Είδος : Επιστημονικής Φαντασίας
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
 |
STAR WARS: ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ III
Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΣΙΘ
Σκηνοθεσία:George Lucas
Σενάριο:George Lucas,Jonathan Hales
Παίζουν:Hayden Christensen,
Natalie Portman,Ewan McGregor |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Άνακιν Σκάιγουοκερ διαισθάνεται τον θάνατο κοντά στην αγαπημένη του Πάντμε και ετοιμάζεται να παραδοθεί στην σκοτεινή πλευρά της δύναμης, επηρεασμένος από τον Ανώτατο καγκελάριο Πάλπατιν, ο οποίος τον πείθει ότι υπάρχει τρόπος να νικηθεί ακόμα και ο θάνατος. Όμπι Ουάν Κενόμπι και Άνακιν Σκάιγουοκερ, δάσκαλος και μαθητής, θα πρέπει να αναμετρηθούν.
ΑΠΟΨΗ: Αφού φάγαμε στη μάπα τον κύριο Τζαρ Τζαρ Μπιγκς και τη σλάπστικ κωμωδία για πιτσιρίκια, αφού είδαμε το ανεκδιήγητο δεύτερο μέρος των πρίκουελ και ακούσαμε ένα σωρό εξηγήσεις για το τι συμβαίνει στο κάθε φιλμ μέσα στους διαδρόμους των ανακτόρων από μέλη του συμβουλίου των τζεντάι και δεν καταλάβαμε ποτέ τίποτα, φτάσαμε στην ιστορία που ουσιαστικά ήθελε να διηγηθεί ο Λούκας. Πως ο Άνακιν Σκάιγουοκερ έγινε ο Νταρθ Βέιντερ. Άντε βρε Τζορτζ και μας έπηξες στο φλυαρία για δύο ολόκληρα φιλμ. Πες αυτό που όλοι περιμέναμε από την αρχή.
Το τρίτο φιλμ των πρίκουελ είναι με διαφορά καλύτερο από τα δύο προηγούμενα. Η ακατάσχετη φλυαρία ελαττώνεται και η ιστορία εκτυλίσσεται με σωστό τρόπο, ενώ ακόμα και από τα σκηνικά που βλέπουμε, μας δίνεται η αίσθηση ότι παρακολουθούμε μια ταινία που σχετίζεται με τον αρχικό Πόλεμο των Άστρων. Δεν διορθώθηκαν όλα ως δια μαγείας. Το σενάριο του Λούκας παραμένει σε επίπεδα σαπουνόπερας αλλά μιας σαπουνόπερας που τουλάχιστον σε ιντριγκάρει με τη σκοτεινή ιστορία που θέλει να πει. Δεν υπάρχει το σαχλό χιούμορ των δύο προηγούμενων ταινιών και γενικότερα είναι διακριτή η προσπάθεια να ειπωθεί μια σημαντική ιστορία με επικό χαρακτήρα και για κάποιες στιγμές ο Λούκας το κατορθώνει. Κάποιες άλλες (όπως το περίφημο "Nooooooo", που βγαίνει από τα χείλη του Νταρθ Βέιντερ όταν τοποθετείται η μάσκα στο πρόσωπό του) το χάνει ξανά.
Οι ερμηνείες είναι πάντα σε μέτρια επίπεδα από την πλειοψηφία των ηθοποιών, με μόνη διαφορά την καλύτερη εμφάνιση του Κρίστενσεν ως Άνακιν. Σαφώς πιο διαβασμένος και πιο ώριμος εδώ αλλά θεωρώ ότι ο σημαντικότερος λόγος που ο Λούκας τον προσέλαβε ήταν η ομοιότητα του με τον Μαρκ Χάμιλ, τον άνθρωπο που παίζει στην ουσία τον γιο του στην αρχική τριλογία.
Δεν μπορώ να χαρακτηρίσω κακή ταινία την Εκδίκηση των Σιθ, όπως θα μπορούσα να κάνω εύκολα για τις προηγούμενες δύο (Episode I, Episode II). Δίνει ένα νόημα στο επιχείρημα του Λούκας και προσφέρει δυόμιση ώρες διασκέδασης σε όποιον την παρακολουθήσει. Δεν φτάνει στα επίπεδα καμιάς από τις αρχικές ταινίες, δεν εξηγεί τα πάντα, όπως διαφήμιζε ο Λούκας εκείνη την εποχή πως θα συμβεί, αλλά εξακολουθεί να είναι μια ταινία που μπορεί να παρακολουθήσει κι ένας ενήλικας θαυμαστής της φαντασίας, που αγάπησε σαν παιδί τον κόσμο που έφερε στη ζωή το μυαλό του Τζορτζ Λούκας το 1977 και εξακολουθεί να διατηρείται ζωντανός μέχρι σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου