Επιστροφή στα '80ς : The Last Starfighter (1984)

Είδος : Περιπέτεια, Επιστημονικής Φαντασίας

Ο ΑΣΤΡΟΜΑΧΗΤΗΣ
Σκηνοθεσία:Nick Castle
Σενάριο:Jonathan R. Betuel
Παίζουν:Lance Guest, Robert Preston,
Kay E. Kuter

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος

ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Άλεξ είναι ένας έφηβος που ζει μια ζωή που θέλει να την αλλλάξει. Ζει με τη μητέρα του και το μικρό του αδελφό σε έναν οικισμό από τροχόσπιτα, στον οποίο η μητέρα του είναι υπεύθυνη, με αποτέλεσμα ο Άλεξ να τρέχει συνεχώς για δουλειές των κατοίκων. Μόνη του διαφυγή, το ηλεκτρονικό παιχνίδι Αστρομαχητής, το οποίο παίζει μανιωδώς καταφέρνοντας τελικά να επιτύχει το μεγαλύτερο σκορ και να το "τερματίσει"! Το ίδιο βράδυ λαμβάνει ένα χαρτί σύμφωνα με το οποίο δεν γίνεται δεκτός στο κολέγιο και τα όνειρά του καταρρέουν. Όμως, λίγο αργότερα, ένας παράξενος τύπος με το όνομα Σεντούρι τον ενημερώνει ότι έχει επιλεχτεί για το στόλο των Αστρομαχητών και τον μεταφέρει στο διάστημα στη βάση του στόλου, όπου θα εκπαιδευτεί για να αντιμετωπίσει τον Ζορ και την αρμάδα των Κο-Νταν. Εκεί ο Άλεξ πρέπει να αποφασίσει αν θέλει τελικά να κάνει παραπάνω στη ζωή του ή αν θα γυρίσει στη ζωή του στη Γη.

ΑΠΟΨΗ: Αγαπημένα '80ς με την αφέλειά τους! Ο Αστρομαχητής είναι άλλο ένα καλτ δημιούργημα που ανήκει στη συγκεκριμένη δεκαετία και που διατηρεί τη φήμη του μέχρι σήμερα!

  Το πρώτο σκηνοθετικό πόνημα του Νικ Καστλ το παρακολουθείς σήμερα με μία διάθεση νοσταλγίας, καθώς τόσο το σενάριο όσο και η δράση είναι αφελή και απλοϊκά. Στην εποχή του, ωστόσο, το φιλμ κατάφερε αρκετά πράγματα, στα περισσότερα από αυτά οφείλει και την καλτ φήμη του. Μόνο και μόνο η ιδέα χρησιμοποίησης ενός arcade παιχνιδιού ως "όχημα" για την στρατολόγησή σου σε ένα διαγαλαξιακό στόλο, φαντάζομαι ότι θα έκανε τα πιτσιρίκια της εποχής να ξημεροβραδιάζονται μπροστά από τα "ηλεκτρονικά", ελπίζοντας να πετύχουν high score και μετά να περιμένουν την άφιξη του στρατολόγου! Κάπως έτσι λειτουργούν οι ταινίες στα πιτσιρίκια! Μαγικό το συναίσθημα, γι αυτό και η νοσταλγική ματιά απέναντι στο φιλμ του Καστλ.

  Το The Last Starfighter αποτελεί, όμως, σημείο αναφοράς στην ιστορία του κινηματογράφου, όχι για την επίδραση που μπορεί να είχε στο κοινό εκείνη την εποχή. Αν κάποιος ανατρέξει πίσω στις σελίδες της ιστορίας των ειδικών εφέ, θα δει ότι το 1984 είναι η χρονιά που γυρίστηκε η πρώτη ταινία, η οποία χρησιμοποίησε για τη δημιουργία των ειδικών εφέ της, αποκλειστικά τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή. Τα διαστημόπλοια και το διάστημα είναι όλα φτιαγμένα από ηλεκτρονικό υπολογιστή. Σήμερα μπορεί να μοιάζουν "ψεύτικα" αλλά για την εποχή τους ήταν ένα μεγάλο βήμα.

  Κατά τα άλλα, η λέξη "νοσταλγία", που ανέφερα και πιο πάνω, είναι αυτή που χαρακτηρίζει τη θέαση του Αστρομαχητή. Το σενάριο του Betuel δεν προσφέρει ιδιαίτερες συγκινήσεις παρά προσπαθεί κάπως να εμπλουτίσει την κεντρική του ιδέα με διάφορα τεχνάσματα, τα οποία αποδίδουν μέχρι ένα σημείο αλλά η διάθεση να δημιουργηθεί κάτι πιο επικό στο φινάλε, κάνει το φιλμ να χάνει πόντους. Αυτό που περιμένεις σε μεγαλύτερο βαθμό είναι το χιούμορ, κάτι που λείπει από τον βασικό πρωταγωνιστή και που προσπαθούν να προσθέσουν οι υπόλοιποι και κυρίως ο πιλότος του μαχητικού, η σαυρόφατσα, ο Γκριγκ. Δε θα έλεγα όχι σε ακόμα περισσότερο χιούμορ και λιγότερη διάθεση για επική διαγαλαξιακή σαπουνόπερα ελέω Star Wars.

  Πιθανόν στη γενιά που γεννήθηκε μετά το 1990, η θέαση του The Last Starfighter δε θα έχει να πει και πολλά. Στους λάτρεις των '80ς και των b movies το προτείνω ανεπιφύλακτα, σε όποια γενιά κι αν ανήκουν. Είναι ένα φιλμ που έχει κατακτήσει μια θέση στην ποπ κουλτούρα με το σπαθί του ή μάλλον με το ... "μοχλάκι" του.

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων
Cine.gr