Είδος : Πολεμική, Περιπέτεια
Ο Άγιερ από την άλλη χτίζει το έργο του κυρίως σαν ένα πολεμικό θρίλερ με ένα ενδιάμεσο σταθμό στην εμβάθυνση των χαρακτήρων των δύο κυρίως ηρώων, του λοχία Κόλιερ και του νεαρού Έλισον. Το θετικό με τον Άγιερ είναι ότι προσπαθεί να μην αγιοποιήσει τους ήρωες του αλλά να δείξει την ωμότητα του πολέμου και το πως λειτουργεί στον ανθρώπινο χαρακτήρα όλη αυτή η βαναυσότητα και ο αγώνας να παραμείνεις ζωντανός. Ωστόσο, εκεί που θεωρώ ότι ο Άγιερ "δίνει ρέστα" είναι στις μάχες και στις σκηνές δράσης με κορυφαία όλων την αναμέτρηση των αμερικανικών τανκ Σέρμαν με το γερμανικό Τάιγκερ. Εξαιρετικά γυρισμένες και οι τελευταίες στιγμές της αναμέτρησης του πληρώματος του Σέρμαν με τη γερμανική διμοιρία των SS, με το φως της φωτιάς να δίνει άλλη διάσταση στην όλη σκηνή. Μόνο μειονέκτημα, η υπερβολή της τελευταίας μάχης. Ο Άγιερ έχει στήσει τα πάντα με τόση αληθοφάνεια σε όλη τη διάρκεια του φιλμ αλλά στο τέλος τραβάει την κατάσταση απ' τα μαλλιά, μετατρέποντας τους ήρωές του σε υπέρ-στρατιώτες, σε μια σεκάνς όμορφη αλλά φερμένη από άλλο φιλμ.
 |
Σκηνοθεσία:David Ayer
Σενάριο:David Ayer Παίζουν:Brad Pitt,Shia LaBeouf, Logan Lerman |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Τον Απρίλιο 1945 οι συμμαχικές δυνάμεις κάνουν τις τελευταίες κινήσεις τους στην Ευρώπη, εναντίον των Γερμανών. Ο Αμερικανός Λοχίας Κόλιερ και το πλήρωμα του τανκ που διοικεί, ηγούνται μιας αποστολής στα εδάφη της ναζιστικής Γερμανίας, με σκοπό να σταματήσουν ένα τάγμα των SS. Στην τελική μάχη καταφέρει να φτάσει μόνο το τανκ του Κόλιερ κι εκεί θα πρέπει να πολεμήσουν πέντε εναντίον τριακοσίων.
ΑΠΟΨΗ: Οι πολεμικές περιπέτειες είναι ένα είδος που ποτέ δεν συμπάθησα ιδιαίτερα. Κυρίως λόγω της αναγκαστικής προπαγάνδας που γίνεται στις περιπτώσεις αυτών των φιλμ. Γι αυτό το λόγο πήγα με δισταγμό να παρακολουθήσω το Fury αλλά στο τέλος με κέρδισε, αν κι όχι ολοκληρωτικά, σε μεγάλο βαθμό πάντως.
Ο Μπραντ Πιτ μπαίνει μπροστάρης στη νέα δημιουργία του Ντέιβιντ Άγιερ, δείχνοντας μια ξεκάθαρη ερμηνευτική ωριμότητα και παρασέρνει όλους τους υπόλοιπους σε αξιόλογες ερμηνείες, έστω κι αν όλοι οι ρόλοι αποτελούν στερεότυπα για το είδος της πολεμικής περιπέτειας. Ο θρήσκος, ο σκληρός και άξεστος, ο αλλοδαπός, ο πρωτάρης και φυσικά ο έμπειρος, σκληρός αλλά κατά βάθος ευαίσθητος αρχηγός της ομάδας είναι χαρακτήρες που συναντάμε σε πολλά πολεμικά φιλμ. Ωστόσο, οι ερμηνείες βρίσκονται σε καλά επίπεδα μετριάζοντας την πιθανή αντιπάθεια μας απέναντι στα στερεότυπα.
Ο Άγιερ από την άλλη χτίζει το έργο του κυρίως σαν ένα πολεμικό θρίλερ με ένα ενδιάμεσο σταθμό στην εμβάθυνση των χαρακτήρων των δύο κυρίως ηρώων, του λοχία Κόλιερ και του νεαρού Έλισον. Το θετικό με τον Άγιερ είναι ότι προσπαθεί να μην αγιοποιήσει τους ήρωες του αλλά να δείξει την ωμότητα του πολέμου και το πως λειτουργεί στον ανθρώπινο χαρακτήρα όλη αυτή η βαναυσότητα και ο αγώνας να παραμείνεις ζωντανός. Ωστόσο, εκεί που θεωρώ ότι ο Άγιερ "δίνει ρέστα" είναι στις μάχες και στις σκηνές δράσης με κορυφαία όλων την αναμέτρηση των αμερικανικών τανκ Σέρμαν με το γερμανικό Τάιγκερ. Εξαιρετικά γυρισμένες και οι τελευταίες στιγμές της αναμέτρησης του πληρώματος του Σέρμαν με τη γερμανική διμοιρία των SS, με το φως της φωτιάς να δίνει άλλη διάσταση στην όλη σκηνή. Μόνο μειονέκτημα, η υπερβολή της τελευταίας μάχης. Ο Άγιερ έχει στήσει τα πάντα με τόση αληθοφάνεια σε όλη τη διάρκεια του φιλμ αλλά στο τέλος τραβάει την κατάσταση απ' τα μαλλιά, μετατρέποντας τους ήρωές του σε υπέρ-στρατιώτες, σε μια σεκάνς όμορφη αλλά φερμένη από άλλο φιλμ.
Το Fury καταφέρνει να διασκεδάσει κυρίως και όχι τόσο να προβληματίσει κι αν θεωρήσουμε ότι σκοπός του ήταν η διασκέδαση, τότε μπορούμε να δώσουμε τα εύσημα στον Άγιερ. Αν θεωρήσουμε ότι το φιλμ είναι ένα πολεμικό δράμα, τότε θα μας φανεί μάλλον ημιπετυχήμενο και αρκετά κάτω από παλιότερα φιλμ του είδους (λέγε με και "Ράιαν"). Σίγουρα πάντως, από τις ταινίες του 2014 που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου