Είδος : Θρίλερ, Τρόμου
Με το νέο του φιλμ, ο Γουέστ, θέλει να δείξει τα πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα το 1978 στη Γουιάνα της Νοτίου Αμερικής, σε μια παρόμοια κοινότητα όπως αυτή της ταινίας του. Ο Τάι Γουέστ τοποθετεί το φιλμ στο σήμερα και αντικαθιστά τον αρχηγό της κοινότητας ή της αίρεσης αν θέλετε, Τζιμ Τζόουνς, με τον Πατέρα, έναν άνθρωπο που ποτέ δε μαθαίνουμε το πραγματικό του όνομα (Λεπτομέρειες για τα πραγματικά γεγονότα δε θα σας δώσω γιατί εύκολα αποκαλύπτεται η πλοκή του φιλμ). Ο νεαρός σκηνοθέτης χρησιμοποιεί, για μεγαλύτερη αληθοφάνεια, το VICE, μια δημοσιογραφική ομάδα που ασχολείται με την καταγραφή ακραίων ρεπορτάζ, τα οποία δεν παρουσιάζονται συνήθως από τα πιο mainstream μέσα ενημέρωσης. Με αυτόν τον τρόπο, παρακολουθούμε το μεγαλύτερο μέρος του φιλμ, σαν να παρακολουθούμε ένα ρεπορτάζ του VICE και η αλήθεια είναι ότι αυτό στη συγκεκριμένη περίπτωση λειτουργεί εξαιρετικά. Υπάρχει η ζητούμενη αληθοφάνεια σε μεγάλο βαθμό και δημιουργείται αρκετή ένταση όσο τα λεπτά κυλούν.
 |
Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΟΥ
ΔΙΑΒΟΛΟΥ Σκηνοθεσία:Ti West Σενάριο:Ti West Παίζουν:Joe Swanberg,AJ Bowen, Kentucker Audley |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Μια δημοσιογραφική ομάδα ακολουθεί έναν άνδρα που προσπαθεί να βρει την αδερφή του, η οποία ζει πλέον σε μια κοινότητα γνωστή ως η "ενορία της Εδέμ". Οι τρεις άνδρες θα φτάσουν στην απόρρητη τοποθεσία και θα διαπιστώσουν σύντομα ότι η "Εδέμ" δεν είναι αυτή η ανθρωπιστική και χριστιανική κοινότητα που φαίνεται. Το πρόσωπο που ίδρυσε και διοικεί την ενορία είναι ένας μυστηριώδης τύπος που όλοι αποκαλούν πατέρα και μετά τη συνέντευξη που θα δώσει στη δημοσιογραφική ομάδα, τα πράγματα παίρνουν παράξενη τροπή.
ΑΠΟΨΗ: Κι όμως μπορούν να γυριστούν ενδιαφέροντα φιλμ ακόμα και με τη χιλιοφορεμένη φόρμα του ψευδοντοκιμαντέρ ή του found footage. Ο Τάι Γουέστ με το Sacrament το αποδεικνύει!
Το Sacrament ανήκει στις ταινίες τις οποίες δεν γνώριζα τίποτα γι αυτές πριν τις παρακολουθήσω και με αιφνιδίασαν ευχάριστα! Ορκισμένος εχθρός των found footage, τα αποφεύγω σαν ο διάβολος το λιβάνι, ακόμα κι αν τα σχόλια είναι πολύ καλά από πηγές που εμπιστεύομαι. Για το Sacrament λοιπόν δεν είχα ιδέα. Γνώριζα τον Τάι Γουέστ, γνώριζα την εκτίμηση που χαίρει στην Αμερική σαν νέος δημιουργός ταινιών τρόμου, αλλά και γι αυτόν δεν είχα την καλύτερη άποψη καθώς παρακολουθώντας πριν λίγο καιρό το Inkeepers, αποκοιμήθηκα στον καναπέ μου. Η ιστορία του Sacrament, όμως, μου κίνησε το ενδιαφέρον για κάποιον απροσδιόριστο λόγο.
Με το νέο του φιλμ, ο Γουέστ, θέλει να δείξει τα πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα το 1978 στη Γουιάνα της Νοτίου Αμερικής, σε μια παρόμοια κοινότητα όπως αυτή της ταινίας του. Ο Τάι Γουέστ τοποθετεί το φιλμ στο σήμερα και αντικαθιστά τον αρχηγό της κοινότητας ή της αίρεσης αν θέλετε, Τζιμ Τζόουνς, με τον Πατέρα, έναν άνθρωπο που ποτέ δε μαθαίνουμε το πραγματικό του όνομα (Λεπτομέρειες για τα πραγματικά γεγονότα δε θα σας δώσω γιατί εύκολα αποκαλύπτεται η πλοκή του φιλμ). Ο νεαρός σκηνοθέτης χρησιμοποιεί, για μεγαλύτερη αληθοφάνεια, το VICE, μια δημοσιογραφική ομάδα που ασχολείται με την καταγραφή ακραίων ρεπορτάζ, τα οποία δεν παρουσιάζονται συνήθως από τα πιο mainstream μέσα ενημέρωσης. Με αυτόν τον τρόπο, παρακολουθούμε το μεγαλύτερο μέρος του φιλμ, σαν να παρακολουθούμε ένα ρεπορτάζ του VICE και η αλήθεια είναι ότι αυτό στη συγκεκριμένη περίπτωση λειτουργεί εξαιρετικά. Υπάρχει η ζητούμενη αληθοφάνεια σε μεγάλο βαθμό και δημιουργείται αρκετή ένταση όσο τα λεπτά κυλούν.
Μεγάλη βοήθεια στην προσπάθεια του Γουέστ, δίνουν οι φυσικές ερμηνείες των ηθοποιών του. Ο AJ Bowen δίνει μια αβίαστη ερμηνεία ως δημοσιογράφος, παίζοντας με απόλυτη φυσικότητα, κάτι που διακρίνεις ξεκάθαρα στη σκηνή της συνέντευξης με τον Πατέρα. Ο Πατέρας είναι η άλλη χαρακτηριστική μορφή του φιλμ, η πιο χαρακτηριστική! Με τα μαύρα γυαλιά του συνεχώς φορεμένα, την γερασμένη, καλοσυνάτη και συνάμα επιβλητική και τρομακτική προσωπικότητά του, είναι αδιαμφισβήτητα η μορφή του φιλμ. Πολύ καλή ερμηνεία από τον Τζιν Τζόουνς, ο οποίος σκιαγραφεί ιδανικά των εσωτερικό κόσμο του δημαγωγού Πατέρα και μας καθοδηγεί με τον τρόπο του, αρχικά να μας φανεί συμπαθής, στη συνέχεια να αρχίσουμε να αμφιβάλουμε και στην πορεία να μας τρομάξει ολοκληρωτικά με το σκεπτικό του.
Αυτό που καταφέρνει το Sacrament είναι πολύ σημαντικό. Καταφέρνει να είναι εκτός από ένα δυνατό θρίλερ, με συνεχώς αυξανόμενη ένταση, και μια ιδιαίτερη ταινία τρόμου. Ο τρόμος όμως εδώ έχει ουσιαστική μορφή. Είναι υπόγειος και απλώνεται σε όλο το φιλμ. Νιώθεις το ρίγος στο κορμί σου, όσο φτάνεις στις τελευταίες σκηνές. Γιατί τελικά ο μεγαλύτερος τρόμος προέρχεται από τον ανθρώπινο νου και αυτά που είναι ικανός να πράξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου