Είδος : Περιπέτεια, Φαντασίας
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
Σκηνοθεσία:Tim Story
Σενάριο:Mark Frost,Michael France Παίζουν:Ioan Gruffudd, Michael Chiklis,Chris Evans |
ΥΠΟΘΕΣΗ: Μια ομάδα επιστημόνων βρίσκεται σε αποστολή σε διαστημικό σταθμό. Όταν ο σταθμός θα εκτεθεί σε κοσμική ακτινοβολία, το πλήρωμα θα καταφέρει να σωθεί και να επιστρέψει στη Γη. Εκεί ανακαλύπτουν ότι η έκθεση στην κοσμική ακτινοβολία τους έχει χαρίσει υπερδυνάμεις, τις οποίες προσπαθούν να κατανοήσουν και να χρησιμοποιήσουν.
ΑΠΟΨΗ: Νομίζω ότι με το σημερινό κείμενο θα απορήσετε πολλοί και κατά πάσα πιθανότητα θα αρχίσετε να λέτε ότι τρελάθηκα, ότι δεν πάω καλά και θα με στολίσετε με ένα σωρό κοσμητικά επίθετα από την αρχή της επόμενης πρότασης. Ανήκω στη μειοψηφία που διασκεδάζει κάθε φορά που βλέπει το Fantastic Four του 2005 αλλά και το σίκουελ, που ακολούθησε δύο χρόνια μετά... Είναι σαν να σας ακούω ήδη να ξεφυσάτε από αγανάκτηση αλλά τι να κάνω; Να πω ψέμματα; Δε μου πάει.
Η Marvel το καλοκαίρι θα "ρίξει" στις αίθουσες το reboot των τεσσάρων φανταστικών και σε λίγες μέρες περιμένουμε το πρώτο τρέιλερ. Με αφορμή αυτό έριξα μια ματιά ξανά στα δύο προηγούμενα φιλμ και είπα να γράψω μερικά πραγματάκια για το καθένα, ελπίζοντας ότι δε θα βρείτε τρόπο να μου ρίξετε ντομάτες ηλεκτρονικά... Πάμε λοιπόν!
Βρισκόμαστε στο 2005 και η Marvel στέλνει τους 4 Φανταστικούς να κάνουν πρεμιέρα, έχοντας τότε μόνο τον Spider-man και τους X-Men να μπορούν να περηφανεύονται ότι έχουν μεταπηδήσει με επιτυχία στο κινηματογραφικό πανί αλλά και τον λιγότερο γνωστό Blade να έχει δύο καλές ταινίες. Τα πράγματα όμως ήταν πολύ πιο χαλαρά σε σχέση με τη Marvel του σήμερα και τον σχεδιασμό και την προσοχή που δίνει σε όλα τα κινηματογραφικά της βήματα. Hulk και Daredevil ρίχνονται κι αυτοί στο ρινγκ από τη Marvel αλλά αποτυγχάνουν και κάπως έτσι φτάνουμε στους 4 Φανταστικούς, το πρώτο κόμικ που δημοσίευσε ποτέ η Marvel! Οι ελπίδες πολλές για το φιλμ, κυρίως στην Αμερική καθώς εκτός Αμερικής δεν ήμασταν ποτέ ιδιαίτερα τρελαμένοι με το συγκεκριμένο κόμικ. Ούτε όμως οι 4 Φανταστικοί καταφέρνουν να αποσπάσουν θετικές κριτικές αλλά και να κάνουν κάτι "φανταστικό" στα ταμεία. Ο λόγος ήταν απλός. Ένα μήνα πριν την πρεμιέρα της ταινίας, κάνει πρεμιέρα το Batman Begins, ένα φιλμ που θέτει νέα δεδομένα στον τρόπο αντιμετώπισης των υπερηρώων και της κόμικ κουλτούρας και ήταν φανερό ότι ο κόσμος προτιμούσε αυτή την πιο σοβαρή και σκοτεινή μορφή των υπερηρωικών φιλμ σε σχέση με το χαλαρό, φωτεινό κόσμο που διάλεξαν οι 4 Φανταστικοί. Εντάξει, δεν ήταν μόνο αυτός ο λόγος, θέλω απλώς να είμαι επιεικής...
Η αλήθεια είναι ότι το Fantastic Four έχει αρκετά τρωτά σημεία αλλά εγώ εξακολουθώ να το θεωρώ διασκεδαστικό και θα καταλάβετε σιγά σιγά το γιατί. Καταρχάς, δεν έχω διαβάσει ούτε μία σελίδα από οποιοδήποτε τεύχος του συγκεκριμένου κόμικ αλλά έχω παρακολουθήσει παλιότερα μερικά επεισόδια από την τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων που παιζόταν στην τηλεόραση κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '90. Δε μπορώ να είμαι απόλυτος λοιπόν, ως προς το κομμάτι των χαρακτήρων και το κατά πόσο παραμένουν πιστοί στο πρωτότυπο. Σημασία έχει πως ούτως ή άλλως δύο χαρακτήρες παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο φιλμ. Ο Μπεν Γκριμ ή The Thing και ο Τζόνι Στορμ ή Ανθρώπινος Πυρσός. Το Πράγμα θα έπρεπε να μοιάζει περισσότερο ογκώδες αλλά ο Μάικλ Τσίκλις καταφέρνει να κερδίσει πόντους με τον τρόπο του, ενώ παράλληλα έχει πολύ καλή χημεία με τον Κρις Έβανς, τον Ανθρώπινο Πυρσό τότε, τον Κάπταιν Αμέρικα σήμερα. Οι δυο τους είναι συνήθως απολαυστικοί.
Το κακό σενάριο του φιλμ δεν επιτρέπει στο θεατή να ασχοληθεί ιδιαίτερα με τους υπόλοιπους χαρακτήρες κι έτσι ο Mr Fantastic, η Sue Storm αλλά και ένας εκ των κορυφαίων κακών των κόμιξ, o Dr Doom, εμφανίζονται αδιάφοροι. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του φιλμ είναι ακριβώς αυτό. Το κακό γράψιμο. Εκεί είναι η μεγάλη αδυναμία του καθώς μοιάζει πολλές φορές να ξεχνά πως είναι κινηματογραφική ταινία και να ακούς διαλόγους που θα μπορούσαν να ανήκουν σε καρτούν της πρωινής ζώνης, με αποτέλεσμα να χάνει εύκολα το ενήλικο κοινό, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του σκηνοθέτη να κάνει κάτι θεαματικό στην οθόνη.
Ακριβώς εκεί βρίσκεται κατ' εμέ το κλειδί της διασκέδασης στους Fantastic Four. Οι Fantastic Four είναι σαν ένα κόμικ που χαζεύεις το καλοκαίρι στην παραλία. Ένα από εκείνα τα παλιά πρώτα έγχρωμα κόμιξ που δεν είχαν και πολλά να πουν σαν ιστορίες και που η γραφή ήταν ακόμα ανώριμη αλλά που παρ' ολ' αυτά μπορούσες να τα χαζεύεις και να χαλαρώνεις. Ανεγκέφαλο, απλό έως απλοϊκό μεν, διασκεδαστικό και καθαρά "ποπκορνικό" φιλμ δε, που πρώτο αυτό δεν παίρνει τον εαυτό του σοβαρά και προτιμά να κάνει πλάκα στη μεγαλύτερη διάρκειά του. Δεν κέρδισε ποτέ θαυμαστές σαν φιλμ, ούτε κι εγώ ανήκω σίγουρα σε αυτούς αλλά δεν ανήκω και στους επικριτές του. Μπορεί να σε διασκεδάσει, αν διακρίνεις από την αρχή της προθέσεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου