Είδος : Animation, Κωμωδία
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
 |
ΚΟΚΟΡΟΚΙ:
Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΦΑΡΜΑΣ
Σκηνοθεσία:Gabriel Riva Palacio Alatriste,
Rodolfo Riva-Palacio Alatriste
Σενάριο:Gabriel Riva Palacio Alatriste,
Rodolfo Riva-Palacio Alatriste
Παίζουν:Bruno Bichir,Carlos Espejel,
Angélica Vale |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Ρόκι είναι έτοιμος να γίνει ο πρώτος κόκορας στο κοτέτσι, όμως, είναι απ' τη φύση του πολύ ντροπαλός και συνεσταλμένος και δυσκολεύεται να επιβληθεί. Όλα θα αλλάξουν όταν ο μόνος τρόπος για να συνεχίσουν να ζουν όλα τα ζώα στη φάρμα, είναι να βρεθούν χρήματα να πληρωθεί η τράπεζα και να αποφευχθεί η χρεωκοπία. Ο Ρόκι προετοιμάζεται για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να γίνει αληθινός κόκορας πυγμάχος, έτσι ώστε να μπει στο ρινγκ και σταθεί απέναντι από τον κορυφαίο πυγμάχο Μπανκιβόηδη και με τα χρήματα της νίκης να κρατήσουν το αγρόκτημα.
ΑΠΟΨΗ: Ποιά χώρα φημίζεται για τις κοκορομαχίες; Αυτό το ευγενές σπορ για αθλητικούς πετεινούς. Το Μεξικό, φυσικά! Από που μας έρχεται το animation Κοκορόκι: ο Ήρωας της Φάρμας, που αφορά ένα νεαρό πετεινό που ονειρεύεται να γίνει μποξέρ πρώτου μεγέθους; Μέσα πέσατε! Viva la Mexico!
Ο Κοκορόκι έσπασε τα ταμεία στο Μεξικό, παραμένοντας για τρεις εβδομάδες στην κορυφή του box office ενώ βρήκε διανομή και στην Αμερική, όπου κι εκεί τα πήγε πολύ καλά καταφέρνοντας να μπει στην πρώτη δεκάδα του box office (για μία εβδομάδα, αν θυμάμαι καλά). Έτσι, ο νεαρός πετεινός και τα κολλητάρια του, τα αυγά που μιλάνε (!) έφτασαν και στην Ευρώπη.
Οι σκηνοθέτες-σεναριογράφοι του Κοκορόκι έχουν δημιουργήσει άλλες δύο ταινίες κινουμένων σχεδίων, με ήρωες τα αυγά που συναντάμε κι εδώ. Ο Ήρωας της Φάρμας είναι η πρώτη ψηφιακή ταινία τους και η αλήθεια είναι ότι στο οπτικό κομμάτι τα πάνε σχετικά καλά. Πλούσια χρώματα, σχετικά καλός σχεδιασμός των χαρακτήρων και μερικές φορές προσπάθεια για πιο θεαματικά αποτελέσματα, όπως μια σκηνή καταδίωξης σε ένα φαράγγι. Λέω ότι "τα πάνε σχετικά καλά" γιατί έχουμε αρκετές φορές την κάμερα να χρησιμοποιείται με ενοχλητικό τρόπο, πράγμα που κουράζει το μάτι μας (είπε ο Κύκλωπας...). Άλλοτε πολύ κοντά στα πρόσωπα, άλλοτε σε περίεργες γωνίες που θυμίζουν χειρισμό χαρακτήρα βιντεοπαιχνιδιού, νιώθεις μια δυσκολία εστίασης.
Η μεγάλη μου διαφωνία στο Κοκορόκι, εντοπίζεται στο σενάριό του. Έχει έξυπνες και πάρα πολλές αναφορές σε κινηματογραφικές ταινίες (Ρόκι, Καράτε Κιντ, Ο Νονός κ.α.) και στην ποπ κουλτούρα, καταφέρνοντας να κεντρίσει το ενδιαφέρον του μεγαλύτερου ηλικιακά κοινού, αλλά τα θετικά του σεναρίου σταματούν εκεί. Μια ταινία για παιδιά οφείλει να προσέξει περισσότερο τον τρόπο που χρησιμοποιεί το χιούμορ της και το εν λόγω Μεξικανικό animation ξεφεύγει από τα όρια ουκ ολίγες φορές. Στα πρώτα δέκα λεπτά έχουμε χορτάσει "αέρια" που βγαίνουν από αυγά (χωρίς να τα βάφουν ως γνωστόν) και αυτό επαναλαμβάνεται αρκετές ακόμα φορές. Σεξιστικά αστεία, υπονοούμενα και αρκετά στερεότυπα κατακλύζουν την ταινία, κάνοντας με να νιώσω πολλές φορές άβολα. Γιατί πρέπει, για παράδειγμα, να εμφανιστεί ένας γκέι μόδιστρος, με τη μορφή αυγού πάντα, σε μια ταινία που απευθύνεται σε παιδιά; Αυτό το στερεότυπο είναι πλέον δύσκολο να περάσει ως αστείο ακόμα και σε μια ταινία για ενήλικους, οπότε ποιος ο λόγος να το χρησιμοποιήσεις εδώ;
Παρά λοιπόν την αρχικά καλή εντύπωση που κάνει το Κοκορόκι, με όλα όσα αναφέραμε (πλούσια χρώματα, καλό animation, σινεφιλικές αναφορές), στο τέλος δεν είναι μια ταινία που θα πήγαινα στον κινηματογράφο να δω με το παιδί μου. Όχι ότι κατά πάσα πιθανότητα ένα παιδί που θα δει την ταινία δε θα διασκεδάσει. Δεν είναι εκεί το θέμα μου. Το θέμα μου βρίσκεται στον έμμεσο τρόπο που η ταινία αποφασίζει να "διδάξει" κάποια πράγματα για την κοινωνία στα παιδιά. Κι επειδή αυτό ένα παιδί δε μπορεί να το καταλάβει, καλό είναι να το προφυλάξουμε. Τα στερεότυπα και τα σεξιστικά αστεία δεν χρειάζονται στις παιδικές ταινίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου