Ολοκληρώσαμε και την επαναπροβολή των τριών πρώτων ταινιών του Τζουράσικ Παρκ! Μια μέρα πριν την πρεμιέρα του Jurassic World σας έχω μια συγκεντρωτική ανάρτηση και των τριών ταινιών, έτσι για να μην παιδεύεστε...
1. Jurassic Park
 |
ΤΖΟΥΡΑΣΙΚ ΠΑΡΚ
Σκηνοθεσία:Steven Spielberg Σενάριο:Michael Crichton, David Koepp Παίζουν:Sam Neill, Laura Dern,Jeff Goldblum |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο δισεκατομμυριούχος Τζον Χάμοντ έχει φτιάξει ένα θεματικό πάρκο σε ένα νησί κοντά στην Κόστα Ρίκα, με ζωντανούς δεινόσαυρους, τους οποίους δημιούργησε από το DNA που βρήκε στο αίμα κουνουπιού, παγιδευμένου σε απολιθωμένη ρητίνη! Εκεί θα μεταφέρει δύο παλαιοντολόγους, έναν μαθηματικό, ένα δικηγόρο αλλά και τα δύο εγγόνια του, ζητώντας την έγκριση των επιστημόνων για τη λειτουργία του πάρκου. Ο υπεύθυνος των ηλεκτρονικών συστημάτων του πάρκου χρηματίζεται από αντίπαλη εταιρεία γενετικής για να βγάλει τα έμβρυα των δεινοσαύρων από το νησί και προσπαθώντας να ξεφύγει κλείνει όλα τα συστήματα ασφαλείας του νησιού. Τώρα τίποτα δε μπορεί να ελέγξει τους δεινόσαυρους.
ΑΠΟΨΗ: Ήταν Φθινόπωρο του 1993. Ψιλόβρεχε αλλά στα σκαλιά του κινηματογράφου Παλλάς στην Κέρκυρα, ήταν μαζεμένο ένα απίστευτο πλήθος κόσμου. Εκεί κι εγώ με το Σπύρο, τον κολλητό από εκείνα τα χρόνια, και με τη συνοδεία της μαμάς καθότι ήμασταν γύρω στα δέκα τότε, περιμένουμε στην ουρά ανυπόμονα για να πάρουμε το εισιτήριο γι αυτό το νέο θεματικό πάρκο που είχε ανοίξει τις πύλες του λίγο καιρό πριν και που όλοι μιλούσαν εκστασιασμένοι γι αυτό που είχαν παρακολουθήσει εκεί!
Αργήσαμε αλλά μπήκαμε. Τα φώτα έσβησαν και αυτό ήταν. Λίγα λεπτά μετά και με την εμφάνιση των πρώτων δεινοσαύρων στην οθόνη, ολόκληρο το σινεμά έβγαζε επιφωνήματα θαυμασμού. Πολλοί αισθάνθηκαν το ίδιο δέος με αυτό του Δρος Γκραντ όταν τους αντίκρισε πρώτη φορά και ένιωσε να χάνει τη Γη κάτω από τα πόδια του ενώ πολλοί μιμήθηκαν τον Ίαν Μάλκολμ αναφωνώντας: "You did it. You crazy son of a bitch, you did it." Εγώ, απλώς δεν ξαναμίλησα μέχρι το τέλος του φιλμ.
Είκοσι δύο χρόνια μετά, σίγουρα δε μπορώ να δω το δημιούργημα του τεράστιου Στίβεν Σπίλμπεργκ με τα ίδια μάτια καθώς, πρώτον δεν είμαι πια μικρό παιδί αλλά λίγο μεγαλύτερο παιδί και δεύτερον, από το 1993 μέχρι σήμερα είδα κι άλλους δεινόσαυρους στην οθόνη, είδα εξωγήινους να επιτίθενται στη Γη, είδα τη Γη να καταστρέφεται από μετεωρίτες, από παγετώνες, από σεισμούς. Σχεδόν καμία φορά βέβαια δεν είχε τη μαγεία που του Τζουράσικ Παρκ, όμως, δυστυχώς το μάτι μου εξοικειώθηκε στα οπτικά εφέ, τα οποία χρόνο με το χρόνο γίνονταν όλο και καλύτερα. Το φιλμ του Σπίλμπεργκ ήταν, όμως, για την εποχή του επαναστατικό. Έδειξε πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί η τεχνολογία κατάλληλα και να μεταφέρει το θεατή ολοκληρωτικά σε νέα μέρη. Αυτό που γνώριζε ο Σπίλμπεργκ αλλά ξέχασαν σύντομα οι επόμενοι, ήταν ότι δε δημιουργείς ένα φιλμ βασιζόμενος μόνο στα οπτικά εφέ. Πρέπει να υπάρχει μια καλή ιστορία να πεις. Πρέπει να σεβαστείς το θεατή και να μην ξεχάσεις τον πρωταρχικό κανόνα του κινηματογράφου. Μια καλή ιστορία. Από τα χρόνια του βωβού κινηματογράφου μέχρι σήμερα, εκεί κρύβεται η ουσία.... Συνέχεια εδώ.
2.The Lost World: Jurassic Park
 |
Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ:
ΤΖΟΥΡΑΣΙΚ ΠΑΡΚΣκηνοθεσία:Steven Spielberg Σενάριο:David Koepp, Michael Crichton(novel) Παίζουν:Jeff Goldblum, Julianne Moore,Pete Postlethwaite |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια μετά τα γεγονότα στη νήσο Νούμπλα και ο Ίαν Μάλκολμ έρχεται ξανά σε επαφή με τον ιδρυτή του Τζουράσικ Παρκ, Τζον Χάμοντ. Ο Χάμοντ του αποκαλύπτει ότι υπάρχει και δεύτερο νησί στο οποίο μεγαλώνουν δεινόσαυροι και ζητάει από τον Μάλκολμ να το επισκεφθεί μαζί με μια ομάδα ειδικών και να αξιολογήσουν την κατάσταση των δεινοσαύρων. Ο Μάλκολμ αρχικά αρνείται αλλά αλλάζει γνώμη όταν ο Χάμοντ του αποκαλύπτει ότι στο νησί βρίσκεται ήδη εδώ και μερικές μέρες η αγαπημένη του, παλαιοντολόγος Σάρα Χάρντινγκ. Λίγες ώρες αργότερα βρίσκονται στο νησί μια ομάδα ειδικών με επικεφαλής τον Ίαν Μάλκολμ αλλά και μια ομάδα κυνηγών που θέλει να αιχμαλωτίσει δεινόσαυρους και να τους μεταφέρει στην Αμερική.
ΑΠΟΨΗ: Η επιτυχία του μυθιστορήματος Τζουράσικ Παρκ, του Μάικλ Κράιτον, ήταν τόσο μεγάλη, που υπήρξε κι ένα δεύτερο βιβλίο, με τον τίτλο The Lost World! Η επιτυχία του φιλμ Τζουράσικ Παρκ ήταν τόσο μεγάλη, που υπήρξε κι ένα δεύτερο φιλμ τέσσερα χρόνια μετά, με τον τίτλο The Lost World: Jurassic Park! Ο Σπίλμπεργκ κάθεται ξανά στην καρέκλα του σκηνοθέτη και το αποτέλεσμα είναι ένα ακόμα θεαματικό φιλμ, το οποίο υστερεί σε κάποια σημεία από το πρωτότυπο αλλά υπερτερεί σε κάποια άλλα.
Ο Χαμένος Κόσμος ήταν το απόλυτο μπλοκμπάστερ του καλοκαιριού του 1997. Το πρώτο φιλμ είχε προκαλέσει τόσο μεγάλη εντύπωση στο κοινό, που γέμισε τις αίθουσες και στη συνέχεια του Τζουράσικ Παρκ. Οι απαιτήσεις ήταν μεγάλες, από ένα κοινό που περίμενε να εντυπωσιαστεί και να μαγευτεί ξανά από τον μεγάλο παραμυθά του Χόλιγουντ. Ο Σπίλμπεργκ δε μπορώ να πω ότι μαγεύει το κοινό στο Χαμένο Κόσμο, του δίνει όμως άφθονη δράση και βάζει τους δεινόσαυρους περισσότερη ώρα στην οθόνη. Τα εφέ και τα ανιματρόνικς είναι και πάλι εκπληκτικά και ο Σπίλμπεργκ δεν παραφουσκώνει την ταινία του με αυτά αλλά τα χρησιμοποιεί "τόσο όσο".
Στον Χαμένο Κόσμο έχω πάντα την αίσθηση ότι είναι φανερά δύο πράγματα: ο Σπίλμπεργκ βαριέται και ο Σπίλμπεργκ διασκεδάζει. Θα μου πείτε, πως γίνεται να συμβαίνουν και τα δύο. Δεν ξέρω, όμως αυτή την αίσθηση έχω όταν βλέπω ξανά το φιλμ. Το βασικό είναι ότι υπερισχύει το δεύτερο και βλέπουμε τον Αμερικανό σκηνοθέτη να δίνει αρκετό χιούμορ στην ταινία του, αρκετή δράση και αρκετές σινεφιλικές αναφορές. Τόσο ο Γκοτζίλα, όσο και ο Κινγκ Κονγκ, αναφέρονται από τον Σπίλμπεργκ διακριτά στην τελική σκηνή στο Σαν Ντιέγκο. Ο τυραννόσαυρος που περιφέρεται στους δρόμους της πόλης, δε μπορεί να μη σου φέρει στο μυαλό τα δύο διασημότερα κινηματογραφικά τέρατα. Επίσης, το όνομα του πλοίου που έφερε τον Κινγκ Κονγκ στην Αμερική στο φιλμ του 1933 είχε ακριβώς το ίδιο όνομα με αυτό που μετέφερε τον τυραννόσαυρο ενώ μια παρέα Ιαπώνων που τρέχει να σωθεί από την επίθεση του δεινοσαύρου ακούγεται να λέει στα Ιαπωνικά: "Φύγαμε από την Ιαπωνία για να γλυτώσουμε από αυτά". Γενικά ο Σπίλμπεργκ προτίμησε να πάρει αυτό το δεύτερο φιλμ του Τζουράσικ Παρκ λίγο πιο χαλαρά, με αρκετή διάθεση για πλάκα, κάτι που κρατάει την ταινία σε αρκετά καλά επίπεδα.... Συνέχεια εδώ.
3. Jurassic Park III
 |
ΤΖΟΥΡΑΣΙΚ ΠΑΡΚ 3
Σκηνοθεσία:Joe Johnston Σενάριο:Peter Buchman, Alexander Payne,Jim Taylor Παίζουν:Sam Neill, William H. Macy,Téa Leoni |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Δρ Άλαν Γκραντ ζει ξανά μια σχεδόν φυσιολογική ζωή ενός παλαιοντολόγου, κάνοντας ανασκαφές και αναζητώντας χρηματοδοτήσεις για τη συνέχεια των ερευνών του. Το πρόβλημα είναι όμως ότι όσοι τον πλησιάζουν και παρευρίσκονται στις διαλέξεις του, ενδιαφέρονται μόνο για την περιπέτεια του στο νησί των δεινοσαύρων. Για τον ίδιο λόγο θα τον πλησιάσει κι ένα αρκετά πλούσιο ζευγάρι, ζητώντας του να τους συνοδέψει σε μια από αέρος ξενάγηση στη νήσο Σόρνα, εκεί όπου βρίσκονται ακόμα ζωντανοί δεινόσαυροι. Η αμοιβή είναι μεγάλη κι ο Γκραντ δέχεται μετά και την πίεση του βοηθού του. Η εξέλιξη όμως είναι πολύ διαφορετική, καθώς το αεροπλάνο τους προσγειώνεται στο νησί και το ζευγάρι αποκαλύπτει ότι αναζητά το χαμένο γιο του, ο οποίος βρέθηκε κοντά στο νησί με τον πατριό του. Από εκεί κι έπειτα, ο Δρ Γκραντ βρίσκεται ξανά αντιμέτωπος με τα προϊστορικά πλάσματα.
ΑΠΟΨΗ: Το τρίτο μέρος μιας σειράς ταινιών αποτελούσε πάντα το πιο περίεργο μέρος. Είναι το σημείο που ή θα τελειώσουν τα πάντα (όχι φυσικά με ευχάριστο τρόπο, με τη λογική της ολοκλήρωσης μιας τριλογίας) ή που θα φανεί ότι το θέμα έχει λίγα ακόμα "ψωμιά" μπροστά του. Το τρίτο μέρος του Τζουράσικ Παρκ, κερδίζει μια θέση στην πρώτη κατηγορία.
Ο Σπίλμπεργκ αφού έκανε την υπέρβαση και σκηνοθέτησε για πρώτη φορά στην καριέρα του το δεύτερο μέρος μιας ταινίας του, με το The Lost World: Jurassic Park, όπως ήταν αναμενόμενο δε θα επέστρεφε και για τρίτη φορά στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Τη θέση του παίρνει ένας εκ των "προστατευομένων" του, ο Τζο Τζόνσον, σκηνοθέτης του The Rocketeer και του Jumanji αλλά και του πιο πρόσφατου Κάπτεν Αμέρικα: ο Πρώτος Εκδικητής! Ο Τζόνσον προσανατολίζεται σε ένα πιο περιπετειώδες μοτίβο, κάτι το οποίο έκανε και ο ίδιος ο Σπίλμπεργκ στο Χαμένο Κόσμο, βάζοντας σύντομα τους πρωταγωνιστές του απέναντι στους έτερους πρωταγωνιστές, τους δεινόσαυρους. Είναι φανερό ότι ο Τζόνσον θέλει να φτιάξει μια γρήγορη ταινία με στοιχεία αγωνίας, όμως δεν λειτουργούν όλα όπως θα ήθελε. Το φιλμ αντί για γρήγορο μοιάζει βιαστικό, με αποκορύφωμα το εντελώς απρόσμενο τέλος του, απρόσμενο όχι με τη λογική της έκπληξης αλλά με τη λογική του ότι χάνεται όποια αίσθηση κορύφωσης της δράσης πήγε να δημιουργηθεί.
Ελαττωματικό είναι και το σενάριο των τριών διαδόχων του Κεπ και του Κράιτον. Τρεις άνθρωποι οι οποίοι δεν ασχολήθηκαν ποτέ ξανά αλλά ούτε είχαν ασχοληθεί πριν με το είδος της επιστημονικής φαντασίας και της περιπέτειας καλούνται να δώσουν το σενάριο του φιλμ. Ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Αλεξάντερ Πέιν (ναι, είναι ο Πέιν του Νεμπράσκα!), ο συνεργάτης του σε αρκετά σενάρια Τζιμ Τέιλορ και ο Πίτερ Μπάχμαν, ο σεναριογράφος του Έραγκον αλλά και του Che, είναι τα τρία ονόματα που συνεργάζονται στο σενάριο του φιλμ. Ούτε ο Κεπ αλλά ούτε κι ο ίδιος ο Κράιτον αναμειγνύονται αυτή τη φορά, με τον Κεπ να απέχει από την αρχή ενώ ο Κράιτον προσπάθησε να δώσει μερικές ιδέες για την ιστορία του φιλμ αλλά αποχώρησε καθώς δεν έβρισκε κάτι αξιόλογο. Ούτε όμως και το τρίο Πέιν-Τέιλορ-Μπάχμαν έδωσε κάτι ιδιαίτερο. Η ιστορία προχωρά χρησιμοποιώντας αρκετά κλισέ ενώ και το χιούμορ δε λειτουργεί με τον τρόπο που χρησιμοποιείται. Η ιδέα των πτεροδάκτυλων και του σπινόσαυρου ήταν καλή, θέλοντας να απομακρυνθούν από τον τυραννόσαυρο των προηγούμενων ταινιών αλλά εκεί τους προδίδουν η φαντασία του Τζόνσον και τα ψηφιακά εφέ... Συνέχεια εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου