Είδος : Τρόμου
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
 |
ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ
Σκηνοθεσία:Wes Craven
Σενάριο:Wes Craven
Παίζουν:Heather Langenkamp,
Johnny Depp,Robert Englund |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Μια παρέα παιδιών που ζουν στην οδό Ελμ, δολοφονούνται το ένα μετά το άλλο με μυστήριο τρόπο κατά τη διάρκεια του ύπνου τους. Η μόνη που καταλαβαίνει τι συμβαίνει είναι η Νάνσι, η οποία ενημερώνει τους γονείς της αλλά αυτό που τους λέει ακούγεται τόσο εξωπραγματικό που αρνούνται να την πιστέψουν. Ο δολοφόνος επισκέπτεται τα θύματα στα όνειρά τους, σκοτώνοντας το καθένα με βάναυσο τρόπο και τώρα προσπαθεί να πιάσει και τη Νάνσι, η οποία όμως είναι αποφασισμένη να τα βάλει μαζί του.
ΑΠΟΨΗ: Το 1978 ήρθε ο Μάικ Μάγιερς. Το 1980 ήταν η σειρά του Τζέισον Βόρχις. Το 1984 έρχεται η στιγμή του Φρέντι Κρούγκερ να μπει στο πάνθεον του κινηματογραφικού τρόμου.
Ο Γουές Κρέιβεν μετά την επιτυχία των Last House On The Left και The Hills Have Eyes, το 1972 και το 1977 αντίστοιχα, δεν έχει δώσει κάτι αξιόλογο και προσπαθεί να σκεφτεί μια ιδέα που θα διαφέρει από όσα έχουν γίνει στις ταινίες τρόμου μέχρι εκείνη την εποχή. Η περίφημη λοιπόν ιδέα του δολοφόνου που σκοτώνει τα θύματά του μπαίνοντας στα όνειρά τους ήρθε στον Κρέιβεν διαβάζοντας μια σειρά άρθρων για κάποιους πρόσφυγες από την Καμπότζη, οι οποίοι έχαναν τη ζωή τους ενώ κοιμόντουσαν και μετά από φρικτούς εφιάλτες. Οι επιστήμονες που ασχολήθηκαν με το φαινόμενο, το οποίο σήμερα ονομάζεται Asian Death Syndrome, δε μπόρεσαν να βρουν τα αίτια θανάτου των ασθενών. Έτσι το μυαλό του Κρέιβεν γέννησε τον Φρέντι Κρούγκερ. Στη συνέχεια πρόσθεσε το εμφανισιακό κομμάτι, με το γδαρμένο πρόσωπο, το γκρίζο καπέλο, το πουλόβερ με τις κόκκινες και πράσινες ρίγες, το γάντι με τις λεπίδες και φυσικά το γερμανικού ακούσματος όνομα, για να θυμίζει κάτι από της θηριωδίες των Ναζί, όπως έχει πει ο ίδιος σε συνέντευξή του. Δε μπορείς να μην αναγνωρίσεις την εκπληκτική σύλληψη του Αμερικανού σκηνοθέτη σε ότι έχει να κάνει με την κεντρική ιδέα του φιλμ του. Όσο κι αν προσωπικά δεν ανήκω στους θαυμαστές του, πρέπει να παραδεχτώ ότι η δουλειά του Κρέιβεν στο συγκεκριμένο φιλμ είναι εξαιρετική. Ατμόσφαιρα και σενάριο λειτουργούν πάρα πολύ καλά ενώ η εμφάνιση του Κρούγκερ μένει για πάντα αποτυπωμένη στη μνήμη σου. Σε συνδυασμό με τα έξυπνα και εμπνευσμένα για την εποχή εφέ, ο Κρέιβεν θα καταφέρει να δώσει μερικές κλασικές πλέον σκηνές για το σινεμά του τρόμου και όχι μόνο, καλύπτοντας τις ατέλειες του έργου του. Ατέλειες που
εντοπίζονται κυρίως όσο πλησιάζουμε στο φινάλε αλλά και στις σχετικά άχρωμες ερμηνείες των νεαρών ηθοποιών.
Η απολαυστικότερη ερμηνεία του φιλμ ανήκει στον Ρόμπερτ Ίνγκλαντ, τον Φρέντι Κρούγκερ αυτοπροσώπως! Χωρίς να έχει κάνει κάτι αξιόλογο πριν αλλά ούτε και μετά, ο Ίνγκλαντ οφείλει τη φήμη και την καριέρα του στον χαρακτήρα που ερμήνευσε στο A Nighrmare on Elm Street. Διαβολικός, μανιακός, ψυχοπαθής και με αρρωστημένο χιούμορ, ο Φρέντι Κρούγκερ γίνεται το alter ego του Ίνγκλαντ, καθώς ενώνονται στην οθόνη ακόμα έξι φόρες. Από το υπόλοιπο καστ ο πιο αναγνωρίσιμος σήμερα είναι ο πρωτοεμφανιζόμενος τότε Τζόνι Ντεπ, ο οποίος σαφώς και δεν δείχνει σημάδια της μετέπειτα εξέλιξης του. Επίσης ένα σύντομο ρόλο έχει και η Λιν Σέι, της οποίας το όνομα μπορεί να μη σας λέει πολλά αλλά σίγουρα θα τη θυμάστε ως Ελίζ Ρέινιερ, το μέντιουμ του Insidious.
Ειδική μνεία οφείλουμε και στον άνθρωπο που συνέθεσε και έπαιξε ο ίδιος τη μουσική του φιλμ καθώς χρήματα στο ταμείο δεν υπήρχαν για περισσότερα πράγματα. Ο Τσαρλς Μπέρνσταϊν έφτιαξε ένα χαρακτηριστικό και αρκετά ανατριχιαστικό θέμα, το οποίο δένει απόλυτα τόσο με την εποχή του φιλμ όσο και με το κόνσεπτ των εφιαλτικών ονείρων.
Ο Εφιάλτης στο Δρόμο με Τις Λεύκες είναι σαφώς μια πολύ σημαντική ταινία. Δεν είναι αριστούργημα αλλά είναι μια ταινία που επηρέασε μια ολόκληρη γενιά θεατών και κινηματογραφιστών. Οι λίγο πιο πρόχειρες επιλογές του φινάλε και η ερασιτεχνική προσέγγιση του πρωταγωνιστικού ρόλου της Νάνσι από την Λάνγκενκαμπ, νομίζω ότι στέρησαν από το φιλμ ένα κομμάτι δυναμικής. Ωστόσο, τριάντα χρόνια μετά, ο Εφιάλτης στο Δρόμο με Τις Λεύκες μοιάζει να "γερνάει" σχετικά καλά, κάτι που το οφείλει, πέρα από τον σκηνοθέτη του, και στο μεράκι των ανθρώπων που εργάστηκαν για την παραγωγή του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου