει είναι μια αιφνίδια σκηνή που συναισθηματικά σε αδειάζει καθώς η αλληλεπίδραση των δύο χαρακτήρων είναι μηδαμινή.
Το ερασιτεχνικό ανά διαστήματα μοντάζ, η ψυχρή προσέγγιση των φορτισμένων συναισθηματικά πρωταγωνιστών και η απόμακρη αφήγηση του Λέστερ κερδίζουν το παιχνίδι και στο τέλος το φιλμ χάνει πόντους. Κρατάμε τις καλές ερμηνείες των δύο ανδρών και τα καλά πρώτα τριάντα λεπτά αλλά μένουμε ανικανοποίητοι από την εξέλιξη μιας ιστορίας που θα μπορούσε να πει περισσότερα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου