Είδος : Περιπέτεια
Αυτό που με ενοχλεί κυρίως στο Κονγκό είναι η ελάχιστη ανάπτυξη χαρακτήρων, κάτι που συναντάς και στα βιβλία του Κράιτον, ο οποίος προτιμά να δίνει ένα δύο στοιχεία από τον καθένα και να προχωράει στη δράση. Κάπως έτσι κινείται και το φιλμ, δίνοντας ελάχιστη σημασία στους χαρακτήρες. Γενικότερα, το κλίμα του φιλμ είναι ανάλαφρο και αυτό έχει θετικά και αρνητικά αποτελέσματα, ανάλογα από ποια μεριά θα αποφασίσεις να το παρακολουθήσεις. Ένα ακόμα μείον είναι τα ψηφιακά εφέ του φιλμ, τα οποία θεωρώ μέτρια ακόμα και για φιλμ του 1995.
 |
ΚΟΝΓΚΟ
Σκηνοθεσία:Frank Marshall Σενάριο:John Patrick Shanley, Michael Crichton(novel) Παίζουν:Laura Linney,Tim Curry, Dylan Walsh |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο ιδιοκτήτης μιας μεγάλης εταιρείας τηλεπικοινωνιών στέλνει στο Κονγκό το γιο του, για να αναζητήσει διαμάντια, τα οποία θέλει να χρησιμοποιήσει ως πηγή ενέργειας. Τα διαμάντια βρίσκονται αλλά τα ίχνη της αποστολής χάνονται. Έτσι μια δεύτερη αποστολή θα ξεκινήσει προς αναζήτηση της προηγούμενης. Ένας επιστήμονας, που θέλει να απελευθερώσει στο Κονγκό το θηλυκό γορίλα που έχει μαζί του από βρέφος και που μπορεί να επικοινωνεί μέσω της νοηματικής αλλά και να "μιλά" με τη βοήθεια μιας ηλεκτρονικής συσκευής, ένας παράξενος Ρουμάνος τυχοδιώκτης, που εμφανίζεται ως χορηγός του, και η βοηθός του ιδιοκτήτη της εταιρείας, θα συνεργαστούν κατά τη διάρκεια αυτής της αποστολής.
ΑΠΟΨΗ: Το Θήραμα και το Μετά είναι οι δύο νουβέλες του Μάικλ Κράιτον που έχω διαβάσει. Αυτό που με κέρδισε στο συγγραφέα ήταν το πλήθος πληροφοριών που δίνει μέσα από τα βιβλία του, πληροφορίες που 99,9% δε θα σου χρησιμεύσουν πουθενά αλλά που είναι εντυπωσιακές, τουλάχιστον για ό,τι έχει να κάνει με "πράγματα" γύρω από την ιατρική, τη βιολογία και την τεχνολογία. Ο Κράιτον είχε επίσης έναν ωραίο τρόπο να λέει τις ιστορίες του, ευχάριστο και ξεκούραστο για το μοντέρνο αναγνώστη, χωρίς βέβαια, αν κρίνω από τα δύο βιβλία του που έχω διαβάσει, να μιλάμε για λογοτεχνία υψηλού επιπέδου. Η αφήγηση και η πλοκή του ωστόσο ήταν σε πάρα πολύ καλό επίπεδο.
Πριν λίγες μέρες τελείωσα το Μετά και, έχοντας ήδη διαβάσει το σύντομο βιογραφικό του συγγραφέα στην πρώτη σελίδα του βιβλίου και μείνει άφωνος με το πόσα πράγματα έχει κάνει αυτός ο άνθρωπος και σε πόσους διαφορετικούς τομείς, άρχισα να αναζητώ στο YouTube αποσπάσματα συνεντεύξεων. Μέσα στα διάφορα βίντεο λοιπόν, βρήκα και μερικά από τα φιλμ που έχουν γυριστεί βασισμένα σε βιβλία του. Όλοι γνωρίζουν το Τζουράσικ Παρκ, φαντάζομαι, το πιο επιτυχημένο φιλμ που βασίστηκε σε βιβλίο του Κράιτον, όμως λίγοι θυμούνται το Κονγκό. Είχα δει το φιλμ τουλάχιστον δέκα πέντε χρόνια πριν και ελάχιστα το θυμόμουν, αποφάσισα έτσι να το χαζέψω άλλη μια φορά, τώρα που η δουλειά του Κράιτον μου είναι πιο οικεία.
Το Κονγκό έρχεται δύο χρονιά μετά το Τζουράσικ Παρκ και έρχεται σε μια περίοδο που το
Χόλιγουντ μεταφέρει στον κινηματογράφο τα έργα του Κράιτον το ένα μετά το άλλο (1993-Jurassic Park, 1993- Rising Sun, 1994-Disclosure, 1995-Congo, 1996-Twister[σενάριο], 1997-The Lost World, 1998-Sphere, 1999-The 13th Warrior). Γενικά το ενδιαφέρον για τη δουλειά του Κράιτον δε σταματά να υπάρχει στο Χόλιγουντ ούτε σήμερα, με το Westworld να έρχεται το 2015 με τη μορφή τηλεοπτικής σειράς και το Jurassic World, που βασίζεται στην ιδέα του συγγραφέα, να κάνει πρεμιέρα το καλοκαίρι. Το Κονγκό, λοιπόν, ήθελε να είναι το μπλοκ μπάστερ του καλοκαιριού του 1995 αλλά δεν τα πήγε και τόσο καλά τότε ενώ και οι κριτικές που πήρε δεν ήταν οι καλύτερες. Σήμερα;
Σήμερα δε μπορώ να δω το Κονγκό σαν μια κακή ταινία. Κρατά στοιχεία από τη γραφή του Κράιτον ενώ είναι αρκετά διασκεδαστικό. Είναι στην ουσία μια περιπέτεια στη ζούγκλα, είδος που πριν πάρα πολλά χρόνια ήταν στη μόδα στο Χόλιγουντ. Έχει δόσεις δράσης, αγωνίας, κωμωδίας αλλά και ελάχιστες τρόμου προς το φινάλε. Προσπαθεί να θυμίσει κάτι από τις περιπέτειες του Ιντιάνα Τζόουνς, όχι τυχαία καθώς ο σκηνοθέτης, Φρανκ Μάρσαλ, ήταν βοηθός σκηνοθέτη στα συγκεκριμένα φιλμ. Τα τοπία είναι αρκετά όμορφα ενώ προσεγμένα είναι και τα σκηνικά του, με χαρακτηριστικότερο το ναό στο τέλος του φιλμ.
Όσοι έχετε δει το φιλμ θα αναρωτιέστε γιατί δεν αναφέρω στα μειονεκτήματα της ταινίας την Έϊμι, το θηλυκό γορίλα. Για όσους δεν έχετε δει το Κονγκό, η Έϊμι είναι ένας γορίλας που επικοινωνεί χρησιμοποιώντας τη νοηματική, ενώ μια συσκευή που φορά στο χέρι της μετατρέπει τις κινήσεις σε λέξεις. Παρότι το κοινό εκείνης της εποχής δεν είδε με συμπάθεια το γορίλα που "μιλά", προσωπική μου άποψη είναι η Έϊμι είναι αρκετά συμπαθητική, ενώ παίζει ένα σχετικά σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη.
Το Κονγκό δεν είναι η περιπέτεια που θα θυμάσαι για πάντα αλλά δεν θεωρώ πως είναι μια ταινία που οι κριτικές και οι βαθμολογίες που βρίσκεις στο διαδίκτυο αντικατοπτρίζουν πλήρως την εικόνα της. Αδικείται αρκετά θεωρώ. Όσο έβλεπα το φιλμ, προσπαθούσα να προσδιορίσω ακριβώς τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να το απολαύσεις και σκέφτηκα το εξής: το Κονγκό είναι η ταινία του μεσημεριού ή του απογεύματος ενός Σαββατοκύριακου! Ούτε μεγάλες απαιτήσεις, ούτε σπατάλη της ώρας σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου