Είδος : Τρόμου
Στα συν του φιλμ μπαίνουν και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών του. Ο Μπορίς Καρλόφ επιστρέφει στο ρόλο του τέρατος για μια τελευταία φορά, με μικρότερη συμμετοχή εδώ, και πλαισιώνεται από δύο πολύ μεγάλα ονόματα της εποχής. Ο Μπέιζιλ Ράθμποουν, που υποδύεται το γιο του Φρανκενστάιν, την ίδια χρονιά θα παίξει για πρώτη φόρα το χαρακτηριστικότερο ρόλο της καριέρας του, αυτόν του Σέρλοκ Χολμς, ενώ ο Μπέλα Λουγκόζι, που υποδύεται τον Ίγκορ, έχει ήδη υποδυθεί με μεγάλη επιτυχία τον Δράκουλα, στην ομώνυμη ταινία του 1931 και διαγράφει μια μεγάλη πορεία στις ταινίες τρόμου, όπως και ο Καρλόφ. Ο ρόλος του επιθεωρητή της αστυνομίας, Κρόου, αποδίδεται από τον Λάιονελ Άτγουιλ και είναι χαρακτηριστικότατος, με το ξύλινο χέρι και τις κοφτές κινήσεις του σώματός του. Νομίζω ότι δικαιολογημένα την παράσταση κλέβουν οι ρόλοι του Λουγκόζι και του Άτγουιλ, με το Λουγκόζι να κερδίζει στις διαφορές. Θεωρώ ότι η καλύτερη στιγμή του Λουγκόζι στις ταινίες τρόμου είναι αυτή, στο ρόλο του καμπούρη Ίγκορ και όχι η ερμηνεία του στο Δράκουλα. Δε διαφωνώ, εξαιρετική και αρκετά χαρακτηριστική η απόδοση του Δράκουλα από το Λουγκόζι αλλά εδώ θεωρώ ότι έχει κάνει περισσότερη δουλειά εδώ , προσπαθώντας να ερμηνεύσει τον παράξενο χαρακτήρα του Ίγκορ.
 |
Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΪΝ
Σκηνοθεσία:Rowland V. Lee Σενάριο:Wyllis Cooper Παίζουν:Boris Karloff,Basil Rathbone, Bela Lugosi |
Γράφει ο Νίκος Ρέντζος
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Γουλφ Βον Φρανκενστάιν,ένας από τους γιους του Χένρι Φρανκενστάιν, επιστρέφει στο χωριό του πατέρα του μετά από χρόνια, για να κατοικήσει στο πατρικό του, μαζί με τη σύζυγό του και το μικρό τους γιο. Στο χωριό δε βλέπουν με καλό μάτι τον ερχομό του Φρανκενστάιν εκεί, καθώς ξυπνά η ανάμνηση του τέρατος που τρομοκράτησε τον τόπο τους πριν χρόνια. Το τέρας βρίσκεται σε κώμα όλα αυτά τα χρόνια και ο Ίγκορ, ο καμπούρης και μοχθηρός βοηθός του Χένρι Φρανκενστάιν, φυλά το σώμα του στα υπόγεια του εργαστηρίου του Φρανκενστάιν. Σύντομα, ο Ίγκορ πείθει τον Γουλφ να συνεχίσει το έργο του πατέρα του και να ζωντανέψει το τέρας, με σκοπό να το ελέγξει και να εκδικηθεί τους χωρικούς που προσπάθησαν κάποτε να τον κρεμάσουν.
ΑΠΟΨΗ: Βρισκόμαστε στο 1939 και ο Γουέηλ, σκηνοθέτης τον δύο προηγούμενων ταινιών του Φρανκεστάιν, παραδίδει τη σκηνοθετική σκυτάλη στον Ρόουλαντ Β. Λη, ο οποίος φέρεται με αρκετό σεβασμό στο μύθο που δημιούργησαν τα δύο προηγούμενα φιλμ (Frankenstein, Bride of Frankenstein), με θέμα το βιβλίο της Μαίρης Σέλλεϋ.
Ο Ρόουλαντ Β. Λη διατηρεί τα εξπρεσιονιστικά σκηνικά που χαρακτήρισαν τα δύο πρώτα φιλμ του Γουέηλ και φτιάχνει μια σκοτεινή ατμόσφαιρα για το φιλμ του, με εξαιρετική φωτογραφία. Φροντίζει τη δράση του αρκετά και βάζει στο παιχνίδι χαρακτήρες που θα αφήσουν εποχή στο σινεμά του τρόμου, όπως ο Ίγκορ και ο Κρόου, ο αστυνομικός με το ξύλινο χέρι. Χειρίζεται το φιλμ του περισσότερο σαν θρίλερ και στο τέλος προσπαθεί να δώσει αρκετό νεύρο και θεωρώ ότι τα καταφέρνει μια χαρά για τα δεδομένα της εποχής.
