Ghostbusters (2016)

Είδος: Κωμωδία, Φαντασίας

Σκηνοθεσία:Paul Feig

Σενάριο:Katie Dippold,Paul Feig

Παίζουν:Melissa McCarthy,
Kristen Wiig,Kate McKinnon

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

ΥΠΟΘΕΣΗ: Έντονη φυσική δραστηριότητα παρατηρείται στην πόλη της Νέας Υόρκης και φαντάσματα κάνουν την εμφάνισή τους σε διάφορα σημεία της πόλης. Η φυσικός αλλά και ερευνήτρια του μεταφυσικού Έριν Γκίλμπερτ, θα συνεργαστεί με την παλιά φίλη και συνάδελφο της, Άμπι Γέητς, και μαζί με την πυρηνικό φυσικό Τζίλιαν Χόλτζμαν και την πρώην υπάλληλο στο μετρό της πόλης, Πάτι Τόλαν, θα δημιουργήσουν μια ομάδα Κυνηγών Φαντασμάτων.

ΑΠΟΨΗ: Υπήρχε κάτι στο φιλμ του 1984, το πρώτο Ghostbusters, που το έκανε μοναδικό. Δεν ήταν μόνο το χιούμορ του, οι χαρακτήρες, η έξυπνη κεντρική ιδέα, τα λειτουργικά εφέ του αλλά και οι δόσεις τρόμου που υπάρχουν εδώ κι εκεί στο φιλμ. Ήταν ο εξαιρετικός συνδυασμός όλων αυτών, που έκανε το τότε φιλμ του Ράιτμαν ένα από τα πιο αγαπητά φιλμ φαντασίας όλων των εποχών. Αυτός είναι και ο λόγος που το νέο φιλμ του Πολ Φάιγκ αποτυγχάνει. Προσπαθεί να χωρέσει την ιδέα των Γκόστμπαστερς μέσα σε ένα είδος κωμωδίας που ξενίζει, παρότι πολλές φορές ξεκαρδιστικό. Το χιούμορ του πρώτου φιλμ (και γιατί όχι και του δεύτερου), πότισε το franchise και μοιάζει οποιαδήποτε προσπάθεια κάνει ο Φάιγκ να ντύσει τους Κυνηγούς Φαντασμάτων με το δικό του χιούμορ, να πετάει εκτός πορείας το φανταστικό κομμάτι του φιλμ.

  Ο Φάιγκ μάζεψε ένα ταλαντούχο επιτελείο κυριών και προχώρησε σε ένα ριμέικ της ταινίας του Άιβαν Ράιτμαν. Τα σχόλια πολλά πριν και μετά την έκδοση της ταινίας, το τρέιλερ έγινε το βίντεο που μάζεψε τα περισσότερα dislikes στο YouTube, σε χρόνο ρεκόρ μάλιστα, ενώ οι επιθέσεις μισογυνισμού δεν έλειψαν. Αφήνοντας όλα αυτά στην άκρη, προχωράμε στην ουσία, που δεν είναι άλλη από το ίδιο το φιλμ και τις τελικές εντυπώσεις που σου αφήνει.

 Αρχικά το φιλμ σε κερδίζει, τόσο με το χιούμορ όσο και με τα "γλυκά" παλιομοδίτικα εφέ του. Όσο, όμως, προχωράμε κάτι δεν λειτουργεί όσο θα περίμενες. Τα εφέ μοιάζουν σιγά σιγά ερασιτεχνικά σε πολλά σημεία και η κωμωδία ενώ είναι διαρκώς εκεί, μοιάζει να μην κολλάει απόλυτα με όσα συμβαίνουν γύρω μας. Οι πρωταγωνίστριες είναι εξαιρετικές και υπηρετούν το είδος της κωμωδίας του Φάιγκ με τον καλύτερο τρόπο. Ακόμα και ο υπερβολικός ρόλος του Κρις Χέμσγουορθ βγάζει αρκετό γέλιο. Το πρόβλημα μοιάζει να είναι τελικά ο ίδιος ο Φάιγκ.

  Ο Αμερικανός σκηνοθέτης φαίνεται ότι σέβεται το γνήσιο δημιούργημα και το δείχνει αυτό με κάθε ευκαιρία (πολύ καλά τα cameos του αρχικού επιτελείου, με μόνη παραφωνία αυτό του Μάρει, το οποίο βρήκα άνοστο). Δυστυχώς, όμως δε μπορεί να χειριστεί καλά ο Φάιγκ το κομμάτι της φαντασίας και του τρόμου, το οποίο θυμίζει επικίνδυνα τον Σκούμπι Ντου σε κάποια σημεία. Πολύ πιο έντονα χρώματα από αυτά που περιμένεις και παραφορτωμένη οθόνη από ψηφιακά εφέ, όσο φτάνουμε προς το τέλος. Το άλλο βασικό κομμάτι που θεωρώ ότι ξενίζει του φίλους των Γκόστμπαστερς (εδώ βάζω και τον εαυτό μου) είναι το χιούμορ του Φάιγκ, το οποίο είναι μακρυά από αυτό που υπήρχε στο αρχικό φιλμ. Ο τρόπος που λέγονταν οι ατάκες και η χρησιμοποίηση αυτού του χιούμορ του δρόμου σε αντίθεση με το επιστημονικό υπόβαθρο των πρωταγωνιστών, έδωσε μια ιδιαίτερη χροιά στο φιλμ. Εδώ αυτό δε μπορεί να το πλησιάσει ο Φάιγκ, παρότι έχει τα κατάλληλα εργαλεία/ ηθοποιούς. Αποτέλεσμα; Νιώθεις ότι παρακολουθείς μια κωμωδία της εποχής, που προσπαθεί να φορέσει την ενδυμασία των Γκοστμπάστερς ντε και καλά.

  Προφανώς και οι νέοι αυτοί θηλυκοί Γκοστμπάστερς δεν είναι το τραγικό φιλμ που πολλοί έσπευσαν να παρουσιάσουν. Σε ό,τι αφορά το κωμικό του κομμάτι του είναι αρκετά καλό αλλά σαν γενικό σύνολο είναι εκεί που χάνει πόντους. Είτε αποφασίσετε να το δείτε είτε όχι το σίγουρο είναι ότι δε θα έχετε χάσει. Ακίνδυνο και αβλαβές!

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Cine.gr
PopCorn