R.I.P.D. (2013)

Είδος: Φαντασίας, Περιπέτεια, Κωμωδία

ΜΠΑΤΣΟΙ 

ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ

Σκηνοθεσία:Robert Schwentke

Σενάριο:Phil Hay,

Matt Manfredi

Παίζουν:Ryan Reynolds, 

Jeff Bridges, 

Mary-Louise Parker

Γράφει ο Νίκος Ρέντζος  

ΥΠΟΘΕΣΗ : Ένας αστυνομικός πεθαίνει κι αυτό γίνεται το διαβατήριο του για να μπει στο τμήμα απέθαντων αστυνόμων R.I.P.D. («αναπαύσου εν ειρήνη»). Μέσω από εκεί, προσπαθεί να ανακαλύψει τον άντρα που τον δολοφόνησε. (Cine.gr)

ΑΠΟΨΗ : Men In Black, Ghostbusters, Dylan Dog : Dead Of Night είναι σίγουρα τρεις από τις ταινίες, που θα σας έρθουν στο μυαλό παρακολουθώντας το R.I.P.D. , με περισσότερες ομοιότητες  με το Men In Black. Βγάζεις τους εξωγήινους και αντικαθιστάς με παραμορφωμένους νεκρούς τύπους, που δεν εγκαταλείπουν τα εγκόσμια για κανένα λόγο, βάζεις στη θέση των πρακτόρων του FBI νεκρούς αστυνομικούς και έχεις το R.I.P.D.

  Βασισμένο σε κόμικ της Dark Horse διασκευάστηκε για τον κινηματογράφο από τους Phil Hay και Matt Manfredi,  οι προηγούμενες δουλειές των οποίων δε δρέπουν δάφνες ποιότητας. Το σενάριο είναι το κυριότερο πρόβλημα της ταινίας όπως θα καταλάβατε. Ως συνήθως υπάρχει μια συμπαθητική αρχική ιδέα αλλά δεν εξελίσσεται ομαλά, με αποτέλεσμα να μη δικαιολογούνται απόλυτα, όσα διαδραματίζονται. Βέβαια ολόκληρο το φιλμ κινείται σε χαλαρούς, χιουμοριστικούς ρυθμούς, οπότε δεν τρελαίνεσαι να εμβαθύνεις κι εσύ ιδιαίτερα σε χαρακτήρες και πλοκή.

  Ο Ρόυ είναι ο πιο ενδιαφέρων τύπος της υπόθεσης, ερμηνευμένος από τον Jeff Bridges με αρκετά καλή διάθεση, θυμίζοντας λίγο το ρόλο του στο Αληθινό Θράσος, στο πιο κωμικό του. Ο Reynolds, απ' την άλλη, δε δείχνει κεφάτος και σε εγρήγορση, κάτι που το συνηθίζει αλλά φαίνεται είτε να έχει πάρει το ρόλο του πιο σοβαρά απ' όσο χρειάζεται είτε να διεκπεραιώνει απλώς. Μια απ' τα ίδια και για τον Kevin Bacon, ο οποίος στο ρόλο του κακού, μάλλον έχει βάλει τον αυτόματο.

  Μην έχετε μεγάλες απαιτήσεις από το R.I.P.D. Αν πάτε για ένα χαλαρό 90λεπτο και με τη λογική : "μια τυπική πλοκή, λίγο γέλιο και καλές σκηνές δράσης", δε θα σας απογοητεύσει θεωρώ. Ειδικά στις σκηνές δράσης τα πάει πολύ καλά ο Schwentke, χρησιμοποιώντας τρόπους λήψης που ακροβατούν ανάμεσα στο σπαγγέτι γουέστερν και την κλασική αμερικανική περιπέτεια , αν και το παρακάνει σε κάποια σημεία με την υπερβολική χρήση των whip-pans. Αν ήταν λίγο πιο πετυχημένο το κωμικό του στοιχείο, λίγο πιο προσεγμένο το σενάριο και ο Reynolds προσπαθούσε να δέσει λίγο περισσότερο με τον Bridges, ο οποίος είπαμε έχει κέφια, θα είχαμε σίγουρα απολαυστικότερο αποτέλεσμα. Αχ, αυτό το λίγο...

Βαθμολογία άλλων ιστοσελίδων:

Cine.gr