Στα συν του φιλμ μπαίνουν και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών του. Ο Μπορίς Καρλόφ επιστρέφει στο ρόλο του τέρατος για μια τελευταία φορά, με μικρότερη συμμετοχή εδώ, και πλαισιώνεται από δύο πολύ μεγάλα ονόματα της εποχής. Ο Μπέιζιλ Ράθμποουν, που υποδύεται το γιο του Φρανκενστάιν, την ίδια χρονιά θα παίξει για πρώτη φόρα το χαρακτηριστικότερο ρόλο της καριέρας του, αυτόν του Σέρλοκ Χολμς, ενώ ο Μπέλα Λουγκόζι, που υποδύεται τον Ίγκορ, έχει ήδη υποδυθεί με μεγάλη επιτυχία τον Δράκουλα, στην ομώνυμη ταινία του 1931 και διαγράφει μια μεγάλη πορεία στις ταινίες τρόμου, όπως και ο Καρλόφ. Ο ρόλος του επιθεωρητή της αστυνομίας, Κρόου, αποδίδεται από τον Λάιονελ Άτγουιλ και είναι χαρακτηριστικότατος, με το ξύλινο χέρι και τις κοφτές κινήσεις του σώματός του. Νομίζω ότι δικαιολογημένα την παράσταση κλέβουν οι ρόλοι του Λουγκόζι και του Άτγουιλ, με το Λουγκόζι να κερδίζει στις διαφορές. Θεωρώ ότι η καλύτερη στιγμή του Λουγκόζι στις ταινίες τρόμου είναι αυτή, στο ρόλο του καμπούρη Ίγκορ και όχι η ερμηνεία του στο Δράκουλα. Δε διαφωνώ, εξαιρετική και αρκετά χαρακτηριστική η απόδοση του Δράκουλα από το Λουγκόζι αλλά εδώ θεωρώ ότι έχει κάνει περισσότερη δουλειά εδώ , προσπαθώντας να ερμηνεύσει τον παράξενο χαρακτήρα του Ίγκορ.
Το Son Of Frankenstein ήταν ίσως η τελευταία φορά που η Universal φέρθηκε με αξιοπρέπεια στο διάσημο τέρας καθώς από εκεί κι έπειτα, με το Φάντασμα του Φρανκενστάιν (έρχεται και γι αυτό η άποψη μου) λίγα χρόνια μετά, περνάμε σε πιο b-movie αισθητική, ενώ και ο Καρλόφ αποχαιρετά το ρόλο. Εδώ τα πράγματα είναι ακόμα καλά για το τέρας, έστω και με τις μικρές αλλά αρκετές σεναριακές αφέλειες ή ευκολίες σε ορισμένες περιπτώσεις (πχ 1. το χωριό του Φρανκενστάιν, που ποτέ δεν κατονομάστηκε στα δύο προηγούμενα φιλμ, εδώ ονομάζεται Φρανκενστάιν 2. ο Ίγκορ δεν αναφέρεται πουθενά στα δυο προηγούμενα φιλμ 3. το εργαστήρι του Φρανκενστάιν βρίσκεται πλέον δίπλα στο σπίτι του!). Η ατμόσφαιρα, τα ωραία σκηνικά, οι καλές ερμηνείες και η καλή ροή του φιλμ, το καθιστούν ακόμα και σήμερα ενδιαφέρουσα προσθήκη για τους λάτρεις των ασπρόμαυρων ταινιών τρόμου και φαντασίας. Εγώ προσωπικά το απόλαυσα ένα κρύο μεσημέρι με βροχή, φωτισμό κεριών και ζεστό καφέ!
Υ.Γ. Αν παρακολουθήσετε το φιλμ και νιώσετε ότι κάτι σας θυμίζουν τα πρόσωπα και οι καταστάσεις, μην παραξενευτείτε. Μάλλον έχετε δει το Φρανκενστάιν Τζούνιορ του Μελ Μπρουκς, ένα φιλμ που παρωδεί αρκετά από τα στοιχεία του Son Of Frankenstein!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου