Είδος : Δραματική, Μυστηρίου
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
 |
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΧΟΛΜΣ
Σκηνοθεσία:Bill Condon
Σενάριο:Jeffrey Hatcher,
Mitch Cullin(novel "A Slight Trick of the Mind")
Παίζουν:Ian McKellen,
Laura Linney,Hiroyuki Sanada |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Σέρλοκ Χολμς είναι πια 93 ετών, έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση, ζει στην επαρχία και άρχισε να εμφανίζει τα πρώτα σημάδια γεροντικής άνοιας. Ο μικρός γιος της σπιτονοικοκυράς του και η τελευταία του υπόθεση πριν αποσυρθεί, τον ωθούν ξανά να βάλει μπροστά το κοφτερό μυαλό του και να λύσει το τελευταίο του μυστήριο.
ΑΠΟΨΗ: Ο μεγαλύτερος ντετέκτιβ όλων των εποχών αποκτά μια ακόμα κινηματογραφική ενσάρκωση, διαφορετική απ' όσες είχε μέχρι σήμερα. Ηλικιωμένος, ζαρωμένος και με προβλήματα μνήμης, ο κύριος Χολμς βρίσκει έναν ακόμα ερμηνευτή του στο πρόσωπο του εξαιρετικού Ίαν Μακ Κέλεν!
Ο Μπιλ Κόντον σκηνοθετεί τρεις εξαιρετικούς ηθοποιούς σε μια ταινία όμορφη, ήρεμη, τρυφερή, χιουμοριστική. Φυσικά υπάρχει και μια δόση μυστηρίου. Ήταν δυνατόν να μην υπήρχε μυστήριο και γρίφος σε μια ταινία που έχει ως πρωταγωνιστή τον Σέρλοκ Χολμς; Όχι, βέβαια. Όλα αυτά συνδυάζονται πολύ καλά από τον Μπιλ Κόντον, δίνοντάς μας μια καλή ταινία. Μια ταινία με ωραία φωτογραφία, με έξυπνο σενάριο αλλά κυρίως μια ταινία με πολύ καλές ερμηνείες.
Ο Ίαν Μακ Κέλεν φτιάχνει ένα υπέροχο πορτρέτο του διάσημου ήρωα του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, κάνοντας τον όσο πιο ανθρώπινο μπορείτε να φανταστείτε, όχι, όμως, απομυθοποιώντας τον. Ο μεγάλος Άγγλος ηθοποιός παίζει τον Χόλμς σε δύο ηλικίες. Στη μία είναι 93 ετών και στην άλλη είναι περίπου τριάντα χρόνια νεότερος. Στην πρώτη βλέπουμε έναν άνθρωπο που χάνει σιγά σιγά τις σωματικές του αλλά κυρίως, τις σημαντικότερες για αυτόν, τις εγκεφαλικές του δυνάμεις, με τη μνήμη του να αρχίζει να αδυνατεί να συγκρατήσει πράγματα. Στη δεύτερη, ο Χολμς είναι σε προχωρημένη ηλικία αλλά είναι ακόμα ενεργός και το μυαλό του λειτουργεί άψογα. Κάνει πλάκα με τα συγγραφικά ευρήματα του Γουότσον, ο οποίος, συγγραφική αδεία, παραποίησε ελαφρώς την εικόνα του, προσθέτοντας πινελιές που θα έδιναν μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όπως το κυνηγετικό καπέλο και η θρυλικά πίπα του Χομς. Και στις δύο εκδοχές, ο ΜακΚέλεν μπαίνει απόλυτα στο πετσί του ρόλου και δίνει μια αξιοθαύμαστη ερμηνεία, ικανή να τον οδηγήσει μέχρι τις υποψηφιότητες των φετινών όσκαρ.
Πολύ καλή για άλλη μια φορά και η Λόρα Λίνεϊ αλλά αυτός που κλέβει την παράσταση, αμέσως μετά τον Μακ Κέλεν είναι ο νεαρός Μάιλο Πάρκερ. Ο μικρός Μάιλο και ο Μακ Κέλεν έχουν πολύ δυνατή παρουσία στην οθόνη. Φτιάχνουν ένα απολαυστικό ντουέτο και ο νεαρός στέκεται δίπλα στον γηραιότερο Μακ Κέλεν με περίσσιο θάρρος και άνεση.
Το μεγαλύτερο μέρος της επιτυχίας της, η ταινία του Κόντον, το οφείλει στις ερμηνείες. Φυσικά και είναι μια καλή ταινία, προσεγμένη παραγωγή, με χαλαρό ρυθμό, που καταφέρνει να σε πάρει μαζί της, όμως, στο τέλος δεν σου μένει σχεδόν τίποτα άλλο παρά οι πολύ δυνατές ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστών της. Αξίζει βέβαια, έστω και μόνο για αυτό. Δεν είναι αμελητέο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου