Είδος : Περιπέτεια, Φαντασίας
Το Season of The Witch αποτελεί τη δεύτερη συνεργασία του Κέητζ με τον σκηνοθέτη Ντόμινικ Σένα, σχεδόν δέκα χρόνια μετά το Gone in Sixty Seconds, αλλά σε ένα διαφορετικό είδος αυτή τη φορά. Αυτό το είδος, της περιπέτειας φαντασίας, ο Σένα μοιάζει να προσπαθεί να το υπηρετήσει καλά αλλά στο δρόμο δεν του βγαίνει. Ίσως υπερβάλει λίγο παραπάνω στο φινάλε (δεν γράφω περισσότερα, αν τυχόν κάποιος δεν έχει δει το φιλμ), χαραμίζοντας την ευκαιρία να μεταφερθεί η ταινία του σε πιο ενήλικα μονοπάτια, με σκοπό φαντάζομαι να μη θεωρηθεί το φιλμ ακατάλληλο για τις μικρές ηλικίες και να μη χαθεί σημαντικό μέρος κοινού. Το πρόβλημα του φιλμ είναι ουσιαστικά η αίσθηση αυτοσυγκράτησης που το διακρίνει, για να μην περάσει τα όρια της ταινίας φαντασίας και βρεθεί καθαρά στην πλευρά του τρόμου, κάτι που αν γίνονταν ίσως τα τελευταία λεπτά, να μπορούσε να αφήσει καλύτερες εντυπώσεις στο ενήλικο κοινό.
 |
ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΩΝ ΜΑΓΙΣΣΩΝ
Σκηνοθεσία:Dominic Sena Σενάριο:Bragi F. Schut Παίζουν:Nicolas Cage,Ron Perlman, Claire Foy |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Βρισκόμαστε στο 14ο αιώνα, την εποχή των σταυροφοριών και βλέπουμε την ιστορία δύο σταυροφόρων, οι οποίοι μετά από πολλά χρόνια αποφασίζουν να σταματήσουν και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Στο δρόμο της επιστροφής περνούν από μια πόλη χτυπημένη και αποδεκατισμένη από την πανούκλα κι εκεί τους περιμένει μια τελευταία αποστολή. Όταν ο ετοιμοθάνατος καρδινάλιος μαθαίνει για τον ερχομό τους, τους αναθέτει να συνοδέψουν σε ένα απομακρυσμένο αβαείο ένα κορίτσι, που θεωρείτε μάγισσα και υπεύθυνο για τα δεινά που βρήκαν την πόλη. Εκεί οι μοναχοί έχουν στην κατοχή τους ένα αρχαίο βιβλίο με το οποίο μέσα από μια σειρά τελετουργικών ελπίζουν να φέρουν τέλος στο λοιμό που θανατώνει την πόλη τους.
ΑΠΟΨΗ: Σταυροφορίες, μάγισσες, δαίμονες, παγανιστικά σύμβολα, ιερείς, το βιβλίο του Σολομώντα, η ασχημόφατσα του Ρον Πέρλμαν και το κερασάκι στην τούρτα που ακούει στο όνομα Νίκολας Κέητζ! Νίκολας Κέητζ, ο άνθρωπος που ζει σε παράλληλα σύμπαντα, στο ένα είναι κανονικός ηθοποιός και στο άλλο είναι ηθοποιός που παίζει σε ό,τι του προτείνουν αρκεί να μπορεί να εμφανιστεί με διαφορετικό χτένισμα και χρώμα μαλλιών απ' ότι στην προηγούμενη ταινία του. Το Κυνήγι των Μαγισσών το τοποθετώ κάπου ανάμεσα σε αυτά τα δύο "Κεητζ-ικά" σύμπαντα, γιατί ναι μεν ο Νίκολας έχει μαλλί για διαφήμιση σαμπουάν αλλά απ' την άλλη δεν ήταν αδιάφορος και βαριεστημένος όπως σε αρκετά φιλμ τα τελευταία επτά χρόνια, ενώ και το ίδιο το φιλμ, χωρίς να αποτελεί ατού στο βιογραφικό ενός ηθοποιού, ήταν αρκούντως διασκεδαστικό ή έστω ατμοσφαιρικό.
Το Season of The Witch αποτελεί τη δεύτερη συνεργασία του Κέητζ με τον σκηνοθέτη Ντόμινικ Σένα, σχεδόν δέκα χρόνια μετά το Gone in Sixty Seconds, αλλά σε ένα διαφορετικό είδος αυτή τη φορά. Αυτό το είδος, της περιπέτειας φαντασίας, ο Σένα μοιάζει να προσπαθεί να το υπηρετήσει καλά αλλά στο δρόμο δεν του βγαίνει. Ίσως υπερβάλει λίγο παραπάνω στο φινάλε (δεν γράφω περισσότερα, αν τυχόν κάποιος δεν έχει δει το φιλμ), χαραμίζοντας την ευκαιρία να μεταφερθεί η ταινία του σε πιο ενήλικα μονοπάτια, με σκοπό φαντάζομαι να μη θεωρηθεί το φιλμ ακατάλληλο για τις μικρές ηλικίες και να μη χαθεί σημαντικό μέρος κοινού. Το πρόβλημα του φιλμ είναι ουσιαστικά η αίσθηση αυτοσυγκράτησης που το διακρίνει, για να μην περάσει τα όρια της ταινίας φαντασίας και βρεθεί καθαρά στην πλευρά του τρόμου, κάτι που αν γίνονταν ίσως τα τελευταία λεπτά, να μπορούσε να αφήσει καλύτερες εντυπώσεις στο ενήλικο κοινό.
Το θετικό για το φιλμ είναι ότι υπάρχει πολύ καλό επίπεδο σε κάποιους τομείς. Εξαιρετική φωτογραφία με εντυπωσιακά πολλές φορές πλάνα τοπίων αλλά και σκοτεινή ατμόσφαιρα, στα όρια του γοτθικού παραμυθιού και τέλος, όρεξη από τους δύο πρωταγωνιστές. Οι Κέητζ και Πέρλμαν είναι έμπειροι και καλοί ηθοποιοί, που όταν έχουν διάθεση μπορούν να "ανεβάσουν" επίπεδο ένα φιλμ, ο καθένας με τον τρόπο του. Εδώ στάθηκε τυχερό το Season of The Witch, έστω κι αν το 2011 που κυκλοφόρησε θεωρήθηκε άλλη μια αποτυχία του Κέητζ. Νομίζω ότι στο συγκεκριμένο φιλμ η ευθύνη δεν πρέπει να φορτωθεί στον Κέητζ, γιατί η αρχική ιδέα του σεναρίου θεωρώ πως είχε προοπτικές για κάτι καλύτερο. Το τελικό αποτέλεσμα ωστόσο, παραπέμπει σε ένα σκοτεινό παιδικό παραμύθι, που και πάλι, όμως, δεν το βρήκα κακό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου